وبسایت رسمی برنامه نود - تیم های ملی فوتبال فرانسه و انگلستان یک بازی دوستانه و در عین حال بسیار جذاب را در ورزشگاه موسوم به «استاد دو فرانس» برگزار کردند. هر دو تیم با چهره ای دگرگون شده به میدان رفته و جوانان مستعد خود را به کار گرفتند اما تیم 10 نفره فرانسه نمایش موفق تر را ارائه داد.
به گزارش وبسایت نود، دیدار دوستانه تیم های ملی فرانسه و انگلیس در شرایطی با پیروزی 3-2 شاگردهای دیدیه دشان به پایان رسید که فرانسوی ها در بسیاری از دقایق بازی، 10 نفره بودند. این که چرا انگلیس نتوانست برتری 2-1 خود مقابل حریف 10 نفره را حفظ کند، جای پرسش و ابهام های فراوانی است. شاگردهای گرت ساوت گیت پس از گریز از شکست در واپسین لحظات مسابقه با اسکاتلند، یک بار دیگر نیز طعم تلخی ناکامی را چشیدند تا اغلب کارشناس های فوتبال به ضرس قاطع از پایان ماه عسل ساوت گیت روی نیمکت «سه شیرها» سخن بگویند. ترکیب اصلی انگلیس نسبت به بازی در گلاسکو، 6 تغییر داشت.
ترکیبی با چیدمان بد سلیقه؛ پایان ماه عسل ساوت گیت؟
کِیران تریپیِه دفاع راست تاتنهام برای اولین بار در ترکیب اصلی تیم ملی کشورش به میدان رفت. تریپیر پیراهن شماره 2 را بر تن کرده که روزگاری به لی دیکسون تعلق داشت. البته دیکسون در 26 سالگی و دو سال پس از انتقال از استوک سیتی به آرسنال، برای اولین بار پیراهن تیم ملی را پوشید و در نهایت نیز فقط 22 بازی ملی در کارنامه اش ثبت شد. جالب این که آخرین بازی ملی دیکسون طی یک مسابقه دوستانه با فرانسه بود. حالا کیران تریپیِه که خود را وارث لی دیکسون می داند، نخستین حضور خود در ترکیب اصلی انگلیس را طی یک مسابقه دوستانه با فرانسه تجربه کرد. جالب تر این که تریپیه نیز در 26 سالگی و دو سال پس از انتقال از برنلی به یکی دیگر از تیم های لندنی (تاتنهام)، بالاخره به تیم ملی انگلیس راه یافت. در شبی که نمایش جالبی را از «سه شیرها» به ویژه در نیمه دوم شاهد نبودیم، کیران تریپیه یکی از معدود یاران موفق ساوت گیت در استاد دو فرانس بود. انگلیسی ها حدود یک سال پیش با تلخ ترین خاطره ممکن و پس از شکست مقابل ایسلند، مجبور به ترک خاک فرانسه و یورو 2016 شدند و حالا باز هم با خاطره ای تلخ، از فرانسه برگشتند.
پُست تخصصی الکس آکسلید چمبرلین هافبک هجومی است ولی آرسن ونگر در اواخر فصل از او به عنوان مدافع کناری نیز استفاده کرد. چمبرلین در بازی مقابل اسکاتلند و تنها چند دقیقه پس از حضور در زمین، یک گل حساس را به ثمر رساند ولی ساوت گیت نیز با رونویسی از دست ونگر، ترجیح داد تا این استعداد جوان آرسنال را در پُست هافبک دفاعی به بازی بگیرد. چمبرلین در جریان بازی با فرانسه، توپ های زیادی را از دست داد و هرگز زوج خوبی برای اریک دایر نبود. اگر چه دله الی نیز نقش مهمی در گل های انگلیس ایفا کرد اما اغلب زمان بازی در پُست بال چپ قرار داشت. کیران تریپیه وظیفه نفوذ از جناح راست بر عهده گرفت و غالباً در سمت راست خط هافبک دیده می شد ولی فیل جونز در خط دفاعی، متمایل به جناح راست بود. جالب این که کایل واکر پس از حضور در زمین و بر خلاف تصور، در سمت چپ خط دفاعی انگلیس مستقر گردید. به زعم سایمون برنتن نویسنده Guardian، چیدمان دفاعی انگلیس «بد ترکیب» و فاقد ظرافت بود.
فرانسوی ها در این مسابقه از 3 بازیکنی استفاده می کردند که فاتح جام جهانی جوانان در سال 2013 شده و یک ترکیب کاملاً جوان را به میدان فرستادند. البته انگلیسی ها در سال 2017 برای اولین بار به عنوان قهرمانی جام جهانی جوانان دست یافته و شاید تا چند سال بعد، تعدادی از ستاره های فاتح جام جهانی جوانان به ترکیب «سه شیرها» راه پیدا کنند. نباید فراموش کنیم که گرت ساوت گیت چند سال وظیفه هدایت تیم های پایه ای انگلیس را در اختیار داشت و نقش او نیز در موفقیت «سه شیرهای جوان» غیر قابل انکار خواهد بود. البته ساوت گیت که شروع خوبی با بزرگسالان داشت، حالا به روزهای دشوار و موانع بزرگ رسیده و قطعاً شب سخت استاد دو فرانس، بهترین گواه این مدعاست.
وقتی که فرانسه 10 نفره شد، انتظار می رفت که انگلیسی ها برتری بیشتری از خود نشان دهند اما همه اتفاقات بر خلاف تصورات بود. یاران فرانسه با یک بازیکن کمتر، بار سنگین تری بر دوش خود احساس کرده و با دوندگی فراوان متکی بر انرژی جوانی، میانه میدان را در اختیار گرفتند. عثمان دمبله بارها با حرکات پا به توپ، خط دفاعی حریف را به لرزه در آورد و در صحنه گل دوم فرانسه نیز، دله الی و اریک دایر فقط تماشاگر حرکات دمبله و دوندگی وی به سوی فضاهای خالی خط دفاعی انگلیس بودند. حتی در دقایق پایانی مسابقه و علی رغم برتری عددی انگلیسی ها، باز هم آنها نتوانستند در مهار دمبله توفیق داشته باشند. پل پوگبا و انگولو کانته در خط هافبک فرانسه برتری بی چون و چرایی را مقابل الکس چمبرلین و اریک دایر داشتند. هم چمبرلین و هم دایر در برابر هافبک های حریف، بسیار گیج و کلافه به نظر می رسیدند. عدم استفاده از آدام لالانا بهترین بازیکن تیم ملی انگلیس طی یک سال اخیر نیز مزید بر علت شد تا «سه شیرها» یک سلاح مهلک خود را از دست بدهند. البته لالانا در یک ششم پایانی بازی به میدان رفت ولی حضور وی نیز تأثیر عمده ای بر آهنگ کند و ناموزون انگلیس نداشت.
معضلی به اسم جو هارت، آزمون خط دفاع سه نفره
گرت ساوت گیت چند تصمیم مهم را در این بازی اتخاذ کرد. او نیز همانند بسیاری از مربیان شاغل در لیگ برتر انگلیس، بالاخره تسلیم جریان دومینویی استفاده از خط دفاعی سه نفره شد. طی چند دهه اخیر، تیم ملی انگلیس نماد استفاده از دفاع خطی بود ولی ساوت گیت در بسیاری از دقایق دیدار با فرانسه، خط دفاعی سه نفره را به بوته آزمایش گذاشت. بازگشت جان استونز به قلب خط دفاعی «سه شیرها» جالب توجه بود. فراموش نکنیم که هری کین نیز پس از بستن بازوبند کاپیتانی، 75% گل های انگلیس را طی دو بازی اخیر به ثمر رسانده و به نظر می رسد که پس از حذف وین رونی، جای بیشتری را خودنمایی ابرستاره تاتنهام باز شود. حتی هری کین پس از این شکست، از نحوه بازی تیم ملی انگلیس به طور تلویحی انتقاد کرد.
پس از تساوی 2-2 مقابل اسکاتلند، هیچ بازیکنی به اندازه جو هارت مورد انتقاد قرار نگرفت. البته انتقادها از هارت، نه به دلیل استفاده از آن کلاه جالب بلکه به دلیل دریافت دو گل مشابه بود. جو هارت علی رغم کنار گذاشته شدن از منچستر سیتی و حضور قرضی و اجباری در تورینو، هنوز هم دروازه بان شماره یک تیم ملی انگلیس است. 9 سال حضور در تیم ملی و 71 بازی برای «سه شیرها» از او یک دروازه بان با تجربه ساخته و تعداد کلین شیت هایش در تیم ملی نیز از دروازه بان های مهمی همچون پیتر شیلتون و دیوید سیمن عبور کرده است. بسیاری از کارشناس ها معتقدند که یک دروازه بان با تجربه نباید دو گل مشابه را ظرف چند دقیقه از فاصله دور دریافت کند و به همین دلیل، جو هارت را مورد سرزنش قرار داده و وی را گزینه مطمئنی برای حراست از دروازه تیم ملی انگلیس نمی دانند گرت ساوت گیت نیز برای دیدار مقابل فرانسه از جو هارت استفاده نکرده و دو دروازه بان دیگر یعنی تام هیتن و جک باتلند را به میدان فرستاد تا شاید اندکی از فشارها به روی مرد شماره یک تیمش بکاهد زیرا بزرگانی همچون تری بوچر نیز خواستار کنار گذاشتن جو هارت شدند.
غوغای خروس های جوان؛ آغاز یک تحول بزرگ در اردوی فرانسه کلید خورد؟
تیم ملی فرانسه پس از شکست عجیب مقابل سوئد که حاصل اشتباه مرگ بار هوگو لوریس در واپسین ثانیه های مسابقه بود، به شدت تحت فشار رسانه های این کشور قرار گرفت و بسیاری از کارشناس ها پیرامون خطر عدم راهیابی به جام جهانی 2018 هشدار دادند. جالب این که وضعیت امتیازی فرانسه در مرحله مقدماتی جام جهانی 1994 نیز از وضعیت کنونی بهتر است. لازم به یادآوری می باشد که فرانسوی ها موفق به راه یابی به جام جهانی 1994 نشدند. دیدیه دشان در این بازی 5 تغییر را در ترکیب اصلی تیمش نسبت به مسابقه با سوئد ایجاد کرد. شور و نشاط جوانی در جسم و جان تیم ملی فرانسه موج می زد و به راستی که جوانان شگفتی ساز فرانسوی همچون عثمان دمبله و کیلیان امباپه ستاره های بی و چرای این بازی و عامل اصلی شکست انگلیس بودند. زوج دمبله و امباپه در اواخر بازی خط دفاعی انگلیس را به ستوه آورده و گل برتری فرانسه نیز با مشارکت مستقیم هر دو استعداد نوظهور به ثمر رسید.
وجود 8 بازیکن 23 ساله یا کمتر در ترکیب فرانسه و 6 بازیکن عضو تیم قهرمان جام جهانی جوانان در سال 2013 حاکی از جوان گرایی فوق العاده جسورانه دیدیه دشان در تیمش است. به نظر می رسد که نسل طلایی جوانان فوتبال فرانسه به تدریج پا به ترکیب اصلی خروس ها گذاشته و باید منتظر شکوفایی مجدد فوتبال این کشور باشیم هر چند که شوک عدم صعود به جام جهانی 2018، یک ضربه مهلک و کمر شکن برای فرانسه خواهد بود. لیگ فرانسه به علت حضور کمتر ستاره های بزرگ، بهترین فرصت را در اختیار ستاره های جوان و بومی گذاشته و شاید دیدیه دشان نیز از این واقعیت، به نحو احسن استفاده کند چیزی که در لیگ برتر انگلیس کمتر مشاهده می شود.
دیدیه دشان در این بازی به جوان گرایی مفرط روی آورده و ستاره هایی همچون کورنتین تولیسو، دیمیتری پایه، آنتوان گریزمن، بلایس ماتوییدی و الکساندر لاکازت را روی نیمکت گذاشت و حتی یک دقیقه هم از آنها استفاده نکرد. شاید او با این کار می خواهد یک تحول بزرگ را در تیمش کلید بزند، تحولی که در نخستین گام، نمره قبولی گرفت. کنترل توپ در فضاهای کوچک، سرعت بالا و شم گلزنی از خصوصیات بارز امباپه است. حالا او در تیم ملی فرانسه از سوی بازیکن هایی همچون پل پوگبا و عثمان دمبله تغذیه می شود که خودشان استاد ارسال پاس در شرایط مختلف هستند. در میانه میدان نیز انگولو کانته در کنار پل پوگبا همچون سپر محکمی جلوی خط دفاعی ایستادند و مانع پیش روی الکس چمبرلین شدند.
یکی از نکات بارز این بازی، استفاده از کمک داور ویدئویی یا همان ویدئو چک بود. در صحنه اخراج رافائل واران و اعلام پنالتی به سود انگلیس، داور منتظر تصمیم کمک ویدئویی خود ماند و سپس تصمیم به اخراج واران مدافع فرانسه گرفت. شاید هنوز برای قضاوت راجع به میزان کارایی کمک داور ویدئویی بسیار زود باشد ولی حداقل در این مسابقه، پیشرفت محسوسی از حیث داوری شاهد نبودیم.
محمدرضا شعاعی
4464
