مساله ای که درباره مربیان جوان فوتبال ایران وجود دارد، عشق به کار توسط آنها است. امثال آتیلا حجازی که شاید فرصت کمی برای حضور در عرصه سرمربیگری به دست می آورند برای نشان دادن توانایی هایشان مجبور می شوند به پیشنهاد تیم هایی مثل نفت تهران که پشتوانه مالی چندان خوبی ندارند، جواب مثبت بدهند تا بتوانند خود را به عنوان یک سرمربی جا بیندازند.
همین چند هفته قبل بود که رضا عنایتی سرمربیگری تیم مشکی پوشان مشهد را به دست آورد و قبل از او در نفت تهران علی کریمی نیز چند هفته ای شرایط مشابهی را تجربه کرد.
بی تردید این مربیان جوان که آینده فوتبال را خواهند ساخت خوب می دانند که برای ورود به دنیای سرمربیگری باید بسیاری از مشکلات را نادیده بگیرند و به فکر کار خود باشند.
آتیلا حجازی نیز با همین هدف به نفت تهران آمده است؛ او خوب می داند کار سختی در تیم تهرانی دارد اما در اولین تجربه سرمربیگری انگیزه زیادی دارد تا توانایی های فنی اش را نشان دهد و بتواند گامی در مسیر پدر بردارد.
