پایگاه خبری فوتبالی- ما و جماعتی که حرمت بزرگتر که هیچ، حرمت خودشان و حرف‌های خصوصی‌شان را هم نگه نمی‌دارند. ما و جماعت بیانیه‌نویس و استوری‌گذار در اینستاگرام که حالا رسانه شخصی‌شان شده و با هر حرفشان چشم هوادار را گرد می‌کنند. ما و جماعت یک شبه عقاب شده که روزی داداشی بودند و حالا اگر جلویشان را نگیری لعنت خدا را حواله هم می‌کنند.
در دل خودشان احساس اسطورگی می‌کنند و پشتشان به چند نفر است که آن‌ها را عقاب می‌نامند. یک شبه. با مهار پنالتی و پوشیدن شماره یک. با خودشان چه فکر می کنند؟ یعنی قرار نیست یک روز چشم در چشم شوند؟ چرا دفتر خاطرات خصوصی‌شان را جلوی چشم هواداری که هنوز فکر می‌کند بازیکن محبوبش افسانه است باز می‌کنند؟ اینستاگرام حالا رسانه بازیکنان پرطرفدار است. حداقل آن قدیم‌ترها مشت را پای چشم می‌زدند و به کسی ربطی نداشت مشکل دو نفر. دو فوتبالیست. که حالا جار بزنند فلانی! یادته چی بودی و چی‌شدی؟ پدر آمرزیده‌ها همه‌تان بدون این هواداری که دهانش باز مانده از کارهای شما! شما بودید ادعای هرچه دارید از هواداران دارید، می کردید؟ شما بودید دست در دست هم از تونل بالا می‌آمدید و صحبت از موفقیت نام تیم‌تان می‌کردید؟ یا نمی‌دانید موفقیت چیست، یا نمی‌دانید گذشته‌تان چگونه بوده و یا نمی‌دانید اصلا شما در تاریخ باشگاه استقلال کجایید!
جمع کنید کاسه کوزه استوری گذاشتن ها را که به هیچ‌کس مربوط نیست. بروید مثل مرد رو در روی هم اختلافتان را حل کنید. عقاب اگر زبان داشت از هر دوتایتان می‌نالید. عقاب بودن با ادعای عقاب بودن فرق دارد. ثابت کنید عقاب واقعی هستید!
یادداشت از علی رضایی/ پایگاه خبری فوتبالی
استقلال 
