به گزارش "ورزش سه" O Jogo، پس از تساوی بدون گل پرتغال در مصاف با بلژیک به تحلیل این مسابقه و تفکرات سانتوس از این جدال پرداخت.
پرتغال بازی را با آرایش ۴/۳/۳ آغاز و در مقاطعی از مسابقه به تغییر آرایش به استفاده از ۴/۴/۲ روی آورد. تغییر پوزیشن بازیکنان در طول بازی باعث به وجود آمدن موقعیت های خوبی در مقابل حریف قدرتمند شد، مهمترین نکته در این بازی عملکرد فوق العاده برناردو سیلوا در حملات تیم بود.
پرتغال در مقابله با بلژیک، که به اذعان کارشناسان توانایی شگفتی سازی در روسیه را دارد، به تساوی بدون گل رضایت داد. نکته اصلی نمایش مورد قبول پرتغال در این مسابقه نمی باشد، بلکه مهمترین نکته استحکام دفاعی این تیم، در روزی که مربیان به دنبال پیدا کردن راه های آلترناتیو برای استقرار بازیکنان و نحوه عملکرد آنها بودند، بود. این نکته نقطه عطف عملکرد و باعث امید به بهتر شدن تیم می باشد. البته که پرتغال کماکان چشم به راه رونالدو، فوق ستاره خود برای رسیدن به ترکیب نهایی ایده آل مانده است.
پرتغال همانند مسابقه با تونس، با آرایش ۴/۳/۳ و بتو در دروازه وارد زمین شد. نکته جنجالی این مسابقه خالی بودن نام باشگاه در مقابل نام روی پاتریسیوی نیمکت نشین در لیست ارائه شده قبل از بازی بود (پاتریسیو بعد از مناقشه با باشگاه سپورتینگ به علت درگیری فیزیکی هواداران با بازیکنان این تیم، قصد جدایی از این باشگاه را دارد). در مورد ۱۱ بازیکن ترکیب اولیه، سانتوس با حفظ تنها ۵ بازیکن (په په، رافائل گوریرو، ویلیام کاروالیو، جوآ ماریو و برناردو سیلوا) از بازی قبل مقابل تونس، با آرایش ۴/۳/۳ در مقابل بلژیک صف آرایی کرد. این آرایش و چیدمان اولیه بازیکنان به غیر تک موقعیت گونسالو گِدِش ناکارآمد بود و پرتغال را با مشکلات فراوانی مواجه کرد. بلژیک با اتکا به چهار بازیکن، ده بروین و دمبله در میانه میدان و مرتنس و کاراسکو در حمله، نبض بازی را در اختیار گرفت.
در ابتدا بازی ضعف پرتغال در کناره ها کاملا مشهود بود و بلژیک با پاس های سریع و تک ضرب، سوار بر بازی بود. پس از ۲۰ دقیقه پرتغال به تعادل بهتری در میانه میدان رسید. ویلیام کاروالیو با در اختیار گرفتن توپ و موقعیت، فرصت باز شدن را به جوآ ماریو و جوآ موتینیو داد که باعث نزدیکتر شدن به دروازه حریف شد. کمبود کیفیت توپ های ارسالی در حمله به خصوص رساندن توپ به جلسون مارتینس در ابتدا بازی کاملا مشهود بود. در ادامه با تغییر آرایش و به خصوص تاثیر برناردو سیلوا در بازی، پرتغال دقایق انتهایی نیمه اول را با عملکرد بهتری نسبت به بلژیک به پایان رساند، به صورت مشخص موقعیت از دست رفته توسط جلسون در دقیقه ۴۴ نشانه این عملکرد مثبت بود.
بلژیک نیمه دوم را با تغییرات مثبتی در بازی آغاز کرد و پرتغال با ارائه بازی اصلی خود، البته با تغییراتی در طراحی تاکتیکی و آرایش بازیکنان به مقابله رفت. گونسالو گِدِش با بازی در وینگر چپ و جلسون به عنوان مهاجم کناری با کمک جوآ ماریو و برناردو سیلوا در سمت راست، آغاز کوتاهی از خودنمایی مهاجمان پرتغال بود که تا زمان وارد شدن آندره سیلوا (دقیقه ۷۸) ادامه داشت. پس از آن با وارد شدن کورشما به جای جلسون و مانوئل فرناندس به جای جوآ ماریو و ورود آندره سیلوا، پرتغال صاحب یک مهاجم مرکزی تخصصی در زمین شد. در ۱۰ دقیقه پایانی پرتغال با تغییر به آرایش ۴/۴/۲ با مانوئل فرناندس در پشت سر آندره سیلوا بازی کرد، که حاصل مثبتی در روند تیم و بازی نداشت. در انتهای بازی با تعویض های زیاد کیفیت بازی افت کرد و شاهد موقعیت خاصی در زمین نبودیم که البته این مسئله در این گونه بازی های دوستانه کاملا طبیعی است.
*آزمایش سانتوس از توانایی مهاجمان تیم
در روز نیمکت نشینی ابتدایی آندره سیلوا و غیبت رونالدو، فرناندو سانتوس، گِدِش جویای نام را به عنوان مهاجم میانی به زمین فرستاد. در ادامه جلسون با کمک جوآ ماریو و در نهایت کورشما، مامور اجرای اهداف تهاجمی سانتوس بودند. در نهایت زوج آندره سیلوا و مانوئل فرناندس مورد آزمایش قرار گرفت. هدف سانتوس از این تغییرات شناسایی نقاط قوت مهاجمانش در آرایش و پوزیشن های متفاوت تیمی بود که به وی توانایی تصمیم گیری در روزهای سخت پیش رو را بدهد.
