وبسایت رسمی فوتبالی- مرتضی پورعلی‌گنجی، مدافع تیم ملی فوتبال ایران اعتقاد دارد که تفاوت رقابتی مثل جام ملت‌های آسیا با جام جهانی، تفاوت بین انگیزه‌ها و حس جنگندگی تیم‌هاست.
به گزارش فوتبالی، مرتضی پورعلی‌گنجی به‌لحاظ فنی خیال کارلوس کی‌روش را راحت کرده و سرمربی تیم ملی از چهار سال پیش و قبل از آغاز رقابت‌های جام ملت‌های 2015 استرالیا پورعلی‌گنجی را به مدافع ثابت خود در تیم ملی تبدیل کرد، بازیکنی که حالا با عملکرد چند سال اخیرش توانسته وارد فوتبال اروپا شود و شرایط جدیدی را تجربه کند.
پورعلی‌گنجی در خصوص شرایطش، اردوهای تیم ملی، رقبای ایران در جام ملت‌های آسیا و... صحبت کرده است.
در خصوص باشگاه یوپن صحبت کن که در این تیم شاگرد کلود ماکه‌له‌له شده‌ای و کم‌کم به ترکیب اصلی هم رسیدی، شرایطت در این تیم و در لیگ بلژیک چگونه است؟
باید ابتدا راه سختی را که پس از خروج از فوتبال ایران تا به اینجا طی کردم توضیح بدهم؛ زمانی که تصمیم گرفتم از ایران خارج شوم و به لیگی خارج از ایران بروم، ابتدا تصمیم گرفتم به چین بروم. در آنجا سختی‌های زیادی را متحمل شدم و پس از آن هم سه سال در تیم خوب السد بازی کردم که در این تیم خیلی چیزها یاد گرفتم. سه سال خوب را در این تیم بودم و از لحاظ فوتبالی کنار فرییرا و ژاوی چیزهای زیادی یاد گرفتم. پس از این دوران امسال زمانی بود که به این نتیجه رسیدم آن‌قدر کامل شده‌ام که دوباره بتوانم تلاشم را بیشتر کنم و در لیگی اروپایی خودم را نشان دهم. می‌دانم که امسال سال سختی برای من خواهد بود و تفاوت بسیار زیادی در لیگ بلژیک با سایر لیگ‌ها وجود دارد و این لیگ هم جزو لیگ‌های خوب اروپا و به‌نوعی لیگ دوم انگلستان محسوب می‌شود. کاری که باید در اینجا انجام بدهم، تلاش، زحمت و سختی است و احساس می‌کنم که هر بازیکنی می‌تواند در سن خوبش که سن 22 تا 28 سال است، این مهم را تجربه کند.
چرا یوپن را برای ادامه فوتبالت انتخاب کردی؟
احساس می‌کنم تصمیم درستی گرفتم و از آنجایی که برای حضور در برایتون صبر کردم، تعدادی از پیشنهادات را از دست دادم، اما اکنون در این باشگاه هستم و راضی‌ام. قانون این باشگاه به این ترتیب است که از صبح تا بعد از ظهر باید در باشگاه حضور داشته باشیم و دو نوبت صبح و عصر تمرین کنیم. گاهی تا شب در باشگاه هستیم و به هر جهت تجربه خوبی برای من است که بتوانم خودم را در چالش بیشتری قرار دهم. دوست داشتم که این سختی و چالش را تحمل کنم و امیدوارم با تلاش و تمرکز بیشتر به نتیجه خوبی برسم.
تیم ملی اولین اردوی خود را برای حضور در جام ملت‌ها پشت سر گذاشت و حالا در آستانه برگزاری اردوی دوم است، شرایط در تیم ملی چطور بود؟
خدا را شکر شرایط اردو خوب بود. بازیکنان دور هم جمع شدند و تمرینات در اردوی قبل با تمرکز بالا و در دو نوبت صبح و عصر برگزار شد. با مدیریتی که کادر فنی در سال‌های اخیر داشته و در حال رصد و برنامه‌ریزی برای آن است، در حال فعالیت هستیم. شرایط اردوها مناسب است تا بتوانیم به‌خوبی آماده مسابقات شویم.
در آستانه دومین جام ملت‌هایی که تجربه خواهی کرد، جام جهانی را تجربه کردی. چه‌تفاوتی میان این دو تورنمنت وجود دارد و چقدر برای جام ملت‌ها آماده هستید؟
جام ملت‌های قبلی در تیم ملی بودم، اما جام جهانی محل بهترین‌هاست. اگر دیده باشید همه حاضران در جام جهانی، تیم‌های خوبی هستند که در مقدماتی جام جهانی خوب کار کردند و به این مسابقات رسیده‌اند. تفاوت بین جام جهانی و جام ملت‌ها در این است که برخی تیم‌های بزرگ انگیزه زیادی نداشته باشند که مقابل تیم‌های کوچکتر بازی کنند، مثلاً انگیزه کره جنوبی زمانی که در مقابل آلمان بازی می‌کند و زمانی که مقابل ویتنام بازی دارد، بسیار متفاوت است. تفاوتش در انگیزه‌ها و آن حس جنگندگی است که این تفاوت‌ها را رقم می‌زند. اگر همان‌طور که ما در مقابل اسپانیا، پرتغال و آرژانتین بازی کردیم، با همان انگیزه در جام ملت‌ها بازی کنیم، مطمئناً می‌توانیم نتیجه بگیریم. هر تیمی مثل ایران، کره جنوبی یا ژاپن اگر در جام ملت‌ها انگیزه‌ای برای مقابله با تیم‌های کم‌نام‌تر یا گمنام نداشته باشد، قطعاً به مشکل می‌خورد. در واقع انگیزه و حس جنگندگی است که این تفاوت‌ها را رقم می‌زند. اول باید انگیزه داشته باشیم که بتوانیم با تمرکز بالا و به‌راحتی از مرحله گروهی صعود کنیم.
در مرحله گروهی یک بازی حیثیتی با عراق خواهیم داشت که چهار سال قبل در مرحله یک‌چهارم نهایی مقابل ایران موفق شدند در ضربات پنالتی پیروز شوند.
چهار سال قبل تا الآن خیلی چیزها تغییر کرده است، به‌خصوص اینکه بازی یک‌چهارم نهایی با عراق با بازی مرحله گروهی با این کشور بسیار متفاوت است و فشار کمتری روی داور و بازیکنان وجود دارد، با این حال با تجربه تیم ما، با توجه به اینکه تیم اول آسیا هستیم و همین‌طور عملکردی که در جام جهانی داشتیم، خیلی از تیم‌ها با تمام قوا و بسیار محکم به‌سراغ ما می‌آیند. همان‌طور که ما انگیزه بالایی مقابل اسپانیا و پرتغال داشتیم، این تیم‌ها هم در مقابل ایران همین حالت را دارند و با همان انگیزه مقابل ما بازی می‌کنند. امیدوارم دست به دست هم دهیم و تیم ملی هم به همین ترتیب حمایت شود، تمرین کند و هر بازیکنی که به زمین مسابقه می‌رود از دل و جان مایه بگذارد تا بهترین عملکرد خود را نشان دهد. امیدوارم علی‌رغم سختی‌هایی که داریم، بتوانیم از اعتبار و آبروی فوتبال ایران در آسیا حفاظت کنیم.
به‌جز تیم ملی ایران، کدام تیم‌ها را برای جام ملت‌ها مدعی قهرمانی می‌دانی؟
ژاپن، کره جنوبی و استرالیا همیشه تیم‌های خوب آسیا بوده و هستند. قطر و امارات و عربستان هم در زمره مدعیان این دوره هستند.
عربستان که تیمی باسابقه است و امارات هم از مسابقات میزبانی می‌کند، اما به قطر اشاره کردی که می‌تواند مدعی قهرمانی باشد. آنها میزبان جام جهانی آینده هم خواهند بود، خودت که سه سال از فوتبالت را در این کشور پشت سر گذاشتی، می‌توانی بیشتر در مورد قطری‌ها صحبت کنی؟
با توجه به اطلاعاتی که از قطر دارم، این کشور برای تیم ملی فوتبالش بالغ بر 30 میلیون دلار هزینه کرده و اردوها، کمپ‌ها و بازی‌های دوستانه مختلف برگزار کرده است. البته همه چیز باید دست به دست هم بدهد و احساس می‌کنم تیم ملی که آبروی کشور است، می‌تواند میلیون‌ها ایرانی را در داخل و خارج از کشور شاد و دل‌خوش کند. همان‌طور که با عملکرد تیم ملی در جام جهانی، ایرانی‌ها در همه جای دنیا به ما بالیدند، خوشحال شدند، با شادی ما خندیدند، با گریه ما همراه شدند و هیچ وقت ما را تنها نگذاشتند.
پس ایران به‌لحاظ پشتیبانی از تیم ملی بسیار عقب‌تر از رقبایی این‌چنینی است.
اگر این تیم ملی را یک مقدار از نظر مالی و برنامه‌ای حمایت کنند تا از نظر اردویی و بازی دوستانه مورد حمایت بیشتری قرار بگیرد، می‌تواند به‌راحتی با همه تیم‌هایی که نام بردم، رقابت کند. همه تیم‌ها در حال تلاش، برنامه‌ریزی و صرف هزینه‌هایی سنگین برای جام ملت‌های آسیا هستند که آبروی کشورشان را در جام ملت‌ها حفظ کنند. همه این تیم‌ها سخت در حال تلاش برای این رقابت بزرگ هستند.
البته نقطه قوت تیم ملی ایران هوادارانش است که در جام جهانی حسابی سنگ‌تمام گذاشتند و به‌نظر در جام ملت‌ها هم حمایت خوبی از ایران داشته باشند.
در جام ملت‌های آسیای قبلی که سال 2015 در استرالیا برگزار شد، هیچ‌گاه این احساس برای من و سایر بازیکنان وجود نداشت که در خارج از ایران و در کشور دیگری هستیم. در استرالیا آن‌قدر هوادار ایرانی حضور داشت که انگیزه می‌گرفتیم تا بیشتر بجنگیم. در ایران این امکان را نداریم که مادران و پدرانی که با امید و آرزو فرزندان‌شان را بزرگ می‌کنند به ورزشگاه بیایند و بازی فرزندان‌شان را ببینند. اگر خانواده‌ها به ورزشگاه بیایند، آن وقت است که حس، انگیزه و غیرت، بیش از پیش به بازیکنان کمک می‌کند و اگر همه ایرانی‌ها ما را حمایت کنند و از ایران بیایند تا یار دوازدهم ما باشند، قطعاً با انرژی آنها توان ما بیشتر خواهد شد.
