به گزارش "ورزش سه"، روزنامه ال‌پاییس که یکی از روزنامه های سراسری کشور اسپانیا به شمار می رود در گزارشی به سیستم هایی پرداخته که تیم ملی این کشور طی سالیان متمادی از 1920 تا سال 2018 مورد استفاده قرار داده است.
در زیر به سیستم های مختلفی اشاره می شود که طی سالیان متمادی توسط سرمربیان تیم ملی فوتبال اسپانیا در مسابقات مختلف مورد استفاده قرار گرفته و به نوعی نقطه عطف فوتبال در لاروخا بوده اند.
شروع همه چیز: 5-3-2 فرانسیسکو برو
تیم ملی اسپانیا در مسابقات المپیک آنتورپ 1920 موفق شد با سیستم هرمی (پیرامید) 2-3-5 که در آن زمان رایج بود به مدال نقره مسابقات دست پیدا کند. در واقع خشم اسپانیایی از آن زمان بود که رایج شد و شخصیت تیمی اسپانیایی ها در این دوره شکل گرفت.
تاکتیک W-M مورد علاقه بنیتو دیاز
جام جهانی 1950 برزیل، با کسب رتبه چهارم برای اسپانیا با سیستمی W-M خاتمه یافت که مورد علاقه بنیتو دیاز سرمربی لاروخا بود. این سیستم در رئال سوسیداد توسط دیاز مورد استفاده قرار گرفته بود. زارا ستاره اسپانیا در آن مسابقات بود.
معرفی سیستم W-M : ( یکی از قدیمی ترین سیستم های بازی در فوتبال سیستم ام دبلیو نام دارد. این مدل در اواسط دهه ۱۹۲۰ تغییری بود که توسط ” هربرت چاپمن ” در باشگاه آرسنال برای مقابله به مثل با قانون آفساید ابداع شد. ترتیب آن در زمین عبارت است از : یک دروازه بان ، سه مدافع شامل دو مدافع کنار و یک مدافع وسط ، دو هافبک عقب ، دو هافبک جلو ، سه مهاجم شامل دو مهاجم کنار و یک مهاجم وسط. در این شیوه بازی سه بازیکن پر قدرت یعنی دروازه بان ، مدافع میانی و مهاجم وسط اهمیت زیادی دارند. این سه بازیکن ستون های شیوه WM هستند ).
اولین قهرمانی اروپا با سیستم 3-3-4 ویلالونگا
در سال 1964 تیم ملی اسپانیا موفق شد با "ویلالونگا" عنوان قهرمانی اروپا را در شرایطی کسب کند که مسابقات به میزبانی مادریدی ها برگزار شد. ویلالونگا با 4-3-3 کار خود را شروع کرد ولی در طول تورنمنت تغییراتی در سیستم مورد نظر این مربی ایجاد شد. لوئیز سوآرز ستاره سابق تیم ملی اسپانیاش محرک اصلی این سیستم به شمار می رفت.
تنوع تاکتیکی میگوئل مونیوس
یکی از مهم ترین دوران فوتبال اسپانیا طی سال های 1984 و 1986 رقم خورد که بازیکنان سرشناس و با کیفیتی در تیم ملی بازی می کردند. در جام ملت های 1984 تیم مونیوس در فینال مغلوب فرانسه میزبان شد و در جام جهانی مکزیک نیز شاگردان مونیوس نتوانستند از مرحله یک چهارم نهایی فراتر بروند. مونیوس در این دوره ها از سیستم 2-4-4 استفاده می کرد.
عصر خاویر کلمنته
در جام جهانی 1994 تیم ملی اسپانیا الگوی فوتبال در این کشور را تغییر داد. در این دوره کلمنته رویکردی محافظه کارانه داشت و شیوه های مختلفی را مورد استفاده قرار داد. کلمنته در جام جهانی 1994 سیستم های مختلفی با توجه به استراتژی رقبا مورد استفاده قرار می داد ولی سیستم متداول لاروخا با کلمنته 3-4-2-1 بود.
قهرمانی اروپا؛ اسپانیا قبل و بعد از آراگونس
منشا بهترین اسپانیای تاریخ تیم آراگونس بود. آراگونس به خط میانی اسپانیا وزن بیشتری داد. لاروخا در سال 2008 با غلبه بر آلمان برای دومین بار قهرمان اروپا شد تا سلطه این تیم بر فوتبال دنیا آغاز شود. ژاوی ستاره این تیم و مغز متفکر اسپانیا بود.
با ویسنته دل بوسکه اسپانیا شاه جهان شد
دل بوسکه به تیم آراگونس در میانه میدان عمق بخشید. مرد اصلی او در میانه میدان سرخیو بوسکتس بود. اسپانیا در آفریقای جنوبی مالکیت بسیار بالایی بر توپ داشت و کنترل اوضاع در تمامی شرایط را در اختیار گرفت. اسپانیا با دل بوسکه در آفریقای جنوبی قهرمان شد و دو سال بعد نیز قهرمانی سوم خود در اروپا را جشن گرفت. (در این جام بود که سیستم 0-6-4 به عنوان یکی از سیستم های نوین فوتبال دنیا معرفی شد؛ سیستمی که بدون مهاجم و با حضور هافبک های توانمند هر تیمی را از کار می انداخت).
نوآوری یولن لوپتگی
یولن لوپتگی در عصر جدید لاروخا پس از دل بوسکه از سیستم 1-3-2-4 استفاده کرد؛ اسپانیا در این سیستم با سه هافبک مرکزی بازی می کند. با این روش تحرک و جابجایی، فشار بالا و استفاده از ضدحملات با نگاهی جدید کشف شد (طی اتفاقاتی که پیش از جام جهانی رخ داد، لوپتگی دو روز پیش از آغاز جام جهانی از هدایت این تیم کنار گذاشته شد، اما تیم ملی اسپانیا با هیرو دستیار لوپتگی نیز با همان روش به کار خود ادامه می دهد).
