وب سایت رسمی فوتبالی- این برای اولین بار است که یک دروازبان ایرانی کاندیدای تصاحب عنوان بازیکن سال آسیا می شود. جایزه ای که قدمت چندانی نداشته و در برهه هایی مکانیزم انتخاب بهترین ها چنان مضحک بوده که چندان جدی گرفته نشده اما همواره برای ایرانی ها اهمیت داشته است.
به گزارش وب سایت فوتبالی، تا قبل از اینکه جایزه بازیکن سال آسیا شکل و شمایل خاصی به خود بگیرد و مراسمی برای آن در نظر گرفته شود، ایرانی ها سهمی از این جایزه نداشتند. فرشاد پیوس در سال ۱۹۹۰ و پس از آقای گلی در بازی های آسیایی پکن در رده بندی بهترین بازیکنان سال آسیا دوم شد و سال بعدش صمد مرفاوی به واسطه درخشش با استقلال در جام باشگاه های آسیا در رده سوم ایستاد. مهدی فنونی زاده نیز پس از آن دو گلی که در سال ۱۹۹۳ و در مقدماتی جام جهانی به عربستان زد نیز سومین بازیکن برتر سال آسیا شد. اما در سال ۱۹۹۶ بود که برای اولین بار ایرانی ها صاحب جایزه بازیکن سال آسیا شدند. جایزه ای که در فرم قدیمی اش، قدمتش به سال ۱۹۸۴ برمی گردد.
بیرانوند می تواند پنجمین ایرانی برنده عنوان بهترین بازیکن سال آسیا باشد. بعد از خداداد عزیزی، علی دایی، مهدی مهدوی کیا و علی کریمی. گرفتن پنالتی کریس رونالدو در جام جهانی بهترین تبلیغ برای گلری بود که تا قبل از آن چندان جدی گرفته نمی شد. نه هواداران پرسپولیس و نه رسانه ها امید چندانی به درخشش او در جام جهانی نداشتند و با تردید به عملکرد او در لیگ می نگریستند. اما بیرانوند در جهشی ناگهانی به یکباره در قامت یک دروازبان قابل اعتماد ظاهر شد و نمایش های چشمگیرش پس از جام جهانی و در ترکیب پرسپولیس او را به جایی رسانده که حجازی و عابدزاده هم نرسیدند. هر چند هنر این دو دروازبان به دلیل گوشه نشینی فوتبال آسیا جهانی نشد و در زمان اوج آنها این جایزه نیز یا وجود نداشت و یا چندان جدی نبود اما بیرانوند این شانس را دارد تا اولین دروازبان ایرانی برنده عنوان بازیکن سال آسیا شود. حتی محمدالدعایه که بسیار محبوب کنفدراسیون نشین ها بود نیز هیچگاه به این عنوان نرسید.
اگر به تاریخچه عملکرد گلرهای ایرانی نگاه شود، واکنش هایی که بیرانوند با آن خود را چهره کرد چندان هم محیرالعقول نبوده اما در زمان و مکان خاص و به هنگامی از او سر زده. حجازی،عابدزاده و حتی رحمتی و گلرهای دیگر از این نوع واکنش ها در بازی های مختلف داشته اند اما آنچه بیرانوند را در صدر خبرها قرار داده گرفتن پنالتی یکی از بهترین های جهان بوده است. اتفاقی که برای حجازی در چهار پنالتی حریفان ایران در جام جهانی ۱۹۷۸ رخ نداد و یا برای میرزاپوری که مغلوب ضربه پنالتی مهارنشدنی همین رونالدو در جام جهانی ۲۰۰۶ شد.
حالا همه چیز دست به هم داده تا علیرضا بیرانوند برود و به جایگاه حجازی و عابدزاده برسد. هر چند هنوز برخی به دیده تردید به توانایی های بیرانوند می نگرند و معروفیت این روزهای او را نتیجه دو سه فوق واکنش او در بازی های حساس می دانند اما بیرانوند فاصله ای تا رسیدن به جایگاه حجازی و عابدزاده ندارد هر چند رسیدن به آن جایگاه نیازمند تداوم در موفقیت است که حجازی و عابدزاده داشتند و بسیاری نداشتند.
7655
