به گزارش "ورزش سه"، بازی طی هجده دقیقه آغازین نیمه اول ترکیب متعادلی داشت که سرجیو آگرو آن گل زودهنگام را زد. گلی برتافته از پاس کلودیو براوو سنگربان سیتی که توپ را ارسال کرد به قلب دفاع آرسنال: ساده، مدرسه ای، تمرینی. گلی بی اعتنا به گل های "تیکی تاکایی" تیم های گواردیولا. گلی شکل گرفته از دل یک "تیک"، از ضربه آرام آگرو، از فرود آمدن توپ درون دروازه خالی شده از سنگربان آرسنال...توپچی ها پس از آن "تیک" هرگز خود را پیدا نکردند، هیچ وقت.
گل دوم سیتی سیزده دقیقه پس از آغاز نیمه دوم زده شد. این بار با نواختن ضربه کرنر ساده ای توسط دی بروین، با ارسال توپ برای گوندوگان پشت محوطه جریمه که ضربه اش به سوی دروازه را ظاهرا خام طبعانه نواخت، ولی توپ برابر بازیکنی قرار گرفت که اهل زدن گل نبود: وینسنت کمپانی و او گل دوم را زد. سپس داوید سیلوا گل سوم را زد تا آرسنالی ها برای تمام شدن بازی نزدیک نیم ساعت انتظار بکشند. فینال جام اتحادیه 2018 زود تمام شده بود، خیلی زود. طرفداران آرسنال سکوها را ترک می کردند و نمی توانستیم ملامت شان کنیم. آنها از 1999 که 4-2 از بارسلونا در ویمبلی طی رقابت های گروهی لیگ قهرمانان شکست خوردند چنین سقوطی را در آن میدان به یاد نمی آوردند.
سیتی و پپ پارسال - در نخستین فصل حضور پپ در انگلیس - تا آستانه فتح جام حذفی پیش رفتند، ولی در نیمه نهایی برابر آرسنال و ونگر زانو زدند. همان دیداری که آگرو در نیمه دوم سیتی را جلو انداخت، ولی مانرئال ده دقیقه بعد گل تساوی بخش را زد و سپس آلکسی سانچز در وقت اضافی تیر خلاص را شلیک کرد تا دستان سیتی و پپ خالی بماند.
آنها این فصل را با اقتدار آغاز کرده و با اقتدار هم ادامه داده اند. پروازشان چنان مقتدرانه بوده که خیلی ها تا هفته پیش از فتح چهار جام حرف می زدند، تا پیش از شکست غیرمنتظره در جام حذفی برابر ویگان. کمی پیشتر سیتی را با آرسنال شکست ناپذیر لیگ 04-2003 مقایسه می کردند، ولی شکست در آنفیلد برابر لیورپول آن رکورد را هم به هیچ گرفت. نبرد در همه جبهه ها آسان نبوده و نیست و آرسنال شکست ناپذیر هم در همان فصل جادویی برغم فتح لیگ در سایر جبهه ها سقوط کرد، در نیمه نهایی جام اتحادیه برابر میدلزبورو، در نیمه نهایی جام حذفی برابر منچستریونایتد و در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان مقابل چلسی.
وقتی سیتی در کسوت صدرنشین لیگ راهی دیدار نهایی جام اتحادیه شد هیبت قهرمان غیررسمی لیگ را گرفته بود، کسوت تیمی با شانس بیشتری برای پیروزی را. سوت را که کشیدند سیتی دو جامه بشمار می رفت و آبی پوش ها به "سه گانه" می اندیشیدند.
آرسنال راهی هشتمین فینالش در جام اتحادیه شده بود. با عنوان "رکورددار شکست در فینال ها جام اتحادیه": پنج بار. آنها فقط دو بار در فینال جام اتحادیه پیروز شده بودند و هر دو بار 1-2 . در 1987 برابر لیورپول با دو گل چارلی نیکلاس و در 1993 مقابل شفیلد ونزدی با گل های پل مرسون و استیو مارو... این فینال برای آرسن ونگر طعم دیگری داشت. احتمالا آخرین فرصتش برای شکستن طلسم جام اتحادیه طی بیست و یک سال حضور در انگلیس. او شکست تلخ فینال 2007 را از یاد نبرده بود. نمایش فابرگاس و ولکات جوان برابر چلسی را که برابر ضربه تمام کننده دیدیه دروگبا زانو زدند. او فینال جام اتحادیه 2011 که مردانش با گذر از تاتنهام، نیوکاسل و ایپسویچ به آن رسیده بودند را هم فراموش نکرده بود، ولی در فینال برابر بیرمنگام کوچک مات شدند، برابر گل یک دقیقه به پایان اوبافمی مارتینز که شکست 1-2 را بر آرسنال تحمیل کرد.
توپچی ها در این فصل برای رسیدن به فینال مسیر دشوارتری را در مقایسه با سیتی پیموده بودند. نوریچ را در وقت اضافی با دردسر شکست داده و سپس دو همسایه لندنی یعنی وستهام و چلسی را پشت سر گذاشته بودند. قرار بود فینال جام اتحادیه 2018 برابر سیتی، ونگر را هشتمین مربی در تاریخ فوتبال انگلیس کند که همه جام ها را در ویترینش جای داده. قرار بود آرسن کنار جو مرسر، بیل نیکلسن، دن روی، کنی دالگلیش، جرج گراهام، آلکس فرگوسن و ژوزه مورینیو قرار بگیرد. آرسنال یک ماه اخیر را یکی در میان با پیروزی و شکست سپری کرده بود: پیروزی برابر چلسی و شکست از سوانسی، پیروزی برابر اورتون و شکست از تاتنهام، پیروزی برابر استرسوند و شکست از استرسوند... ظاهرا زمان پیروزی برابر سیتی فرا رسیده بود، ولی نه این بار، نه با کولاسیناچ، ولبک و ایووبی جای مانرئال، چمبرز و رمزی. نه با آسپینا درون دروازه، نه در ویمبلی، نه برابر سیتی و پپ.
حمیدرضا صدر
منچسترسیتی 
