پدرو کایشینا، سرمربی رنجرز معتقد است که فوتبال اسکاتلند باید از سیستم کی روش در رده های سنی پرتغال الگو برداری کند.
به گزارش "ورزش سه"، سرمربی پرتغالی از زمان حضورش در رنجرز توانسته این تیم را دوباره به جمع برترین باشگاه‌های اسکاتلند بازگرداند و معتقد است که با الگوبرداری از سیستمی که کی روش در رده های سنی پرتغال پایه ریزی کرده، اسکاتلند نیز می‌تواند موفق شود. پرتغال سه شنبه هفته گذشته موفق شد پنجمین صعود متوالی اش به جام جهانی را جشن بگیرد و قهرمان اروپا در رقابت‌های تابستان سال آینده که در روسیه برگزار خواهد شد، به دنبال افتخار آفرینی خواهد بود.
موفقیت نسل طلایی پرتغال با رسیدن بازیکنانی مثل کریستیانو رونالدو از رده های سنی به تیم اصلی میسر شده است. آنها در 6 حضور اخیرشان در یورو، بسیار موفق ظاهر شدند و یک قهرمانی، یک نایب قهرمانی و دو حضور در نیمه نهایی در کارنامه شان ثبت کرده اند. این در حالیست که بین سال‌های 1966 تا 1996، پرتغال تنها 3 بار موفق به حضور در رقابت‌های ملی شده بود؛ یورو 1984، جام جهانی 1986 و یورو 96.
کایشینا معتقد است که این موفقیت‌ها، باید به پای کی‌روش که سال‌ها در رده های سنی پرتغال حضور داشته نوشته شود و سرمربی فعلی ایران، می‌تواند الهام بخش اسکاتلند برای رسیدن به موفقیت‌های ملی باشد.
او گفت:" ما در تیم ملی پرتغال موفقیت های زیادی کسب کرده ایم و همه این موفقیت ها، سال ها پیش با کارلوس آغاز شد. از پایین ترین رده ها، او پایه و اساس‌ها را تغییر داد و رویکرد و طرز فکر بازیکنان جوان را رقابتی کرد. روش ها تغییر بسیاری کرد. قرار بر این نبود که بازیکنان را سریعتر و قوی تر کنیم بلکه به آنها قدرت درک بازی و تصمیم گیری های به موقع القا شد. کارلوس بازیکنان را یک قدم جلوتر از دیگران قرار داد. او سعی داشت قدرت فهم تاکتیک را در بازیکنان ایجاد کند و معتقد بود که تاکتیک پذیری مهم ترین اصل در فوتبال است و روحیه از بعد روانی، مکمل آن است.
بدین ترتیب، تیم ملی دائم در حال رشد است و به خاطر جام‌هایی که کسب می‌کند، اسپانسرهای بیشتری جذب می‌کند و در همه زمینه ها پیشرفت می‌کند و در نهایت، بازیکنان شما در بهترین رقابت‌های جهان حضور می‌یابند و در بهترین امکانات تمرین می‌کنند. حضور بهترین بازیکن جهان (رونالدو) نیز ما را در مسیر درستی حرکت می‌دهد. این‌ها همه بخشی از یک روند هستند، یک روش ممتد و یک دیدگاه تا پرتغال به این جایگاه تاریخی دست پیدا کند.
حتی یک لحظه هم وجود نداشت که قصد تغییری در شرایط وجود داشته باشد و به نظرم بازیکنان حال حاضر بسیار حرفه ای تر از بازیکنان 20 سال پیش هستند. در آن دوره، بازیکنان پرتغالی تنها در پرتغال بازی می‌کردند؛ بنابراین وقتی برای مثال با تیم‌هایی مثل انگلیس، آلمان یا فرانسه روبرو می‌شدیم، بازیکنان می‌ترسیدند و آماده نبودند.
این بخشی از وجود انسان است. وقتی اطلاعی از اینکه چه اتفاقی رخ خواهد داد نداشته باشید، همین عدم اطلاع باعث وجود ترس در شما می‌شود. پس از یک دوره طلایی برای پرتغال با حضور بازیکنانی مثل لوئیس فیگو و روی کاستا، کم کم روند حضور بازیکنان در تیم‌های بزرگ آغاز شد. برخی می‌گویند این بازیکنان کمی حرفه ای بودند ولی وقتی با آنها و برای مثال با ما صحبت می‌کردید، تفاوت چندانی نمی‌دیدید. بنابراین این بازیکنان روحیه و طرز تفکر را در تیم ملی و به دیگر بازیکنان منتقل کردند. وقتی روش‌ها و متد‌های جدید به کار گرفته شد، بازیکنانی با طرز تفکر و روحیه ای متفاوت پا به تیم‌ها گذاشتند.
پس از 6 ماه حضور در باشگاه بزرگی مثل رنجرز، هنوز از سیستم و ساختار فوتبال در اسکاتلند مطلع نیستم. من می‌دانم که پنج سال پیش در لیگ دوم بازی می‌کردیم و تمام تمرکز من روی رنجرز است. بنابراین نمی‌دانم که این روند در اسکاتلند چگونه است ولی اتفاقاتی که در حال حاضر رخ می‌دهد، شرم آور است؛ زیرا من دوست دارم اسکاتلند را در رقابت های بزرگ ببینم.
به خاطر دارم که مدرک A مربی گری را با کولین هندری دریافت کردم و او را شیردل صدا می‌کردم. به او گفتم که جزئیات بازی برزیل-اسکاتلند در جام جهانی 1998 را به خاطر دارم و او در کنار زمین دامن اسکاتلندی به تن کرده بود.
چنین تصوری در ذهن من وجود دارد. اولین جام جهانی که با دقت نگاه کردم، سال 1982 بود که اسکاتلند نیز حضور داشت. من فقط خاطراتی فوق العاده از اسکاتلندی ها به خاطر دارم، بازیکنانی مثل جیم لیتون که به پلک‌هایش کرم می‌زد و کنی دالگلیش بزرگ و گریم سونس. بیست سال عدم حضور در جام جهانی زمان زیادی است؛ بنابراین اسکاتلند باید کاری در این زمینه انجام دهد. باید یک دیدگاهی وجود داشته باشد؛ برای مثال اینکه ما باید در جام جهانی 2022 قطر حضور داشته باشیم. بنابراین کاری که باید انجام دهیم، یک سیکل 4 سال است که از حالا شروع می‌شود."
منبع: اسکاتمن
مترجم: روزبه مهری
