پایگاه خبری فوتبالی- انگار قسمت این است که عراق همیشه یک چالش برای فوتبال ایران باشد. همیشه در بزنگاه‌های حساس به سراغ ما آمده و آزارمان داده.
به گزارش فوتبالی، باخت غیرمنتظره تیم ملی مقابل بحرین باعث شده تا حساسیت و اهمیت جدال ایران و عراق مضاعف شود. لغزش در برابر عراق کار ما را برای صعود به جام جهانی دشوار می‌کند. اتفاقی شبیه آنچه در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ که نزدیک بود کار ما را در همان مرحله اول مقدماتی تمام کند. آن زمان تیم ملی پرستاره ایران با سرمربیگری برانکو با یک گل مغلوب اردن در تهران شد تا مجبور شود برای صعود در دو بازی پایانی هم اردن و هم قطر را در کشورهای‌شان ببرد. الان نیز باخت به بحرین تردیدهایی را در مورد توانایی تیم ملی در صعود بی‌دردسر از گروهش بوجود آورده و ممکن است صعود از مرحله اول سخت‌تر از آنچه فکر می‌کردیم محقق شود.
در حالی که نگرانی‌هایی در مورد آینده تیم ملی با ویلموتس بوجود آمده، اما این مربی نیز سعی در ارتباط برقرار کردن با مردم و رسانه‌ها برای کاهش نگرانی‌ها نکرده است. ویلموتس آن قدر ساکت و کم‌حرف بوده که هنوز شخصیتش برای رسانه‌ها چندان مکشوف نشده. او عادت به مصاحبه کردن و حرف زدن زیاد ندارد. پس از باخت به بحرین او در ایران نبوده تا حداقل با مصاحبه‌های خود قدری از وسواس فکری هواداران فوتبال ایران در مورد صعود به جام جهانی بکاهد. با این حال او این روزها با آمدنش به ایران و پایان دادن به شایعات استعفایش، تمرینات تیم ملی را اداره می‌کند. اما آنچه به نظر می‌رسد ویلموتس آن جدیتی که کارلوس کی‌روش در آنالیز حریفان، طراحی تمرینات و تفکر برای چیدن تاکتیک و ترکیب هر بازی داشت را ندارد اما در عوض اهل حاشیه‌های مخصوص کی‌روش هم نیست و البته همانند کی‌روش توان تبلیغاتی لازم برای جلب کردن نظرها به اوضاع تیم ملی و همچنین بزرگ جلوه دادن موفقیت‌ها را از خود نشان نداده.
برای مایی که عادت کرده بودیم تمرینات تیم ملی با کی‌روش یک اتفاق خاص باشد و تیم ملی را در کانون خبرها و اتفاقات ببینیم، این بی‌حاشیه بودن ویلموتس و تیمش کمی عجیب و نامعمول جلوه می‌کند. انگار که انتظار داریم حمایت‌های رسانه‌ای از تیم ملی بیش از حدی باشد که الان است. انتظار داریم که تیم ملی به موضوع اصلی فوتبال و ورزش ما در این روزها تبدیل شود.
جدا از مسائل جنبی، روحی و تبلیغاتی، تیم ملی به نسبت دوران کی‌روش هنوز دارای یک نظم تاکتیکی مشخص نشده. هنوز ویلموتس نتوانسته تیم و ترکیب ایده‌آلش را بشناسد. اما آنچه از لیست نفرات دعوت شده برای بازی با عراق مشخص است، تاکید و تمرکز ویلموتس بر مهره‌های هجومی و استفاده از بازیکنان پر زور و ضرب در خط حمله است. ویلموتس با این ترکیب بازیکنان احتمالا قصد تدارک دیدن ضدحملات سریع و ضربتی به روی دروازه عراق را دارد و احتمالا چندان نباید منتظر فوتبال پر حوصله از تیم ملی باشیم.
می‌توان حدس زد که ویلموتس بخواهد با سبک بازی تیم ملی در زمان کی‌روش عراق را ببرد. بنابراین او در این بازی با احتیاط بیشتری کمربند دفاع و خط جلوی دفاع را خواهد بست و دیگر نمی‌خواهد همچون بازی با بحرین فضای زیاد به مهاجمان حریف دهد. هر چند یک نوع عدم تعادل در ترکیب بازیکنان دعوت شده به تیم ملی دیده می‌شود و از تعداد زیادتری وینگر و مهاجم نسبت به مدافعان و هافبک‌ها دعوت شده اما احتمالا باید در این نوع توزیع پست‌ها در لیست تیم ملی به دیدی تاکتیکی نگریست. به خصوص آنکه با مصدومیت حاج‌صفی یک وینگر دیگر یعنی مهدی ترابی به تیم ملی دعوت شد تا معلوم نشود که در ذهن ویلموتس چه می‌گذرد که چرا به توزیع مساوی بازیکنان دعوت شده در پست‌های مختلف اهمیت نداده است.
تحلیل: حجت شفیعی
1984
