وب سایت رسمی فوتبالی - يكی از بدترین اتفاقات تاریخ فوتبال ایران، استعفای چهارده تن از بازیکنان تیم ملی فوتبال از بازی در این تیم بود.
به گزارش فوتبالی، سال شصت و پنج پرویز دهداری سرمربی تیم ملی ایران شده بود. دهداری قائل به نظم و دیسیپلین جدی و غیر قابل انعطاف در تیم های تحت رهبری اش بود. او با تلفیقی از با تجربه ها و جوانان تیم ملی را راهی بازیهای آسیایی دهلی کرد. دهداری ترکیب ثابتی برای تیم ملی در ذهن نداشت و در هر بازی از ترکیبی متفاوت استفاده می کرد. همچنین او اعتقاد چندانی به بازیکنان با تجربه ای چون پنجعلی، درخشان، بیانی... نداشت و حتی بعدا اعلام کرد که فوتبال این بازیکنان تمام شده است.
نظم خشک و رسمی حاکم بر اردوی تیم ملی که از سوی دستیاران دهداری اعمال شده بود نیز چندان به مذاق بازیکنان خوش نمی آمد. به خصوص آنها از رفتار رضا وطن خواه دستیار دهداری بیشتر از همه شاکی بودند. بازیکنان با تجربه تیم ملی که فهمیده بودند دیگر پس از بازیهای آسیایی جایی در تیم ملی دهداری نخواهند داشت، از فضای امنیتی و خشک رسمی حاکم بر اردوی تیم ملی استفاده کرده و بازیکنان جوان تر را ترغیب به استعفا از تیم ملی کردند.
معذوریت های اخلاقی و رفاقت های آن زمان نیز باعث شد تا در هواپیما و در مسیر برگشت به ایران متن نامه استعفا تهیه شده و پانزده نفر زیر آن را امضا کردند. هدف از این کار تحت فشار قرار دادن فدراسیون فوتبال برای برکناری دهداری بود. سیروس قایقران امضای خود را پس گرفت تا چهارده بازیکنی که تهرانی بودند و از علاقه دهداری به بازیکنان شهرستانی و غیر آبی و قرمز آگاه بودند، از تیم ملی جدا شوند.
این چهارده بازیکن عبارت بودند از : احمد سجادی، شاهین بیانی، شاهرخ بیانی، محمد پنجعلی، اصغر حاجیلو، حمید درخشان، مرتضی فنونی زاده، مرتضی یکه، فرشاد پیوس، سید مهدی ابطحی، ناصر محمدخانی، ضیا عربشاهی، عبدالعلی چنگیز و غلام فتح آبادی.
بنابراین از جمع بیست بازیکن تیم ملی تنها شش بازیکن با دهداری ماندند. بر عکس تصور بازیکنان مستعفی، فدراسیون از دهداری حمایت کرد و بازیکنان مستعفی را تهدید به محرومیت نمود. دهداری تلاش زیادی کرد تا محمدخانی، پیوس، یکه و ابطحی را از تصمیمشان منصرف کند. او از جمع چهارده نفر تنها روی همین چهار بازیکن نظر داشت و در صحبت با آنها، خواست که فریب بازیکنان بزرگتری که فوتبالشان به پایان رسیده است را نخورند. محرومیت بازیکنان مستعفی باعث شد تا اکثر آنها برای ادامه فوتبال راهی کشورهای حوزه خلیج فارس شوند.
1984
