به گزارش "ورزش سه"، جوایز چیزهایی نیستند که شما می‌برید، چیزهایی هستند که به شما داده می‌شود. به ظاهر آنها را به خاطر دستاوردهای‌تان و گاهی اوقات به خاطر محبوبیت و برجسته بودن‌تان به شما اهدا میکنند. به شیوه‌ای عجیب، هر یک از سه جایزه بزرگ جایگاه خاص خودشان را دارند و هر یک به شیوه‌ای به هم مرتبط.
آغاز اهدای توپ طلا به سال 1956 برمی‌گردد و این جایزه توسط مجله فرانس فوتبال اهدا می‌شود. جایزه بازیکن سال فیفا هم نخستین بار توسط سپ بلاتر در سال 1991 اهدا شد؛ کسی که می‌خواست جایزه‌ای بزرگتر و بهتر از آنچه فرانس فوتبال در آن زمان فقط به بازیکنان اروپایی می‌داد، اهدا کند. سال 1995، فرانس فوتبال بازیکنان تمام قاره‌ها را مشمول دریافت توپ طلا کرد و محدودیت‌های ملیتی را برای بازیکنانی که در اروپا شاغل بودند حذف کرد که این تغییر عملاً توپ طلا را به جایزه‌ای شبیه جایزه بازیکن سال فیفا تبدیل کرد چون همواره بهترین بازیکنان دنیا در اروپا بازی کرده‌اند.
این یکی از دلایل ادغام شدن این دو جایزه در فاصله سال‌های 2010 تا 2016 بود. این همچنین شیوه‌ای بود که جایزه بهترین بازیکن سال یوفا (قبلاً به جایزه یوفا برای بهترین بازیکن شاغل در اروپا موسوم بود) متولد شد. در آن زمان، رییس وقت یوفا میشل پلاتینی که خودش به‌عنوان بازیکن سه بار توپ طلا را برده بود، ساز و کار اهدای جایزه قدیمی را آسان کرد –یک خبرنگار از هر کشور اروپایی دارای حق رأی شد – که این تا حد زیادی به سیستم انتخاب بهترین بازیکن دنیا توسط فیفا شبیه بود با این تفاوت که فیفا از کاپیتان‌ها و سرمربیان تیم‌های ملی هم رأی می‌گرفت (بد نیست بدانید که پلاتینی بلاتر را واقعاً دوست نداشت).
سال 2015 به دنبال افشای رسوایی‌‌‌های فساد مقامات فیفا، فرانس فوتبال راهش را از فیفا جدا کرد و فیفا هم یک سال بعد با مدیران جدیدش جایزه‌ای جدید تحت عنوان The Best را برای معرفی بهترین بازیکن دنیا معرفی کرد و این خلاصه‌ای از داستان فعلی فوتبال امروز است که هر سال سه سازمان مختلف بهترین بازیکن آن را انتخاب میکنند.
در نگاه اول، شاید همه این کارها بیهوده باشد چون یکی مثل لیونل مسی یا کریستیانو رونالدو هست که هر سال همه جوایز انفرادی را می‌برد اما دقیق که بشوید می‌بینید این طرز تفکر درست نیست. در قیاس با دو جایزه فردی دیگر که طی یک دهه اخیر فقط به رونالدو و مسی رسیده است – برای درک بهتر این موضوع بد نیست بدانید آخرین باری که یک بازیکن غیر از مسی و رونالدو توپ طلا یا جایزه فیفا را برد، کیلیان امباپه مهاجم پاری‌سن‌ژرمن 8 ساله بود – جایزه‌ای که یوفا می‌دهد ساز و کار مستقل‌تری دارد.
آندرس اینیستا فصل 12-2011 این جایزه را برد و سال بعد از آن هم فرانک ریبری برد و الان هم البته نوبت مودریچ بود. آنهایی که برای انتخاب بهترین بازیکن یوفا رأی می‌دهند مشخصاً دوست دارند بازیکنی بزرگ برنده شود که در مقاطع کلیدی فصل دستاوردهای بزرگ داشته است نه اینکه صرفاً به دنبال کسب معیارهای به دست آوردن جوایز انفرادی باشد، معیارهایی که می‌گوید جایزه بهترین بازیکن سال یوفا باید به بهترین بازیکن برسد و این چیز بدی نیست.
هیچ آدم عاقلی ادعا نمی‌کند که مودریچ از رونالدو یا مسی بهتر است. شما هم امیدوار نیستید کسی چنین ادعایی بکند و چنین ادعایی در مورد ریبری و اینیستا در سال‌هایی که جوایزشان را بردند هم نشده است اما اگر شما بخواهید به بازیکنی براساس دستاوردهایش پاداش بدهید، نه فقط عملکرد انفرادی بلکه با توجه به سهمش در موفقیت یک تیم، آن وقت مودریچ گزینه‌ای کاملاً شایسته است. او یکی از قطعات کلیدی ماشین رئال مادرید بود، تیمی که برای سومین بار متوالی قهرمان اروپا شد، درست مانند رونالدو. بعد از آن هم او کرواسی، تیمی که اصلاً جزو مدعیان نبود را به فینال جام جهانی رساند آن هم با نمایشی که ترکیبی نادر از رهبری و روحیه همکاری، اخلاق کاری و هنر بود. خلاصه اینکه مودریچ یک برنده شایسته برای جایزه بازیکن سال اروپا بود و این تمام چیزی است که الان اهمیت دارد نه اینکه آیا او واقعاً بهترین بازیکن فصل گذشته اروپا بود یا نه.
گابریله مارکوتی- ESPN
منبع: ایران ورزشی
رئال مادرید 
