وب سایت رسمی فوتبالی- نوشاد عالمیان پس از نیم قرن پینگ پنگ ایران را صاحب مدال کرد. این شاهکار پسر چپ‌دست پینگ پنگ ایران است.
به گزارش فوتبالی، حساب دیروز و امروز نیست. سال‌های زیادی از روزهایی که نام نوشاد عالمیان بر سر زبان‌ها افتاد، می‌گذرد. با اینکه سن و سالی ندارد اما حدود 10 سال است عضو ثابت تیم ملی شده و حالا در 27 سالگی به مدالی تاریخی و بزرگ رسیده. مدالی که قطعی شده و سوای رنگش، بدون اغراق از نیمی از طلاهای کاروان ایران در جاکارتا ارزشمندتر است.
نوشاد عالمیان صبح جمعه رقابتش را در مرحله یک هشتم نهایی آغاز کرد. جایی که رقیب نامداری از کره جنوبی و نفر 26 دنیا انتظارش را می‌کشید. نوشاد از همین مرحله بود که نشان داد عزم خود را جزم کرده تا اتفاق تاریخی را رقم بزند. او در مقابل یونگ بازی را خیلی خوب آغاز کرد و دو بر صفر هم پیش افتاد اما سه ست بعدی را واگذار کرد تا در یک قدمی حذف قرار بگیرد. نوشاد اما مشخص بود قصد حذف شدن ندارد و در دو ست پایانی که تا امتیازهای پس از 11 هم ادامه داشت، باخت را با برد عوض کرد و با برتری 4 بر 3 راهی یک‌چهارم نهایی شد.
برای خیلی‌ها حتی مدیران فدراسیون و طرفداران این رشته، نوشاد تا همین‌جا هم در حد و اندازه‌های خودش ظاهر شده بود. با در اختیار داشتن رده 78 دنیا، بازیکن 26ام را برده بود و به جمع هشت بازیکن برتر آسیا رسیده بود.
برای پی بردن به سطح فوق‌العاده بالای این رقابت‌ها، نگاهی می‌اندازیم به هشت نفر حاضر در این مرحله. هشت نفری که نفرات اول، سوم، هفتم، نهم، چهاردهم، پانزدهم و بیست و هفتم دنیا در آن حضور داشتند. نوشاد عالمیان بدترین رده را در میان این هشت نفر در اختیار داشت و البته بهترین قرعه را.
در سه دیدار دیگر این مرحله، بازیکنان رده یک، سه و هفت دنیا به برتری رسیدند و راهی نیمه نهایی شدند اما نوشاد به مصاف نفر نهم رده‌بندی جهانی از هنگ کنگ رفت.
وونگ چون تینگ، نفر نهم دنیا و پینگ پنگ بازی که راکتش را به سبک چینی‌ها می‌گرفت و سابقه قرار گرفتن در رده ششم دنیا را هم داشت. نوشاد اگرچه سال گذشته و در کاپ آسیا توانسته بود از سد این بازیکن بگذرد اما نه جاکارتا، کاپ آسیا بود و نه حریفش همان بازیکن سال گذشته. با این حال نوشاد اگرچه در ست اول به راحتی بازی را واگذار کرد اما در چهار ست بعدی با اتکا به سرویس‌های کم نظیر و بک‌هندهای خاص خودش، با غلبه بر این حریف قدرتمند راهی نیمه‌نهایی شد و مدال برنزش را قطعی کرد.نوشاد در نیمه نهایی باید به مصاف دومین بازیکن چینی‌ها و نفر سوم رده‌بندی جهانی برود. «لین گائویونگ» که در یک‌چهارم نهایی حریف ژاپنی‌اش را با حساب 4 بر 2 شکست داده، در نیمه‌نهایی باید مقابل نوشاد عالمیان، نابغه تنیس روی میز ایران قرار بگیرد.
برنز بازی‌های آسیایی پس از 48 سال
با توجه به سطح فوق‌العاده بالای بازی‌های آسیایی، داشتن مدال در این رقابت‌ها چیزی بیش از آرزو برای ایران بوده و هست. با این حال چیزی حدود نیم قرن پیش و در بازی‌های آسیایی 1966 تایلند، هوشنگ بزرگ‌زاده توانسته بود به مدال برنز این بازی‌ها دست پیدا کند. بازیکنی که تقریبا از نسل نخستین بازیکنان حرفه‌ای ایران و هم‌تیمی امیر احتشام‌زاده به حساب می‌آمد و در آن رقابت‌ها به مدال برنز رسید.
حالا نوشاد عالمیان پس از نیم قرن یک بار دیگر توانسته آن برنز را قطعی کند و حتی این شانس را دارد که بتواند حماسه‌اش را بزرگ و بزرگ‌تر کند. او وقتی با نتیجه 4 بر 1 نفر نهم دنیا را می‌برد، سقف آرزوهای ما را آنقدر بالا می‌برد که حالا می‌توانیم رویای بردن نفر سوم دنیا را هم در سر بپرورانیم و امیدوار باشیم به فینال رویایی او با نفر اول دنیا! فان ژندونگی که در دیگر دیدار این مرحله به مصاف «لی» نفر هفتم دنیا از کره جنوبی می‌رود و روی کاغذ شانس بیشتری برای فینالیست شدن و قهرمانی دارد.
سقف رویاهای تنیس روی میز یک مدال در بخش تیمی بود، آن هم در شرایطی که قرعه با ما یاری کند. حالا اما همه چیز عوض شده. نوشاد که در ست پنجم به امتیاز ده رسید و یک امتیاز تا پیروزی فاصله داشت، مشخص بود که آماده انفجار است. انفجاری از جنس شعف و مرور یک عمر تمرین در پارکینگ کوچک خانه‌شان. پارکینگی با سقف کوتاه که حالا برادران عالمیان را با رده‌بندی دو رقمی به تنیس روی میز دنیا تحویل داده است. برادرانی که با هم تمرین می‌کنند و حالا برادر بزرگ‌تر به مدال بازی‌های آسیایی رسیده. برنزی با ارزش‌تر از هر طلایی که تا امروز گرفته‌ایم!
