پایگاه خبری فوتبالی - دو روز پیش سالروز اولین بازی فرانچسکو توتی بود. او در سال ۱۹۹۳ اولین بار پیراهن رم را بر تن کرد.
به گزارش فوتبالی، فرزند توتی چهل و چهارساله به تازگی اولین بازی رسمی خود برای رم را انجام داده. یادداشتی در رابطه با این اسطوره ایتالیایی میخوانیم.
«مرد وفادار چهل و چهارساله روی سکوهای جنوبی کولوسیوم زمانه جدید (المپیکو) که به کوروا سود مشهور است نشسته و به زمین چمن نگاه میکند. به یاد خاطراتش در چمنهای سبز. به یاد چیپ دیوانهوارش به نارنجیهای هلندی که باعث شد یک مشت جماعت هاج و واج مانده تحقیق کنند اصلا چنین ضربهای پیشتر در فوتبال بوده؟ به یاد اشکهایی که جلوی نانجیب اکوادوری ریخته شد که شرم را قورت داد و حیا را تف کرد تا توتی مقابل کره اخراج شود و زشتترین جام جهانی به کره لبخند بزند. به یاد پنالتی جلوی استرالیا، زمانی که کسی جرات نداشت آب دهنش را از استرس قورت دهد اما او با خونسردی به تور چسباند. به یاد تمام گلهایش به تیمهای ایتالیایی که دوستانش در زمین رقیبش بودند و پس از سوت داور دلپیهرو و بوفون و مالدینی و پیرلو را در آغوش میگرفت. به یاد بیست و هفت سال پیش که بوشکوف او را برای اولین بار مقابل برشا به زمین چمن فرستاد و پس از آن محبوبیت بود و عشق. در سالروز این اتفاق.
شاهزادهاش حالا پیراهن زرشکی معروفی را میپوشد که هیچگاه از تن پدر درنیامد. چندین سال نوری مانده تا جا پای پدر بگذارد. پدر با همه فرق داشت. به قول دوستی رویای انسانها از برتری طلبی میآید اما مرد وفادار میدانست قرار نیست جامهای زرین ببرد و همیشه پشت خط ماند. توپ طلا نبرد اما دلها را چرا. طبق گفته خودش، «خانواده فقیرش» را ترک نکرد تا روز خداحافظی، در اوایل چلچلی اشک بریزد چون دلش نمیخواست المپیکو، خانه همیشگیاش را ترک کند. برای اینکه کارلو زامپای دیوانه بازهم بعد از گل، در گزارش تلویزیونیاش داد بزند ایل کاپیتانو. فرانچسکو. نگوید توتی. چون حس غریبگی میدهد.
مرد وفادار پسرش را روانه تریگوریا کرده. زمین تمرینی که بیست و شش سال بند بند وجودش آن جا ساخته شده. نمیگذارد کریستین جای دیگری برود. همانطور که پدربزرگش برایش عشق به رم را برای مرد وفادار به ارث گذاشت. ارثیهای که بیش از دو دهه برتنش بود.
حقیقتی عجیب در فوتبال وجود دارد. ما عاشق پیراهنها میشویم نه بازیکنان. اما مسئله مرد وفادار متفاوت است. او خداحافظی کرده اما هواداران به دنبال تکرارش، در ساق پای بعدیها بودند و حالا خورشید کمی نورش را به آنها تابانیده.
کریستین در رم پا به توپ شده.»
علی رضایی
1101