یادداشت‌های یک خبرنگار فوتبالی/ من هوادار نیستم!

یادداشت‌های یک خبرنگار فوتبالی/ من هوادار نیستم!

پایگاه خبری فوتبالی- هر موقع باشگاهتان ساز بدهکاری کوک کرد و خبر از شکایت داد به سرعت محل را ترک کرده و همه‌چیز را انکار کنید. 

هرچه عکس از کودکیتان با لباس آن تیم دارید منهدم کنید. طرف تیم رقیب هم نروید که آن‌ها هم اوضاعشان بدتر است زیرا همه و همه دست به دست هم می‌دهند تا خون شما را بمکند. شماره حساب به شما می‌دهند تا بروید با رضایت ۴۴۴۴ تومان یا ۶۶۶۶۶۶ تومان برایشان واریز کنید و با این پول بتوانند بنجل‌های خارجی بخرند. 

ستاره‌ بخرند که مثلا جام بیاورند اما همه‌اش خرج بدهی‌های قبل می‌شوند. اصلا این فرهنگ گداپروری را هم کار نداشته باشیم نیم قرن است این مدیران قبلی فقط بدهی بر جای گذاشته‌اند. پیگیر باشیم ببینیم آن مدیر اول این دو باشگاه پول‌ها را کجا خرج کرده و عبارت بدهی مدیران را به کار برده یا خیر!

سال‌ها پیش که نه ستاره مربعی بود و نه برندهای لباس مثلا آلمانی لوگو را اجاره می‌کردند تا لباس بفروشند همه‌چیز گل و بلبل‌تر بود. دو مدیر آبی و قرمز منبع درآمدشان از ترنسفر مستقیم به تیم‌های معتبر در لیگ‌‌های اروپایی بود. باور می‌کنید دیمیتار برباتف ذخیره علی موسوی بوده و یورگن کلوپ ،سرژیک تیموریان و سیروس دین‌محمدی را به خاطر دارد و از آن طرف مهدوی کیا با انتقال به هامبورگ چه سود کلانی به پرسپولیس رساند؟ 

لباس‌ها در منیریه کیلویی به فروش می‌رسید و همه هم راضی بودند. حالا اما باید پول بدهید. مستقیم. برای خدماتی که نمی‌گیرید! متوجه شدید؟ مدیر درواقع شمایید!

هرچه داخل زمین در حال رشد هستیم و هرروز استعدادهای جدید رونمایی می‌شوند، بیرون زمین با سرعتی باورنکردنی در حال سقوطیم. آن موقع که پولی در فوتبال نبود و بازیکنان با وانت به تمرین می‌رفتند و فرشینگ‌ها در تپه‌های داوودیه و مرغوب‌کار انجام می‌شد آرزویمان آینده و تزریق پول بود. حالا که بازیکنان تابلوی تبلیغاتی بر تن می‌کنند و بیشتر واردات بازیکن داریم آرزویمان گذشته است. نکته‌اش هم این است مدیران هم تغییری نکرده‌اند!

یادداشت از علی رضایی/ پایگاه خبری فوتبالی