وب سایت رسمی فوتبالی- اعتراض بهداد سلیمی به اعطای پاداش به بازیکنان تیم ملی فوتبال، بازتاب زیادی در فضای رسانه‌ای و ورزشی داشت.
به گزارش فوتبالی بهداد سلیمی با انتشار استوری عجیبش، خشم فروخورده ورزشکاران غیرفوتبالی را به شکلی عریان بروز داد و انتقادات زیادی را به جان خرید و البته صداهایی را نیز در حمایت از خود برانگیخت. کم نبودند کسانی که هم صدا با سلیمی، نازپرورده بودن فوتبالیست‌ها را بر سر آنها کوبیدند.
بدون شک لحن انتقاد سلیمی هتاکانه و بی‌ادبانه بود. اما همین لحن او بود که باعث شد انتقاد او تا این حد سروصدا کند. قبلا نیز بسیاری از ورزشکاران نامی، از تبعیض بین خود و فوتبالیست‌ها گفته بودند اما کمتر کسی به آن وقعی نهاد. اصولا اعتراض به تفاوت دستمزدها از سوی ورزشکاران فراتر از یک غر زدن معمولی انگاشته نمی‌شد و به همین دلیل نیز چندان جدی گرفته نمی‌شد. در نهایت هم در جواب ورزشکاران معترض، از تفاوت تاثیرگذاری و میزان طرفداران فوتبال و سایر ورزش‌ها در بین مردم گفته می‌شد. اما لحن تند بهداد سلیمی باعث شد تا در این مورد این بار یک بحث جدی در این مورد در جامعه به راه افتد.
سلیمی در بیان انتقاد خود کسانی را مورد هدف قرار داد که چندان در وجود تبعیض بین ورزشکاران فوتبالی با سایر رشته‌ها نقشی نداشته‌اند. اگر تبعیضی در دادن پاداش به فوتبالیست‌ها و ورزشکاران دیگر وجود دارد مقصرش فوتبالیست‌ها نیستند بلکه کسانی که این حق و حقوق را تعیین می‌کنند باید مورد بازخواست قرار گیرند. نمی‌توان به صرف اینکه وزارت ورزش تصمیم به اعطای پاداش به بازیکنان تیم ملی گرفته، بازیکنان را مورد انتقاد قرار داد که چرا پاداش گرفته‌اند! از این نظر انتقاد بهداد سلیمی چیزی جز یک حمله عصبی و بدون منطق به بازیکنان محسوب نخواهد شد. در این مورد لحن سلیمی هیچ تفاوتی با لحن و استدلال مردم عادی در هنگام عصبانیت ندارد و از این نظر انتقاد به بهداد سلیمی وارد است که چرا در جایگاه یک شخصیت معروف و محبوب، تا این حد عصبی و بدون تفکر و دوراندیشی، نظراتش را بیان می‌کند.
سلیمی انتقاداش را به شکل بد و نامناسب و بدون در نظر گرفتن دلایل اصلی و عوامل تاثیرگذار بر موضوع انتقادش مطرح کرد و به همان طریق پاسخ بازیکنان تیم ملی فوتبال نیز آغشته به عصبیت بود. ایجاد یک دعوای مجازی بین سلیمی و فوتبالیست‌ها نمونه دیگری از تبدیل شدن یک بحث جمعی به دعوای شخصی است. سوال این است که اگر دولت بین ورزشکاران رشته‌های مختلف تبعیض روا می‌دارد، آیا ورزشکاران باید با هم درگیر شوند یا اینکه هم صدا با هم از دولت بخواهند دست از این تبعیض بردارد؟
شاید حق با سلیمی باشد که به تبعیض در اعطای پاداش‌ها به ورزشکاران معترض باشد. مگر یک تکواندوکار به دلیل بردن در دور اول مسابقات جهانی پاداش می گیرد که فوتبالیست‌ها به خاطر بردن ویتنام پاداش گرفته‌اند؟ یک ورزشکار برای رسیدن به پاداش‌های دولتی مجبور به گرفتن مدال در المپیک است اما یک فوتبالیست چطور؟ اما همان‌طور که نمی‌توان یک وزنه‌بردار را به دلیل ناتوانی در بالا بردن وزنه‌ای سنگین بی‌غیرت خواند، نمی‌توان بازیکنان تیم ملی فوتبال را هم به دلیل باخت در نیمه‌نهایی آسیا بی‌غیرت خطاب کرد. اگر دل سلیمی از برخورد تبعیض آمیز مدیران ورزش پر است، دلیلی وجود ندارد که او بخواهد به فوتبالیست‌ها هجوم ببرد. مسئله به همین سادگی است. اگر دعوایی هم وجود دارد، دعوا بین فوتبالیست و ورزشکاران دیگر نیست. این را هم سلیمی و هم بازیکنان تیم ملی فوتبال باید به خوبی بفهمند.
7655
