پایگاه خبری فوتبالی - یوونتوس باخت و شکستی سنگین را تجربه کرد. نمی‌توان با قاطعیت از روزهای خوش این تیم گفت و نمی‌توان با قاطعیت بیانکونری را محکوم کرد.
به گزارش فوتبالی، یوونتوس پیرلو. یوونتوس دستپخت یک بازیکن برخاسته از اینتر و میلان که خود را در آخر با جامه بیانکونری در ذهن‌ها ثبت کرد.
پیرلو هنوز گیج است. گم است. مثل تمام مربیان در ابتدای راه شجاعت به خرج می‌دهد و هنوز شمایل یک روباه را نگرفته. سبکش ایتالیایی نیست تا در کمین شکار بماند و حتی از ساری بال و تیم آلگری هم برخی دقایق هجومی تر است. هنوز آن‌قدر جوان است که باید با هر هفته با اساتید خود بازی کند. یک بار با لوچسکو در لیگ قهرمانان و یک بار با پراندلی در لیگ و البته جدالی سخت با دیگر استادش کونته در راه قهرمانی.
معجون دست‌ساز پیرلو مقابل فیورنتینا هنوز طعم خاصی نمی‌دهد. روش بازی‌اش در مقابل رقبا به هویت خاصی نرسیده. حمله از کنار. از عمق. ضربات ایستگاهی. خودش در مصاحبه‌ها تنها یک حرف را به زبان آورده و گفته به دنبال فضا می‌گردیم. هر جای زمین و با هر حرکتی به دنبال خلق فضا و گلزنی هستیم.
یووه آندرا شلخته است اما در آن بی‌نظمی نظم هم وجود دارد. کوادرادو که روزش باشد، موراتا در انتظار لقمه آماده شده جلوی دروازه است و زمانی که کار گره می‌خورد مک‌کنی و ربیو از ناکجا آباد گره را برای پیرلو باز می‌کنند. شانس خوب پیرلو آمادگی خیره‌کننده کیه‌زا است و شانس بدش بالا رفتن سن رونالدو. شب گذشته اما شب بد آن‌ها بود. نه کوادرادو سایه‌ای از روزهای خوبش بود و نه کسی توانست شلختگی‌های متعدد را نظم بخشد.
پی‌ریزی یووه آن‌قدر خوب بوده که بیانکونری در جاده قهرمانی تنها در پیج‌ها نیاز به مدیریت دارد و در مسیر صاف پایی روی پدال گاز. فعلا اما آندرا در حال پیدا کردن مسیر است. مسیری که شاید هزینه‌اش شکست در راند اول اما موفقیت در دورهای بعد است.
یادداشت از علی رضایی
1101
یوونتوس 
