در میان بازیکنانی که در هر دوتیم استقلال و پرسپولیس بازی کرده اند یک بازیکن منحصر به فرد وجود دارد.
به گزارش "ورزش سه"، غلامرضا فتح آبادی در دو مقطع 4 سال برای استقلال و در یک مقطع 5 سال برای پرسپولیس بازی کرده است. او یکی از اولین بازیکنان است که از استقلال به پرسپولیس رفت و البته دوباره به استقلال بازگشت. او برای هر دوتیم در دربی ها گل زده است ، یک گل با لباس استقلال به پرسپولیس و یک گل هم با لباس پرسپولیس به استقلال. غلامرضا فتح آبادی مهاجمی گلزن با قدرت سرزنی بود که از اواخر دهه پنجاه در فوتبال ایران مطرح شد و در دو تیم بزرگ پایتخت و تیم ملی ایران بازی کرد. در آستانه دربی حرف های مهاجم سابق سرخابی ها را می خوانید:
علی پروین تا زمانی که تیم نمی باخت دست به ترکیب نمی زد. حتی حسین فرکی و ناصر نورائی هم آمدند پرسپولیس؛ اما دیدند علی آقا به اسم و رسم خیلی توجهی ندارد. من و علی آقا و ناصر محمدخانی جلو بازی می کردیم و در همان ده بیست دقیقه اول گل می زدیم.
چرا بیشتر پرسپولیسی؟
من هم در استقلال و هم در پرسپولیس بازی کرده ام؛ اما خیلی ها می گویند که من بیشتر پرسپولیسی هستم، شاید دلیلش این است که در محله ای زندگی می کردم که تمام بچه محل هایم پرسپولیسی بودند و ضمن این که راستش را بخواهید بیشتر صحبت ها و تماس هایی که با من انجام می شود از سوی پرسپولیسی ها است.
نقش سردار آجرلو
من بچه سی متری جی هستم و در نوجوانی سردار آجرلو که البته آن زمان سردار نبود من را به مرحوم حسین آقا فکری در تهرانجوان معرفی کرد، اما انقلاب شد .
علی جباری اذیتم می کرد
پدرم غیرقانونی من را در وزارت دفاع قبل از انقلاب استخدام کرد که سربازی نروم و 9 سال در آن جا با علی جباری کاپیتان استقلال کار کردم. جباری خیلی من را اذیت کرد و می گفت چرا من می روم با تیم تمرین می کنم. من آن زمان فوتبال بازی می کردم، ساعت 7 می رفتم وزارت دفاع؛ اما ساعت هشت چون فوتبالیست بودم با دستور می رفتم سر تمرین؛ اما علی جباری در این بین خیلی من را اذیت کرد.
دایی آخرین نسل تاکسیرانی
تیم تاکسیرانی را من راه انداختم و بازیکنانی مثل حسین فرکی، محمدرضا شکورزاده، مجید سبزی، سعید مراغه چیان و چند تای دیگر را به این تیم بردم. آن زمان تاکسیرانی نفری یک تاکسی به بازیکنان داد. علی دایی آخرین نسل از بازیکنانی است که از تیم تاکسیرانی به فوتبال ایران معرفی شدند؛ هرچند بعد از آن این تیم فروخته شد و بچه های آن تیم دسته جمعی به بانک تجارت کوچ کردند.
محراب شاهرخی من را نخواست
اولین تیم مطرحی که در آن بازی کردم تیم استقلال یا همان تاج سابق بود؛ اما قبل از آن تعدادی از لیدرهای آن زمان پرسپولیس من را به پرسپولیس بردند. خدابیامرز محراب شاهرخی مربی پرسپولیس گفت ما الان آلن ویتل، صفر ایرانپاک، محمود خوردبین و علیرضا حیدری را داریم و آقا محراب نپذیرفت. بلافاصله حسن نظری که عضو تیم ملی جوانان بود من را به تاج برد. دو سال بعد از آن بچه های محل فشار آوردند و من در بولینگ عبدو با محراب شاهرخی دیدار کردم و گفت صفر ایرانپاک دارد می رود و من را به پرسپولیس برد.
دو گل به حجازی زدم
من در بازی پرسپولیس و استقلال با لباس پرسپولیس دو گل به ناصر حجازی زدم. اولی را در دقیقه هشت زدم؛ اما داور به اشتباه آفساید گرفت؛ اما در دقیقه ده علی پروین سانتر کرد و من با پا ضربه زدم، توپ به صورت ناصرخان خورد و رفت توی دروازه. در سالی که سرح 27 ساله ها بود و می خواستند علی پروین را کنار بگذارند؛ من 13 پاس گل به او دادم و او با پانزده گل آقای گل شد و قانون را ملغی کردند.
استقلال و پرسپولیس قبل از دربی
روزهای قبل از دربی در استقلال و پرسپولیس کاملا متفاوت بودند. در استقلال منصورخان پورحیدری و عباس رضوی روز بازی تیم را ناهار به رستورانی در پاسداران می بردند و بعد می رفتیم منزل منصورخان یا منزل پرویز مظلومی استراحت می کردیم و از آنجا می رفتیم ورزشگاه برای مسابقه؛ اما در پرسپولیس اینگونه نبود. تا دو ساعت قبل از بازی همه در خانه های خودشان بودند و هرکس خودش به استادیوم می آمد. توی رختکن هم علی پروین به هیچ وجه حرف فنی نمی زد و با لحن خاص خودش فقط به بچه ها می گفت فقط به عشق این هوادارا بازی کنید. هیچ وقت علی آقا توصیه تاکتیکی مثل این که دفاع کنید یا گل نخورید نداشت؛ اما در رختکن استقلال بحث فنی می شد و منصورخان و عباس رضوی راجع به مسایل فنی حرف می زدند. اما آنچه من در این سال ها حضور در دو تیم دیده ام این بود که استقلال طوری عادت کرده بود که وقتی در دربی به میدان می رفت اتوماتیک وار عقب می نشست.
در رختکن استقلال دعوا شد
در بازی سال 65 که با نتیجه سه بر صفر به نفع پرسپولیس تمام شد در رختکن استقلال مشکلاتی به وجود آمد. مربیان معتقد بودند که ناصر حجازی سنش بالا است و ممکن است فشار پرسپولیسی ها باعث شود اتفاق بدی بیفتد؛ اما 7-8 بازیکن اعلام کردند اگر ناصرحجازی بازی نکند آن ها هم بازی نخواهند کرد.
پرسپولیس و استقلال قبل از شهرآورد
شفر دو هفته است آمده و اما در این فرصت کم و در بازی برابر نساجی ترکیب استقلال یک آهنگ و نظم خاصی به خودش گرفته بود. به نظرم باید به شفر فرصت بیشتری داد تا بتواند برنامه هایش را اجرا کند. او رزومه خوبی دارد؛ اما در سال های اخیر خیلی سریع اخراج شده است، با این حال معتقدم با توجه به تجربه و سن و سالش بتواند تیم خوبی بسازد. از طرف دیگر پرسپولیس بازی های خوبی را که تا دوماه پیش انجام می داد را دیگر نشان نمی دهد. در واقع من معتقدم این تیم برای سه جام بسته نشده است و برانکو روی دوازده، سیزده بازیکن سرمایه گذاری کرده است. به نظرم پرسپولیس مقابل نفت به چالش برخورد، چرا که از آن فرم ایده آلش دور است.
مهاجمان در دربی
برانکو با جا به جایی ها که در خط حمله انجام می دهد فرصت شناسایی را از حریف می گیرد، ضمن این که منشا و علیپور و به خصوص علیپور بسیار آماده هستند. منشا نشان داده است که یک بازیکن فرصت طلب است. شاید مثل طارمی فیزیکی نباشد و نتواند برای خودش فرصت بسازد؛ اما بسیار فرصت طلب است و به نظرم استقلالی ها باید از او بترسند. او خوب می داند در نقاط کور جا بگیرد و شاید این بازی کمی برایش بزرگ باشد؛ اما اگر گل اول را بزند می تواند روی ضربات ایستگاهی و موقعیت سنجی اش گل های بعدی را هم بزند. استقلال هم مهاجمان خوبی مثل شهباززاده، جابر انصاری و علی قربانی را دارد؛ اما این ها مهاجمان ششدانگ نیستند. یعنی در جاهایی قرار نمی گیرند که فرصت های خوبی نصیبشان شود. شاید هم وینگرهای استقلال مهاجمان را در موقعیت خوب قرار نمی دهند، با این حال مهاجمان استقلال بازیکنانی نیستند که بیایند از پشت هجده توپ بگیرند و موقعیت سازی کنند.
شفر و برانکو
شفر کری خوانی را از الان شروع کرده و به نظرم او با این سیاست از لحاظ روحی و روانی می خواهد حریفش را تخریب کند؛ اما برانکو فعلا سکوت کرده است. شفر کاری را می کند که مورینیو هم انجام می دهد، چرا که مورینیو هم قبل از مسابقه سعی دارد حریفش را از نظر روحی و روانی تخریب کند؛ اما برانکو دارد صبر و حوصله به خرج می دهد تا تیمی برای بردن در دربی بسازد.
پرسپولیس 
