وب سایت فوتبالی- مربیان این تیم ها می‌گویند برخی از روزها حتی آب معدنی برای آشامیدن ندارند و فقط بعضا درمسابقات برای آنها آب معدنی خریداری می شود. یا بعد از تمرینات خبری از تغذیه حداقلی مثل بیسکوئیت و هنداونه نیست.
به گزارش فوتبالی به نقل از ایران ورزشی، سال‌های سال است از مشکلات تیم های پایه می شنویم و شنیدن عجیب ترین اتفاقات در این رده‌ها و حتی در باشگاه های بزرگ هم کاملا معمولی و قابل لمس است.
پرسپولیس ظاهرا باشگاه بزرگ و پرطمطراقی است اما تیم های پایه‌اش همواره مشکلات وحشتناکی داشته‌اند و هیچ‌گاه به اندازه‌ای که باید به آنها رسیدگی نشده است.این مساله تقریبا درباره تمام مدیران عامل سال های اخیر صدق می کند و تقریبا همه آنها یا شعار داده و عمل نکرده اند یا شعار هم نداده و باز هم به وعده‌هایشان در قبال این تیم ها عمل نکرده اند!
امسال وضعیت تیم‌های پایه پرسپولیس به خاطر محرومیت باشگاه از جذب بازیکن آشفته تر از همیشه بود و این وضعیت با توجه به بلاتکلیفی ناشی از رای دادگاه عالی ورزش باعث شد این تیم‌ها خیلی دیر کارشان را شروع کنند و تقریبا یک ماه قبل از شروع مسابقات‌شان شکل گرفتند.در این میان تغییر شرایط سنی رده‌های مختلف باعث شد برخی تیم‌ها مثل نوجوانان قابلیت استفاده از نفرات فصل قبل شان را نداشته باشند.برای مثال همین تیم نوجوانان که توسط رضا جباری و علیرضا محمد اداره می شود همه بازیکن اصلی اش را به تیم جوانان داد تا با 7 بازیکن کنار تیم فصل قبل و 10 بازیکن رده نونهالان کارش را شروع کند که تا الان دو باخت و یک برد داشته و البته بردش مقابل استقلال بوده است.
این مشکلات در مورد تیم‌های رده سنی دیگرهم مصداق دارد به طوری که برخی مربیان می گویند اگر باشگاه محروم نبود حداقل نیمی از بازیکنانی که تحت اختیارش هستند را نمی خواست!
اما این،همه مشکلات تیم های پایه پرسپولیس نیست و آنها مثل همیشه از کمبود امکانات ومسائل اولیه در تیم های خود رنج می برند.مربیان این تیم ها می گویند در برخی از روزها حتی آب معدنی برای آشامیدن ندارند و فقط بعضا در مسابقات برای آنها آب معدنی خریداری می شود.یا بعد از تمرینات خبری از تغذیه حداقلی مثل بیسکوئیت،شیرینی،هنداونه وموز نیست و فقط در برخی از مسابقات اگر به مامور خرید تنخواه داده باشند این اتفاق می افتد.این مربیان می گویند سرپرست تیم ها در بیشتر مواقع آنقدر تنخواه ندارند که بتوانند چند عدد هندوانه برای بازیکنان بخرند و بعد از تمرین در هوای سوزان تابستان بخشی از املاح و آب از دست رفته بدن شان را جبران کنند.
این را بگذارید کنار تمرین در گرم ترین ساعات روز که انگار گریزی از آن نیست و البته به شدت به تیم‌ها ضرر می زند.ورزشگاه شهیدان اسماعیلی به عنوان خانه تیم های پایه پرسپولیس روزانه از ساعت 13 تا 19 در اختیار تیم‌های رده های مختلف قرار می گیرد و تیم‌های چهار رده به صورت چرخشی و در ساعت‌های مختلف از زمین چمن این مجموعه استفاده می‌کنند که بعضا برخی تیم ها تمرین خود را از ساعت 13 شروع می کنند. روزهایی که هوای تهران حتی در ساعت 19 هم تقریبا غیر قابل تحمل است و راه رفتن در دمای حدود 40 درجه و زیر آفتاب دشوار به نظر می رسد چه رسد به تمرین کردن.
جدا از بحث تغذیه و ساعت بد تمرین آنچه این تیم‌ها و کادر فنی‌شان را آزار می دهد عدم دسترسی به امکاناتی است که برای هر تیم فوتبالی لازم و ضروری به نظر می رسد.مربی تیم امید پرسپولیس از مصدومیت بازیکنانش می نالد چرا که این تیم کلا ریکاوری نمی کند.با اینکه باشگاه پرسپولیس در ورزشگاه درفشی فر استخر دارد اما این استخر هیچ وقت در اختیار تیم‌های پایه قرار نمی گیرد چرا که به بخش خصوصی اجاره داده شده و باشگاه از طریق آن درآمدزایی می کند.برای بازیکنان جوان این تیم‌ها ماساژ گرفتن و ریکاوری شبیه یک رویاست و هیچ بازیکنی به این مسائل فکر نمی کند که بخواهد اعتراضی به این کمبودها داشته باشد.
برای مربیان تیم‌های پایه پرسپولیس کار تا جایی سخت شده که آنها مثل هر فصل مجبورند خودشان از طریق روابط دوستانه شان دنبال کم کردن مشکلات تیم خود باشند.مثلا اسماعیل حلالی سرمربی تیم امید از طریق دوستانش استخر دانشگاهی در منطقه شیان را هر چند وقت یک بار برای شاگردانش مهیا می کند اما مثلا برای بازیکنی از تیم امید که در هشتگرد زندگی می کند رفت و آمد به شیان با مترو و جیب خالی چقدر زمان می برد؟اصلا بازیکنی که تغذیه درستی ندارد و ساعت ها در راه است چقدر از استخر لذت خواهد برد و ریکاوری می شود؟
پرسپولیس 
