وب سایت رسمی فوتبالی- پرسپولیس شنبه ۲۱ اردیبهشت به مصاف ماشین‌سازی تبریز می‌رود تا این فرصت را پیدا کند پس از یک ماه طعم برد را به هوادارانش هدیه کند.
به گزارش فوتبالی از ۲۲ فروردین که شاگردان برانکو موفق به شکست سایپا شدند این تیم در پنج بازی سه تساوی و دو باخت را رقم زده و این به معنای یک ماه بدون برد برای سرخپوشان تهرانی است. پنج بازی بدون برد و سه گل زده خبر از یک بحران در نتیجه‌گیری برای پرسپولیس می‌دهد. بحرانی که به واسطه نتایج خوب این تیم در بازی‌های قبلی لیگ و اندوخته مناسب، چندان به چشم نیامده اما منجر به حذف این تیم از لیگ قهرمانان شده است. از ابتدای لیگ ۸۶-۸۵ سابقه نداشته که پرسپولیس در پنج بازی متوالی خود پیروز نشود.
پرسپولیس با شکست در مقابل پاختاکور قعرنشین پس از سه فصل پیاپی که موفق به صعود به مراحل حذفی لیگ قهرمانان آسیا شده بود، در همان مرحله اول حذف شد. اتفاقی که زیر سایه مدعی بودن این تیم در لیگ و جام حذفی چندان آزاردهنده نبوده اما برای تیمی که فصل قبل با بازیکنانی کمتر به فینال لیگ قهرمانان رسیده بود یک عقبگرد بزرگ محسوب می‌شود. هرچند قرمزها از داوری در آسیا به شدت ضربه خوردند اما سرسخت ترین هواداران پرسپولیس نیز اذعان به افت فنی این تیم در این بازه زمانی دارند. تیم طراوت و شادابی لازم برای ارائه یک فوتبال تاکتیکی را ندارد. مهاجمان کمتر از قبل صاحب موقعیت می‌شوند و همان موقعیت‌های محدود را هم ساده از دست می‌دهند. نه فقط در فاز هجومی که در فاز دفاعی نیز قرمزها زمان بیشتری برای بازپس‌گیری توپ از حریف نیاز دارند و ضریب اشتباهات و یا جا ماندن بازیکنان در خط دفاعی افزایش یافته است. خستگی بدنی بازیکنان و یا اشباع شدن روانی‌شان می‌تواند از دلایل این افت فنی باشد اما همه دلایل این نیست.
برانکو در بازی دیروز مقابل پاختاکور تیمش را جسور و تشنه به میدان نفرستاده بود. شناخت این مربی از پاختاکور و علم به اینکه آنها در تدارک و خلق ضدحملات ماهر هستند باعث شده بود تا این مربی بازیکنانش را با ذهنیت حاوی ترس از این موضوع به میدان بفرستد و بنابراین در طول بازی تقریبا هیچ‌گاه قرمزها فرصت بازیسازی و در دست گرفتن آن را پیدا نکردند. همین هم شد که در نیمه دوم برانکو با تعویض رفیعی و آوردن ترابی و بازی ندادن بشار رسن رو به ارسال توپ های سریع به کناره ها و زدن حملات سرعتی و انتقال سریع توپ از دفاع به حمله آورد تا شاید سرعت ترابی و قدرت پا به توپ شدن این بازیکن بتواند پاختاکور را به عقب براند. آمدن بودیمیر هم در راستای بالا بردن توان فیزیکی مهاجمان در خط حمله و بالا بردن توان تیم در نگه داشتن توپ در یک سوم دفاعی حریف بود. مجموع این اقدامات و تدبیرهای تاکتیکی حاصلی برای پرسپولیس و برانکو نداشت. چه بسا اگر خطای مشکوک به پنالتی اعلام می‌شد این روش بازی پرسپولیس منجر به نتیجه می‌شد اما حالا می‌توان برانکو و شاگردانش را به خاطر این نتیجه مورد انتقاد قرار داد.
پرسپولیس در بازی‌های اخیر خود بیش از حد متکی به مهدی ترابی و توان تکنیکی این بازیکن شده است. ترابی به نوعی پرسپولیس را دچار تنبلی تاکتیکی کرده است. نیمکت‌نشین بودن سروش رفیعی و بشار رسن در نیمه دوم مقابل پاختاکور نمادی بارز از مبتلا شدن پرسپولیس به این تنبلی تاکتیکی است. ایراد اینکه پرسپولیس در گلزنی به مشکل برخورده تنها به مهاجمان این تیم مربوط نمی‌شود بلکه شکل بازی پرسپولیس و نحوه رساندن توپ به مهاجمان تغییراتی پیدا کرده که باعث شده مهاجمان این تیم هنوز نتوانند خود را با این شیوه هماهنگ کنند. برانکو و تیمش فاصله زیادی با فتح لیگ ندارند و طعم هت‌تریک در قهرمانی لیگ آنچنان شیرین است که تلخی حذف از آسیا را از بین ببرد اما با این شیوه بازی، بعید نیست که قرمزها در دو بازی آینده خود در لیگ برای گلزنی به دردسر بیفتند. هر چند سبک بازی پرسپولیس در مقابل ماشین‌سازی و پارس‌جنوبی متفاوت از بازی در مقابل پاختاکور و الاهلی است.
حجت شفیعی/ سایت فوتبالی
پرسپولیس 
