پایگاه خبری فوتبالی- شب گذشته تیم آتالانتا با شکست سنگین والنسیا به همه ثابت کرد موفقیتش مقطعی و ناگهانی نیست. آن‌ها شایسته احترام بیشتری هستند.
به گزارش فوتبالی، به ترکیب‌شان دقت کنید. جوان و بی‌تجربه؟ خیر. اصلا الهه که بی‌تجربه نمی‌شود. چند دانشجوی سوئیسی ۱۱۲ سال پیش بنای تاسیس آن‌ها را گذاشتند و لوگویی بر اساس افسانه آتالانتا برای آن‌ها شکل گرفت. همان افسانه‌ای که در صورت پیروز شدن در یک مسابقه دو، بر دوشیزه روایت شده. حالا اما افسانه در واقعیت شکل گرفته. شکست دادن آن‌ها در زمین مسابقه اگر محال نباشد بسیار سخت است!
از این به بعد «نرآتزوری» باید شما را به یاد آتالانتا بیاورد. از منطقه لومباردی می‌آیند. مانند اینتر. آبی و مشکی می‌پوشند. مانند اینتر. بازی‌های‌شان در اروپا را در جورپه مه‌آتزا برگزار می‌کنند. این بار اما مانند اینتر نه. چون اینتری در لیگ قهرمانان حضور ندارد. این جملات برای تحقیر اینتری‌ها نیست. برای بیان ارزش برگامویی‌هاست که بازیکنانشان طبق یک آمار کم‌ارزش‌ترین بازیکنان حاضر در لیگ قهرمانان‌اند. زاپاتا با ۴۵ میلیون یورو با ارزش‌ترین سرباز گاسپرینی است اما آیا بدون او دچار می‌شوند؟ تا به حال که این‌گونه نبوده!
راوی داستانشان پیرمردی ۶۲ ساله است که به اندازه موهای سر دختر افسانه آتالانتا تیم خود را تغییر داده. چه در دوران بازی و چه در دوران نشستن روی نیمکت اما این بار رکورد وفاداری ثبت می‌کند. چون همه دوستش دارند. همه در برگامو و شاید همه درلومباردی. منطقه‌ای که مرکز موسیقی اپراست و حالا ارکستر آتالانتا به رهبری گاسپرینی در آن‌جا شاهکار کرده. شاید در حد پاواروتی!
حتی همین حالا هم بسیاری از بازیکنانشان گم‌نامند. از گومزی که معلوم نیست از کدام ناکجا آبادی چهره شده اما اگر رونالدو را بفروشید می‌توانید یک تیم کامل آلخاندرو داشته باشید تا ایلیچیچ که به طرزی درام با یک دختر دونده ازدواج کرده. چیزی شبیه به همان افسانه تیمش!
امروز اما وقت تحسین کردن آن‌هاست. همان‌هایی که احتمالا به زودی مدیر برنامه‌ها و باشگاه‌های متمول با پیشنهادهایی گزاف بهشان چشم بازار را در خواهند آورد اما بعید به نظر می‌رسد تا به مردم برگامو که سال‌ها چشم انتظار این موففیت‌ها بوده‌اند پشت کنند. ماهیت‌شان چیز دیگری است. بهتر بگوییم. همه‌چیزشان افسانه‌ای است!
علی رضایی - پایگاه خبری فوتبالی
