خبرگزاری فوتبالی- مدیر مسئول و سردبیر روزنامه ایران ورزشی در یک یادداشت ویژه سوالات مهمی را از مدیران فوتبال ایران مطرح کرده است.
به گزارش فوتبالی، علی عالی در این یادداشت نوشته است:
1- اگر مدیران عالی ورز سیاست عمومی اطلاع داشتند و مطالعه‌ای کوتاه می‌کردند، می‌دانستند غلبه بر مسائل مهمی مثل برگزاری فوتبال در دوره کرونا نیازمند مشارکت عمومی است. بدون رضایت نسبی باشگاه‌ها، بازیکنان، مربیان، مدیران و هواداران نمی‌توان تصمیم همه جانبه گرفت. آن‌هم در روزهایی که هیچ‌کدام از مدیران عالی فوتبال، کاریزمای لازم برای «تصمیم آخر» را ندارند. بدون جلب اعتماد بازیگران فوتبال ایران، غلبه بر مشکلات فعلی ناممکن است. چرا مسئولان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ قدمی برای جلب رضایت برنداشتند و جلسه هم‌اندیشی حتی به صورت ویدئوکنفرانس برگزار نکردند؟
2- برخی باشگاه‌ها اعتقاد دارند معرفی قهرمان و پایان لیگ برتر با برگزاری مسابقات در وضعیت کرونا سازگار نیست. اعتراض آنها به وضعیت اقتصادی باشگاه‌های فوتبال و همچنین رعایت پروتکل‌های بهداشتی ابلاغی است. اعتقادشان بر این است در فوتبالی که ورشکسته است، سود اقتصادی وجود ندارد، حق پخش تلویزیونی پرداخت نمی‌شود، نهایت سود از تبلیغات محیطی در فوتبال با اعتراف صادق درودگر، حداکثر یک میلیارد تومان است -به اندازه قیمت ستاره تیم هم نیست!- و حمایتی از بخش خصوصی در فوتبال وجود ندارد، خسارت بیشتری به باشگاه‌ها وارد می‌شود و جز هزینه، خروجی دیگری ندارد.
3-سیاست‌گذاران فوتبال ایران هم ادعا دارند ادامه تعطیلی لیگ به صلاح باشگاه‌ها و فوتبال ایران نیست و فشار اقتصادی مضاعفی را برای فدراسیون به همراه دارد. آنها مجاب شده‌اند تا تکلیف قهرمان و تیم‌های صعود کننده به لیگ قهرمانان آسیا را روشن کنند و از سوی دیگر تکلیف تیم‌های صعود کننده و سقوط کرده لیگ‌های پایین‌تر هم باید روشن شود.
4-برای نویسنده هنوز به طور روشن مشخص نیست علت اصرار باشگاه‌ها به عدم برگزاری لیگ و اصرار فدراسیون به سرانجام رساندن آن چیست اما مسأله مهمی وجود دارد؛ سود اقتصادی برگزاری فوتبال برای فدراسیون و ضرر اقتصادی ادامه لیگ برای باشگاه‌ها است. وقتی هیچ قدمی برای حق پخش تلویزیونی برداشته نشد و تا امروز یک برگ بیلان مالی از درآمد تبلیغات محیطی ارائه نشد، چه عاملی باشگاه‌ها را ترغیب می‌کند که لیگ را برگزار کنند؟ حتی در موضوع بلیت فروشی بازی‌ها هم انگیزه‌ای وجود ندارد؛ ده درصد برای فدراسیون، پنج درصد برای هیأت فوتبال و پنج درصد هم سازمان لیگ. علاوه بر این، باشگاه‌ها چون ورزشگاه اختصاصی ندارند باید اجاره هم بدهند. تازه امتیاز بلیت فروشی باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال به شرکتی فروخته شده که گویا پولی هم نمی‌دهد.
یک. سازمان اقتصادی فدراسیون فوتبال به طور روشن، شفاف و با سندهای متقن، رقم پرداختی‌ها تا به امروز و میزان مانده قرارداد را اعلام کند و طی جدولی پرداختی به باشگاه‌ها هم مشخص شود. روزنامه ایران ورزشی حاضر است همه اسناد و ارقام مرتبط را منتشر کند. چرا وقتی مجری تلویزیون از رئیس سازمان اقتصادی فدراسیون فوتبال درباره میزان پرداختی پرسید، پاسخ این بود که مسئول مالی باید پاسخ دهد؟!
دو. مسابقات فوتبال باید تحت پروتکل‌های بهداشتی ابلاغی انجام شود. هزینه سرسام‌آور تست کرونا، قرنطینه هتل‌ها، ورزشگاه‌ها و البته سفرهای کنترل شده و چارتری چگونه تأمین می‌شود؟
سه. باشگاه‌ها در شرایط ویژه قرار است 9 هفته به میدان بروند و فشار مالی مضاعفی به باشگاه‌ها وارد می‌شود. چرا جلسه هم‌اندیشی تشکیل نشده است و سازمان لیگ برنامه‌ای برای مشارکت در هزینه‌های سرسام‌آور ندارد؟
چهار. چرا سازمان لیگ از باشگاه‌ها نمی‌خواهد در آزمایشگاهی که مورد تأیید ایفمارک است تست کرونا بدهند تا یک بار برای همیشه تکلیف وضعیت باشگاه‌ها تا امروز مشخص شود؟
پنج. چرا سازمان لیگ از متخصصان کارآفرینی برای خلق مدلی تازه برای کسب و کار و لیگ فوتبال ایران دعوت نمی‌کند تا به برنامه‌ای جامع و مشترک برسند؟ شش. چرا تلاشی برای ترمیمِ شکاف عمیقِ تصمیم‌گیری فدراسیون فوتبال با تصمیم‌سازی باشگاه‌ها صورت نگرفته است؟ نه باشگاه‌ها برای تصمیم فدراسیون احترامی قائلند و نه فدراسیون برای نظر باشگاه‌ها. سود این اختلاف و دوری به جیب چه کسانی می‌رود؟
5- نویسنده برای این سؤالات پاسخی ندارد و برای همین این سؤالات را مطرح می‌کنیم تا ثبت شود. قضاوتی درباره پاسخ‌ها نداریم و نمی‌دانیم پاسخ‌های فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ تا چه میزان قانع کننده است اما همین‌قدر می‌دانیم اگر پاسخی قانع کننده برای این پرسش‌ها نداشته باشیم، استخوان لایِ زخم می‌ماند و اعتماد ایجاد نمی‌شود. شش سؤال بیشتر نیست و پاسخ به آنها می‌تواند بسیاری از ابهامات باشگاه‌ها و دوری آنها از فدراسیون را از میان ببرد.
4344
