آقای کی‌روش! کمی «نمک» لطفا!

آقای کی‌روش! کمی «نمک» لطفا!

وب سایت رسمی فوتبالی- صفحه خالی اینستاگرام بازیکنان تیم ملی خبر از اعتراضی دیگر از سوی اعضای تیم ملی می دهد. روشی نخ نما شده که بارها از سوی ملی پوشان برای اعتراض به پاداش های مالی خود به کار گرفته شده دیگر کمتر کسی را متعجب و یا شوکه می کند.

به گزارش وب سایت فوتبالی، تقریبا همه می دانند که طراح این نوع اعتراض چه کسی است و معمولا چه نوع اهدافی را با این شیوه اعتراض دنبال می کند. تصور اینکه بازیکنان تیم ملی بدون دستور و یا هماهنگ شدن با سرمربی خود دست به چنین اعتراضی بزنند، سخت است. شنل سرمربی تیم ملی چنان بلند و پهن است که هیچ بازیکنی در اردوی تیم ملی نمی تواند از زیر آن حتی به بیرون سرک بکشد. اعتراضات این چنینی که توسط کی روش طراحی و توسط بازیکنان تحت امرش به اجرا در می آید شاید روشی متمدنانه و کم هزینه برای بیان اعتراض و خواسته ها باشد اما از آنجا توی ذوق می کند که بازیکنان تیم ملی را غلامان حلقه به گوشی نشان می دهد که بدون اجازه سرمربی تیم ملی حتی اختیار استفاده از صفحه شخصی خود در فضای مجازی را ندارند. نفوذ و تسلط بیش از حد کی روش بر ملی پوشان شاید طی سال ها برای ما عادی شده و حتی به عنوان خصیصه مثبت این مربی بدان نگریسته شود اما در مقایسه با نمونه های خارجی به شدت واپس‌گرایانه و دیکتاتورگونه جلوه می کند. چند مربی تیم های ملی خارجی را می توان نام برد که حتی برای امور باشگاهی بازیکنان خود تعیین تکلیف کنند؟ اصولا بازیکن ابتدا در اختیار باشگاه قرار دارد و سپس تیم ملی. اما در ایران بازیکن با توصیه هایی که از اردوی تیم ملی می شنود به باشگاه خود بر می گردد و بر مبنای همان توصیه ها ناخودآگاه به تقابل با باشگاه خود می رسد. گلایه این سال های امیر قلعه نویی و گلایه های پنهان و درگوشی چند مربی دیگر خبر از تاثیر توصیه های اردوی تیم ملی بر رفتار بازیکنان دارد.

در برهه هایی تیم ملی فوتبال ایران ضرباتی حتی جبران ناپذیر از نبود اتوریته و نظم لازم در اردوهای خود ضربه خورده است. در سال های اخیر کی روش به روش خودش اتوریته، نظم و یکصدایی را در تیم ملی تقویت کرده و دیگر نگرانی زیادی بابت بروز حواشی و اتفاقات ناخواسته در تیم ملی وجود ندارد. اما از آن طرف تیم ملی به یک جزیره جدا افتاده از مردم و رسانه ها تبدیل شده که کمتر توان برانگیختن شوق در بین فوتبالی ها را دارد. وقتی احساس می شود که بازیکنان تیم ملی به مجموعه ای مهره و ربات تحت نظر کی روش تبدیل شده اند که برای پوشیدن پیراهن تیم ملی شخصیت مستقل خود را از دست داده اند، جذابیت آنها در بین مردم هم کاهش می یابد. فوتبالیستی که جان ندارد و مصاحبه ها و حرف هایش عینا تکرار آن چیزی است که به او القا شده، شوقی در مردم بر نمی انگیزد. مردم بازیکنی را می خواهند که در میکس زون آزادی حرف خودش را بزند نه حرف کس دیگری را.

شاید در همه دنیا هم اینگونه باشد که بازی های تیم های ملی در فیفادی ها کمتر شوقی در بین فوتبالی ها ایجاد می کند اما اختلاف تماشاگر بازی های دوستانه تیم ملی و بازی های باشگاهی در استادیوم آزادی نشان از دور شدن این تیم از مردم و به خصوص علاقمندان جدی فوتبال دارد. آنهایی که هنوز حوصله رفتن به استادیوم ها را دارند کمتر به خود زحمت تماشای بازی تیم ملی در استادیوم را می دهند چرا که جذابیت این تیم و بازیکنانش برای هواداران جدی فوتبال کمتر از جذابیت تیم های باشگاهی است. کی روش با دیسیپلین خود کاری کرده که بازیکنانش همچون سربازهایی بی اختیار به هر خواسته مربی خود بله بگویند. با این روش تیم ملی منظم و بی حاشیه شده اما به همان میزان از جذابیتش کاسته شده. سرآشپز کی روش غذاهای مقوی و سالمی می پزد اما دستش به نمک نمی رود!

7655