به گزارش "ورزش سه"، رفیقی دارم که از قدیم‌الایام همه بازی‌های بارسا را تماشا می‌کند و می‌گوید بارسای فعلی بدترین بارسایی است که در یک دهه اخیر دیده. واکنش طبیعی به چنین اظهارنظری این است که یکسری آمار و ارقام رو کنی و آنها را توی صورت او بکوبی.
بارسلونا در لالیگا با 72 امتیاز از 28 بازی صدرنشین است. تنها دو بار در 10 سال اخیر پیش آمده که بارسلونا در مقطع فعلی لیگ بیشتر از چیزی که الان دارد، امتیاز کسب کرده باشد (13-2012 و 11-2010) و در آن بازه زمانی آنها به طور میانگین 67 امتیاز گرفته‌اند. بارسایی‌ها در لالیگا هنوز شکست نخورده‌اند و منهای باخت خارج از خانه برابر اسپانیول در جام حذفی، از زمان دو باخت برابر رئال مادرید در دو دیدار رفت و برگشت سوپرجام اول فصل هم طعم شکست را نچشیده‌اند. صرفنظر از یک فاجعه، هیچ چیز نمی‌تواند مانع از قهرمانی بارسلونا در لالیگا شود و این تیم احتمالاً در ماه آوریل قهرمانی‌اش را مسجل خواهد کرد. آنها به فینال جام حذفی هم رسیده‌اند و در لیگ قهرمانان هم به مرحله یک چهارم نهایی صعود کرده‌اند که این یعنی آنها تنها 6 بازی تا بردن سه‌گانه فاصله دارند. با این حال هنوز یک جای کار می‌لنگد و زمانی که من گذشته این فصل را مرور می‌کنم یک جورهایی می‌توانم دلیل نگاه دوستم به وضعیت بارسلونا را درک کنم. من ال‌کلاسیکو را که درست قبل از کریسمس برگزار شد مرور می‌کنم. آن پیروزی 3 بر صفر در برنابئو، بدون شک آخرین باری بود که بارسلونا به معنای واقعی بارساگونه بازی کرد و برد (اگر بازی‌های خانگی این تیم برابر خیرونا و رئال بتیس را به حساب نیاوریم). به غیر از آن، درخششی که این تیم در فصل جاری داشته مقطعی بوده است.
حتی برد یک بر صفر اخیرش برابر اتلتیکو مادرید هم شکننده به نظر می‌رسید. ثبت آن پیروزی به میزان زیادی به اشتباهات تاکتیکی دیگو سیمئونه ربط داشت. آن بازی، مسابقه‌ای برای داشتن رویکرد محتاطانه نبود و زوج آنتوان گریزمان و دیگو کاستا در خط حمله هم کار خاصی انجام ندادند. این موضوع از یک طرف و البته نبوغ و استعداد فردی مسی در طرف دیگر، منجر به پیروزی بارسا شد. سیمئونه پس از بازی گفت: «هیچ یک از دو تیم موقعیت‌های گلزنی فراوانی نداشتند. اگر ما پیراهن بارسلونا را از تن مسی درمی‌آوردیم و پیراهن اتلتیکو را تن او می‌کردیم، شاید الان نتیجه یک بر صفر به سود ما بود. مثل بازی بچه‌هاست. یک تیم بهترین بازیکنان را برمی‌دارد و تیم مقابل کاری نمی‌تواند انجام دهد.»این همان داستانی بود که در بازی‌های رفت و برگشت بارسلونا مقابل چلسی در لیگ قهرمانان هم شاهدش بودیم؛ فراموش نکنیم که در زمان بازی رفت دو تیم، آبی‌های لندن 19 امتیاز از منچسترسیتی در جدول لیگ برتر عقب بودند و از 12 بازی که پیش از مصاف با بارسا در تمامی رقابت‌ها انجام دادند تنها 4 تا را برده بودند و مربی داشتند (و هنوز هم دارند) که هیچ کس انتظار ندارد فصل آینده او را دوباره روی نیمکت چلسی ببیند. تاریخ نتیجه مصاف دو تیم را 4 بر یک به سود بارسا در مجموع دو بازی ثبت خواهد کرد و بدون شک این تیم لیاقتش را هم داشت اما چلسی در این دو بازی 4 بار توپ را به تیرک زد. مارکوس آلونسو هم در بازی برگشت با مداخله جرارد پیکه نقش بر زمین شد اما داور هیچ پنالتی اعلام نکرد که البته تصمیمش درست بود اما در این واقعیت که او موقعیت باز کردن دروازه بارسا را داشت تغییر ایجاد نمی‌‌کند.
با همه اینها نقش و عملکرد ضعیف تیبو کورتوا در پیروزی بارسلونا را هم باید در نظرگرفت. او بعد از بازی اعتراف کرد که روی هر سه گلی که در نوکمپ خورد می‌توانست بهتر عمل کند، ضمن اینکه هم گل مساوی که بارسلونا در استمفوردبریج زد هم گل دومش در نوکمپ حاصل اشتباهات فردی و سهوی بازیکنان چلسی بود.
مارکا، نشریه مادریدی که گهگاه با خبرها و گزارش‌هایش نیش و کنایه‌هایی به بارسایی‌ها می‌زند، فردای بازی کاتالان‌ها و چلسی در نوکمپ از تیتر «وابستگی به مسی» برای اشاره به نقش اعجوبه آرژانتینی در پیروزی آبی و اناری‌ها استفاده کرد. طبیعی است که وقتی شما بهترین بازیکن دنیا را دارید به او تکیه کنید و احمقانه است نخواهید روی کمک او حساب کنید اما در عین حال نباید داستان فصول گذشته بارسلونا که در آنها مسی بدون شک حتی از مسی این فصل بهتر بود را هم فراموش کرد. لوییس سوارس هنوز هم یکی از بهترین مهاجمان نوک حاضر دنیا است اما او فصل را ضعیف شروع کرد و طبق استانداردهای خودش، دارد فصلی آرام را سپری می‌کند. عثمان دمبله و اضافه شدنش به ترکیب بارسلونا هم به خاطر مصدومیت 4 ماهه او به تعویق افتاد و کوتینیویی هم که به تازگی آمده اجازه بازی در اروپا را ندارد. آندرس اینیستا دیگر بازیکنی 90 دقیقه‌ای نیست و در این فصل هم تنها سه بار 90 دقیقه کامل بازی کرده است. با 34 سال سن طبیعی است که بازی‌اش الزاماً دیگر درخشش سابق را نداشته باشد.
روی هم رفته چیزی که برای شما در این بارسا می‌ماند – در قیاس با آنچه در این اواخر از این تیم شاهد بوده‌ایم – شاید پختگی، تفکر، زیرکی و درک بیشتر باشد اما به همه اینها باید یک عامل دیگر را هم اضافه کرد؛ وابستگی بیشتر به مسی. مسی شاید محور همه حرکات تیم باشد اما او هم نیاز دارد مدیریت و راضی نگه داشته شود. او قلب تیم است اما اطرافش را هم باید با مهره‌های مناسب پر کرد و این کاری است که والورده انجام داده. با وجود این به نظر برخی مفسران مانند دوست من، بارسا در تقابل با رقبایی بزرگتر مانند رئال مادرید، منچسترسیتی و بایرن مونیخ یا باید به درخشش دوباره مسی امیدوار باشد یا حذف می‌شود و واقعیت هم همین است. بارسا برای رسیدن به فینال کیف و موفقیت در آن یا باید سطح عملکردش را ارتقا دهد یا اینکه چشم امید به درخشش‌های بیشتر مسی داشته باشد.
گابریل مارکوتی
بارسلونا 
