وب سایت رسمی فوتبالی- پرسپولیس به سختی و در ضربات پنالتی موفق به بردن پدیده در جام حذفی شد و به جدال نیمه‌نهایی با سپاهان رسید. تک گل پرسپولیس در این بازی روی ارسال کرنر و ضربه سر به دست آمد. اتفاقی که در این فصل بارها برای پرسپولیس رخ داده است.
به گزارش فوتبالی، پرسپولیس در فصل ۹۸-۹۷ تا کنون ۲۲ گل در لیگ، ۴ گل در جام حذفی و ۵ گل در لیگ قهرمانان آسیا به ثمر رسانده و از مجموع این ۳۱ گل، ۱۳ گل از طریق ضربات پنالتی و ایستگاهی به دست آمده است. به عبارتی ۴۲ درصد از گل‌های این فصل سرخپوشان از ضربات پنالتی و ایستگاهی به دست آمده که آمار قابل توجهی است. چهار گل از روی نقطه پنالتی و ۹ گل از روی ارسال‌های ایستگاهی.
این آمار نشان می‌دهد که شاگردان برانکو به خوبی توانسته‌اند از ضربات ایستگاهی برای گلزنی استفاده کنند. نقش ضربات ایستگاهی در گلزنی روز به روز در فوتبال دنیا افزایش یافته و تبدیل به یکی از مهمترین راه‌های گلزنی شده است. شاید در نگاه اول تصور شود گلزنی با استفاده از این ضربات نیاز به برنامه‌ریزی و تاکتیک خاصی ندارد اما آرایش بازیکنان در داخل محوطه جریمه، نحوه جابجایی آنها و همچنین هماهنگی بین ارسال کننده توپ و بازیکنان داخل محوطه از اهمیت بالایی برخوردار است. ضمن اینکه فیزیک بازیکنان و توانایی آنها در پرش و زدن ضربه زودتر از بازیکن حریف پارامتر کلیدی در استفاده از این ضربات است. ضربات ایستگاهی در مواقعی همچون بازی با الدوحیل در تهران به موقع پرسپولیس را به بازی برگردانده و در بازی‌هایی که کار این تیم برای گلزنی به بن‌بست خورده این ضربات منجر به تک‌گل‌های سه امتیازی شده است.
برانکو در تیم ملی نیز تلاش زیادی کرد تا هنر استفاده از ضربات ایستگاهی را به شاگردان خود بیاموزد. تا قبل از حضور برانکو، تیم ملی چندان قادر به استفاده از ارسال‌های کرنر و یا ضربات ایستگاهی از کنار زمین در گلزنی نبود. اما در زمان مربیگری برانکو آمار گل‌های تیم ملی که از طریق کرنرها و ارسا ل‌های ایستگاهی به دست آمد افزایش یافت به طوریکه در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ در سه بازی مقابل ژاپن، کره‌شمالی و بحرین در تهران سه گل از چهار گل ایران روی ارسال‌های ایستگاهی به دست آمد. در جام جهانی ۲۰۰۶ نیز هر دو گل ایران روی ارسال‌های مهدوی‌کیا از نقطه کرنر به دست آمد. حالا نیز برانکو مشخصا توانسته توانایی استفاده از این ضربات را در بین بازیکنان خود افزایش دهد.
پس از تعطیلات نیم‌فصل پرسپولیس در چهار بازی به میدان رفته و شش گل به ثمر رسانده است. آمار یک و نیم گل برای هر بازی که آمار قابل قبولی است اما نه برای تیمی که می‌خواهد در لیگ، حذفی و آسیا قهرمان شود. دو گل از این شش گل از روی ضربات ایستگاهی به ثمر رسیده است که این نیز آمار مناسبی در استفاده از ضربات ایستگاهی به نظرمی‌رسد. نمی‌توان به برانکو و شاگردانش بابت آمار ۴۲ درصدی گلزنی از روی ضربات پنالتی و ایستگاهی خرده گرفت. برانکو می‌تواند این ادعا را داشته باشد که تیمش از آن دسته تیم‌های با تاکتیک دفاعی نیست که تنها به ضربات ایستگاهی برای گلزنی دل ببندد. او می‌تواند ادعا کند که تیمش برای گلزنی راه‌های مختلف را به کار می‌گیرد و در این بین هنر استفاده از ضربات ایستگاهی را هم دارد. موافقان برانکو سیستم بازی دفاعی حریفانی که مقابل پرسپولیس بازی می‌کنند را عامل مهمی در افزایش آمار گلزنی با ضربات ایستگاهی می‌دانند. از آن طرف منتقدان برانکو ادعا دارند که پرسپولیس در تعداد زیادی از بازی‌های این فصل زیبا بازی نکرده و تاکتیک‌های متنوعی را برای گلزنی به کار نبرده است. بردهای پرتعداد یک صفر در لیگ و جام حذفی سندی است که این منتقدان برای ادعای خود مطرح می‌کنند. در همان زمان نیز که تیم ملی با برانکو به جام جهانی صعود کرد منتقدان زیادی تیم ملی را به خاطر سبک بازی محتاطانه مورد انتقاد قرار می‌دادند. از دید آنها تیم ملی با داشتن مهره‌هایی همچون کریمی، مهدوی‌کیا، زندی و هاشمیان می‌بایست زیباتر بازی می‌کرد. این انتقاد نیز در برهه‌هایی از فصل قبل و اخیرا در فصل جدید به برانکو و تیمش وارد شده اما نتایج پرسپولیس اجازه نداده تا این انتقادات چندان جلوه‌ای پیدا کند. ضمن اینکه برانکو و تیمش یاد گرفته‌اند که چگونه در زمانه افزایش انتقادات شرایط را به نفع خود بازگردانند.
یادداشت: حجت شفیعی/ وب سایت فوتبالی
پرسپولیس 
