به گزارش "ورزش سه"، وقتی الکس مورگان در جریان یکی از دیدارهای تیمش از ناحیه دست دچار مصدومیت شد، در رختکن فریاد زد:" حتی نمی‌توانم موهایم را بشویم. نمی‌توانم دستم را بالا بیاورم". در همین حین بود که کارسون پیکت فریاد زد:" به دنیای من خوش آمدی". تمام بازیکنان حاضر در رختکن پس از شنیدن این جمله خندیدند.
کارسون پیکت، ورزشکار حرفه ای فوتبال است که مادرزاد، بدون دست به دنیا آمده است. در حالی که بسیاری این موضوع را یک ناتوانی می‌دانند ولی پیکت توانسته خود را به عنوان یکی از بهترین بازیکنان جهان معرفی کند.
او معتقد است که گاهی توانایی ذهنی می‌تواند بر توانایی فیزیکی غلبه کند و او توجه بسیاری از سوی افرادی که برای بار اول او را می‌بینند، به خود جلب می‌کند. او گفت:" شاید افراد رفتار درستی در برخورد اول نداشته باشند ولی برخورد شما با مردم از هر چیزی مهم تر است."
پیکت دائم به این فکر می‌کند که از معدود افرادی است که توانسته با این معلولیت، به بالاترین سطح ورزش بانوان برسد. با این حال ، وقتی که باشگاه فوتبال آمریکایی سیاتل سی‌هاوکس ، بازیکنی را که او نیز از ناحیه دست معلولیت داشت ولی عملکرد درخشانی در تیم‌های پایه به نمایش گذاشته بود، به تیم اصلی منتقل کرد، اوضاع به کلی عوض شد. طی داستانی عجیب که نویسنده های هالیوود باید آن را به یک فیلنامه تبدیل کنند، شکیم گرفن در تیمی بازی می‌کند که برادر دوقلویش، شکیل، برای تیم آقایان آن بازی می‌کند.
پیکت ادامه داد:" من این توانایی را دارم که روی مردم بسیاری تاثیر بگذارم. خانواده من دائما به من می‌گویند که از این فرصت که خدا در اختیار من قرار داده استفاده کنم. می‌توانم از دستی که ندارم ، برای اهداف بزرگتر استفاده کنم. می‌توانم روی بچه ها و مردمی تاثیر بگذارم که راهی برای پیشرفت نمی‌بینند. لازم نیست حتما روی فوتبالیست‌ها تاثیر بگذارم، اینکه ببینند یک نفر مثل خودشان در زندگی موفق است و خوشحال است ، به آنها انگیزه خواهد داد."
پیکت 24 ساله در جزیره فلمینگ در جنوب جکسون‌ویل در ایالت فلوریدا به دنیا آمده است. مادر او، ترژر بازیکن بسکتبال بود که در کالج بازی می‌کرد. پدرش مایک، در کالج فوتبال بازی می‌کرد و کارسون که در خانواده ای ورزشی به دنیا آمده بود، خیلی زود تحت تاثیر ورزش قرار گرفت. از پنج سالگی، او با پدرش فوتبال بازی می‌کرد، همواره پاس می‌داد و پاس می‌داد. پدرش مربی او در تیم مدرسه و باشگاهش بود.
پیکت ادامه داد:" اینکه امروز فوتبالیست هستم، تماما به خاطر پدرم است. میلیون ها بار این را می‌گویم. او به من چیزهای زیادی در فوتبال یاد داد و همچنان هم این روند ادامه دارد. البته گاهی هم کار سخت می‌شود زیرا پس از بازی ها دوست دارم ناهار بخورم و راجع به چیزی به جز فوتبال صحبت کنم. مادر من همیشه می‌گفت: «بس است! دیگر راجع به فوتبال حرف نزنیم. از غذا لذت ببریم».
پیش از اینکه این سوال برایتان پیش بیاید، پیکت پرتاب‌های اوت را انجام نمی‌دهد زیرا نمی‌تواند دست چپش را به اندازه ای که باید، بالا بیاورد و اوت‌ها خطا خواهد شد.
سرمانی، مربی پیکت در این رابطه گفت:" وقتی معلولیت در مواقعی مانع او می‌شود، معمولا با شوخی با آنها برخورد می‌کند. دیدن او و این رفتارش استثنایی است. سوالاتی مثل اینکه چطور بند کفشت را می‌بندی؟ این طور مسائل اصلا برای او مطرح نیست. او یک پدیده است."
الگوی پیکت در زمان نوجوانی، میا هام، یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال بانوان آمریکا بود. با این حال لیگ فوتبال بانوان آمریکا که 15 سال است به صورت حرفه ای برگزار می‌شود، الگوهای متعددی را در این مدت به دختران و زنان جوان معرفی کرده است. پیکت احتمالا یکی از این همین الگوها خواهد بود و می‌تواند حتی وجهه ای بزرگتر نیز برای خود ایجاد کند. او در تیم‌های پایه تیم ملی آمریکا و تیم جوانان نیز حضور داشت ولی آیا نوبت آن نرسیده که به تیم اصلی برسد؟
او در این رابطه گفت:" این رویای من است. برای خیلی از دخترها این رویاست ولی هنوز شدنی است."
منبع: گاردین
مترجم: روزبه مهری
