قطبی-برانکو؛ قهرمان پرشور در مقابل قهرمان با دیسپلین

قطبی-برانکو؛ قهرمان پرشور در مقابل قهرمان با دیسپلین

وب سایت رسمی فوتبالی- پروین، قطبی و برانکو. سه نامی که چهار قهرمانی برای پرسپولیس در لیگ برتر به همراه آورده‌اند. اگر دو تای اول در هفته آخر و به شکلی دراماتیک پرسپولیس را قهرمان لیگ برتر کردند، اما سومی دو قهرمانی راحت به قرمزها هدیه داده. بدون خون دل خوردن و بدون اینکه هفته آخر برای هواداران قرمز همراه با استرس باشد.

به گزارش فوتبالی، قهرمانی پرسپولیس با پروین را بیشتر می‌توان از جنس قهرمانی در لیگ آزادگان آن سال‌ها دانست تا قهرمانی در لیگ برتر. هنوز سپاهان و پاس آنقدر جاه‌طلب نشده بودند که به قهرمانی فکر کنند و هنوز فوتبال از جنس فوتبال دهه هفتاد بود نه دهه هشتاد. به همین خاطر اگرچه آن قهرمانی به دلیل باخت استقلال در انزلی و معجزه‌وار بودنش به قرمزها چسبید اما هنوز مزه قهرمانی‌های لیگ برتر را نداشت. آن سال‌ها پرسپولیس و پروین آنقدر قهرمانی داشتند که قهرمان شدن قرمزها چندان اتفاق غیرمنتظره‌ای نباشد. اما قهرمانی با افشین قطبی آن هم در هفتمین دوره لیگ برتر، یک اتفاق بزرگ در تاریخ باشگاه پرسپولیس است. شش سال ناکامی در کسب جام قرمزها و هواداران پایتخت را به شدت سرخورده کرده بود. به خصوص اینکه تیم دوست‌داشتنی دنیزلی با آن سبک هجومی و آن شور عجیبش برای گلزنی نتوانسته بود لیگ را فتح کند. اما افشین قطبی پیام‌آور امید برای قرمزها در روزگار نا امیدی شد. مردی با لهجه‌ای دوست‌داشتنی و با ادبیاتی جدید در فوتبال ایران ظهور کرده بود که توانست ارتش سرخ را بار دیگر بر فراز فوتبال ایران قرار دهد. تنها کسانی که شش سال ناکامی قرمزها در فوتبال ایران را در دهه هشتاد تحمل کرده بودند می‌توانستند بیشترین لذت را از حضور قطبی و شور و امیدی که او به راه انداخته بود ببرند. قهرمانی پرسپولیس در لیگ هفتم با آن پایان سینمایی‌اش حاصل قلب شیری بود که قطبی در دل شاگردان بعضا ناسازگارش کاشته بود.

اما حکایت برانکو با حکایت قطبی توفیر زیادی دارد. پروفسور کروات در کنار زمین شباهت زیادی به قطبی ندارد. قطبی با آن بالا پریدن‌هایش کجا چ برانکو با آن امتناع عجیبش برای پریدن در هنگام گلزنی تیمش. قطبی با تمام وجود به دنبال گلزن تیمش می‌دوید و او را در آغوش می گرفت و برانکو تنها اجازه می‌دهد که شاگردانش برای لحظه‌ای کوتاه با او دست دهند. جدا از تفاوت‌های رفتاری، تیم برانکو منطقی‌تر و با برنامه‌تر از تیم قطبی بازی می‌کند. قطبی در هفته‌های پایانی لیگ هفتم تیمش را با بیشتر با راهکارهای روحی روانی پیش راند و در نهایت قهرمان کرد اما برانکو لیگ را چنان منظم پیش برد که کمتر به تهییج تیمش در هفته‌های پایانی نیاز پیدا کرد.

بخش اعظم انرژی قطبی در پرسپولیس صرف حاشیه‌های ایجاد شده توسط دستیاران و بازیکنانی شد که سر سازگاری با قطبی را نداشتند و در نهایت نیز تنها قاطعیت مدیر عامل باشگاه به کمک قطبی آمد تا بتواند از این معضلات و حواشی عبور کند. اما برانکو از همان ابتدا شمشیرش را بر علیه بی‌نظمی از روبست و خود عهده‌دار ایجاد نظم و دیسیپلین در تیمش شد. اگر قطبی در نهایت مغلوب حواشی و انرژی‌های مخرب بیرون از زمین شد اما برانکو ثابت قدم ایستاد و با سیاست‌ورزی خاص خود تا کنون اجازه نداده بازی‌های بیرون از زمین تیمش را زمین بزند.

رقابت امروز پرسپولیس و فولاد رقابت دو مربی خوشنام در نزد هواداران پرسپولیس است. شاید اگر برانکو پرسپولیس را در سال‌های اخیر به موفقیت‌های متعدد نرسانده بود حالا افشین قطبی به جای نیمکت فولاد بار دیگر روی نیمکت پرسپولیس می‌نشست. اما برانکویی آمد تا بازگشت به قطبی اتفاق نیفتد. رقابت امروز پرسپولیس و فولاد، رقابت یک مربی پرشور در مقابل یک مربی منطقی و با دیسپلین است و وجه اشتراک هر دو در این است که پرسپولیس را قهرمان لیگ برتر کرده‌اند.

یادداشت: حجت شفیعی/ وب سایت فوتبالی

7655