سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا در سالگرد پیروزی تاریخی تیم ملی فوتبال ایران برابر تیم ملی آمریکا، از این بازی به عنوان سیاسی‌ترین بازی جام جهانی یاد کرد.
به گزارش "ورزش سه" و به نقل از ایسنا، روز چهارشنبه 31 خردادماه یک روز ویژه برای فوتبال ایران است، چرا که سالگرد تنها برد تاریخ تیم ملی فوتبال ایران در جام‌های جهانی آن هم برابر آمریکا در جام جهانی فرانسه است.
سایت AFC به همین خاطر در گزارشی درباره سالگرد آن بازی، نوشت: جام جهانی 98 فرانسه را با مسائل زیادی به یاد می‌آوریم. زین‌الدین زیدان حضورش را در میان بزرگان تثبیت کرد. رونالدو در فینال دچار مشکل شد و اخراج دیوید بکام نیز تاثیر زیادی در بازی برابر آرژانتین داشت که این موضوع انتقادات زیادی از این بازیکن در کشورش را رقم زد.
بله. 19 سال قبل در چنین روزی جمهوری اسلامی ایران برابر آمریکا - برای اولین بار در یک مسابقه‌ای که اهمیت بسیار زیادی داشت -قرار گرفت. ایران که قبلا فقط یک بار در جام جهانی سال 1978 آرژانتین شرکت کرده بود، 20 سال صبر کرد تا دوباره در این رقابت‌ها حضور داشته باشد و آنها به سختی توانستند جواز حضور در جام جهانی را به دست آورند.
تیم ملی فوتبال ایران بعد از دوم شدن در گروه خود، در پلی‌آف آسیا سه بر دو به ژاپن باخت تا یک بازی رفت و برگشت برابر استرالیا تکلیف آخرین تیم حاضر در جام جهانی را مشخص کند.
دیدار رفت ایران و استرالیا در ورزشگاه یکصد هزار نفری آزادی با نتیجه تساوی یک بر یک به پایان رسید و در ادامه در ملبورن دو تیم به تساوی دو بر دو رضایت دادند تا تیم ملی فوتبال ایران به عنوان آخرین تیم جواز حضور در جام جهانی را به دست آورد.
* قرعه‌کشی جام جهانی
آمریکا در جام جهانی فرانسه، سومین حضور پیاپی خودش را در این رقابت‌ها تجربه می‌کرد. آنها چهار سال قبل میزبان جام جهانی بودند و این برای اولین بار بود که ایران و آمریکا در جام جهانی برابر هم قرار می‌گرفتند. از این بازی به عنوان مادر تمام بازی‌ها یاد شد و یکی از سیاسی‌ترین بازی‌های تاریخ جام جهانی نیز لقب گرفت.
ایران و آمریکا در لیون فرانسه برابر هم به میدان رفتند. تیم‌های آلمان و یوگسلاوی نیز دیگر تیم‌های حاضر در گروه F جام جهانی بودند.
آمریکا که در دوره قبل توانسته بود به دور دوم برسد و بازیکنان زیادی در اروپا داشت، برابر تیم ملی فوتبال ایران قرار گرفت. در طرف مقابل بازیکنانی همچون علی دایی، کریم باقری و خداداد عزیزی تنها بازیکنان شناخته شده فوتبال ایران بودند که در آلمان توانسته بودند فوتبال بازی کنند و مابقی بازیکنان ایران در لیگ داخلی بودند.
ایران در اولین بازی عملکرد قابل قبولی برابر یوگسلاوی داشت، ولی در آن بازی با یک گل شکست خورد. این در حالی بود که آمریکا در بازی نخست با دو گل به آلمان باخته بود.
* مسابقه
40 هزار تماشاگر در ورزشگاه ژرلاند، شهر لیون حاضر بودند تا این بازی را از نزدیک تماشا کنند. جایی که ابتدا این حمید استیلی بود که ایران را پنج دقیقه قبل از پایان مسابقه در نیمه نخست با یک ضربه سر فوق‌العاده از 15 متری پیش انداخت. این بازیکن توانست سانتر زیبای جواد زرینچه را به گل تبدیل کند.
در اواخر نیمه دوم پاس زیبای علی دایی به مهدی مهدوی کیا رسید و او هم با آرامشی مثال زدنی دروازه کیسی کلر را باز کرد و با خوشحالی شروع به گرفتن جشن بعد از زدن گل کرد. در اواخر مسابقه برایان مک براید توانست یکی از گل‌های خورده را پاسخ دهد. گل او سه دقیقه قبل از سوت پایان مسابقه زده شد تا حساسیت بازی به اوج خود برسد ولی ایران توانست برتری خودش را حفظ کند تا بتواند به این برد تاریخی دست پیدا کند.
ایران در بازی سوم نیز برابر آلمان قرار گرفت و می دانست که با یک برد می‌تواند راهی مرحله بعد شود. تیم جلال طالبی در نیمه نخست برابر آلمان عملکرد خوبی داشت. با این حال قدرت آلمان در نیمه دوم به ایران دیکته شد و آنها توانستند در این بازی دو بار دروازه ایران را باز کنند. ایران از جام جهانی حذف شد ولی بازیکنان این تیم با افتخار به کشورشان بازگشتند، چرا که توانستند بهترین عملکرد را در جام جهانی داشته باشند.
اگر چه نگرانی‌هایی درباره بازی بین ایران و آمریکا وجود داشت و آن به خاطر مسائل سیاسی بین دو کشور بود، ولی بازی هر چه که بود به خوبی به پایان رسید. ایرانیان با گل‌های رز در ابتدای مسابقه به استقبال بازیکنان آمریکا رفتند. گل‌های رزی که نماد "صلح" محسوب می‌شود و دو تیم در ابتدای مسابقه در کنار هم عکس یادگاری نیز گرفتند.
دو سال بعد در سال 2000 تیم ملی فوتبال ایران در دیداری دوستانه به لس آنجلس رفت و برابر آمریکا به تساوی یک بر یک رضایت داد.
ایران در حال حاضر توانسته است پنجمین صعود خود به جام جهانی را به دست بیاورد و اکنون فوتبال مدرن امروزی ایران امیدوار است تا بتواند در جام جهانی روسیه به تعداد بردهای ایران اضافه کند و تاریخ سازی کرده باشد.
