پایان حسرت سرخپوشان با فلسفه برانکو ایوانکوویچ شکل گرفت؛ مربی‌ای که پیش از این یک بار تیم ملی ایران را بدون دغدغه به جام جهانی آلمان رسانده بود.
به گزارش "ورزش سه"، تنها ثانیه‌هایی به پایان فصل هفتم باقی مانده بود که سپهر حیدری توانست تیم پرستاره‌ی افشین قطبی را به قهرمانی برساند تا حسرت شش ساله برای کسب عنوان قهرمانی به پایان برسد. فصلی که با حواشی فراوان برای سرخپوشان همراه بود و در نهایت قطبی با در نظر گرفتن استراتژی فنی و دیسیپلین خاص خود توانست این عنوان را به همراه پرسپولیس جشن بگیرد.
فصل‌ها گذشت و سرخ‌ها هر فصل بدتر از فصل گذشته در رسیدن به قهرمانی که نه در برخی مواقع از رسیدن به جمع بالانشین‌ها نیز ناکام می‌مانند تا تنها یک بار به همراه علی دایی در آستانه کسب عنوان قهرمانی قرار داشته باشند. با این حال در فصلی که حاشیه‌ها و تغییرات مداوم مدیران و مربیان این تیم را در آستانه اتفاقی عجیب و سقوط قرار داده بود، آنها برانکو ایوانکوویچ را به نیمکت خود آوردند.
پلان اول - آغاز عصر برانکو ایوانکوویچ برانکو ایوانکوویچ تیمی را تحویل گرفت که در رده سیزدهم جدول حضور داشت و بیم سقوط را با توجه به حاشیه‌های فراوانی که پشت سر می‌گذاشت در نزدیکی خود احساس می‌کرد اما این شوک مثبت باعث شد تا آنها ابتدا امتیاز لازم را برای بقا در لیگ برتر کسب کنند و پایانبخش فصل نیز برای آنها پیروزی در دربی برابر امیر قلعه نویی و استقلال باشند. یک پایان شیرین برای آغاز عصر برانکو ایوانکوویچ در پرسپولیس.
پلان دوم – قعرنشینی در جدول فصل پانزدهم برای پرسپولیس شروع شد؛ آنها برخلاف همیشه باب میل هواداران بازی می‌کردند و اعتماد و احترام آنها و پیشکسوتان را نیز به خودشان جلب کردند. اما اتفاقاتی عجیب حول این تیم رخ داد، اتفاقاتی که باعث شد آنها علیرغم این عملکرد در انتهای جدول حضور یابند. قعرنشینی با چاشنی اشتباهات عجیب و غریب داوری که صدای همه را درآورده بود و هواداران عادت کرده بودند در پایان جدال‌های این تیم با خبر محرومیت داوران به دلیل اشتباه محرض مواجه شوند.
پلان سوم – شوک تلخ هادی نوروزی، بازیکن محجوب سرخپوشان در مراسمی در ابتدای فصل بازوبند کاپیتانی را به خود اختصاص داده بود. کاپیتان اما در اولین تجربه اولین و رهبر بودن با شوک بزرگی مواجه بود... رقم نخوردن نتایج باب میل هواداران و اعتراض سکوها به بازیکنی که به زعم آنها لایق کاپیتانی نبود. سهم او اشک بود و گله گزاری به هم‌تیمی‌هایش که باید فصل را متفاوت خاتمه دهند. اما فصل پانزدهم فوتبال ایران به او وفا نکرد تا نهم مهرماه را با خبر شوکه کننده درگذشت او آغاز کنیم. کاپیتان 24 آرام گرفت، کاپیتان دیگر برای پرسپولیس نه دوید و نه شوت زد و تلاش کرد. اما روی بازوی بیشتر بازیکنان این تیم نام خود را به جا گذاشت تا آنها با این امید فصل را ادامه دهند و رتبه به رتبه بالا بروند. بالا بالا و بالاتر تا صدر جدول و البته در این میان اشتباهات فردی جای خود را به اشتباهات داوری داده بود تا نوسان نتیجه‌گیری اینبار اینچنین برای آنها مشکل‌ساز شود. اتفاقی که قهرمانی را با قانون عجیب گل‌شماری از آنها گرفت و به خاطر پنالتی‌های از دست رفته، موقعیت‌های سوخته و اشتباهات فردی در شرایط برابر آن را به استقلال خوزستان واگذار کردند.
پلان چهارم – هواداران متعصب خیلی‌ها معتقدند پرسپولیس قهرمانی را فصل گذشته به دست آورد؛ همان جایی که علیرغم پیروزی برابر راه آهن و شکست حریف به دلیل آوراژ گل زانوی غم بغل کرده بودند و اشک می‌ریختند و البته با اتفاقی عجیب در فوتبال ایران مواجه شدند؛ یکصد هزار هوادار که برای جشن قهرمانی در آزادی حضور یافته بودند به یکباره و ایستاده به تشویق تیمی پرداختند که قهرمان نشده بود و حسرت را برای آنها باقی گذاشت. اتفاقی کم نظیر در فوتبال ایران که برخلاف همیشه نه صندلی شکست و نه کسی روی سکوها فحاشی کرد. پرسپولیس با همین انگیزه دوباره بلند شد و توانست پلان قهرمانی را خود برای لیگ شانزدهم برنامه ریزی کند.
پلان پنجم– تیمی در خدمت تیم خانه تکانی آغاز شد. اینبار برانکو ایوانکوویچ تیم را بر اساس تفکرات خود برگزید و نفراتی به آن اضافه کرد که ضمن ستاره بودن کاریزمای لازم برای رساندن به هدف باشگاه را نیز می‌شد با اعتماد به ساق‌هایشان دنبال کرد. قدرت‌نمایی سرخ‌ها از همان هفته‌های آغازین لیگ شروع شد. آنها دیگر همچون سال گذشته امتیازات اول فصل را از دست ندادند. همه از آنها می‌ترسیدند و همه به آنها می‌باختند.
پلان ششم- عبور از ناکامی دربی نیم فصل که شد همه در مورد قهرمانی آنها مطمئن بودند. در بازی برگشت دربی هواداران استقلال که تجربه‌ی باخت سنگین در فصل قبل را داشتند از این بازی استقبال نکردند. آنها احساس می‌کردند که حریف پرسپولیس نمی‌شوند. با این حال منصوریان ترمز برانکو را کشید. هفته‌ی بعد آنها در یک بازی سخت و جنجالی با سپاهان تا آستانه‌ی دومین شکست خود هم رفتند. با این حال آنها دوباره همان تیمی شدند که تراکتور را نقره‌داغ کرده بود. موفقیت‌های متوالی در لیگ.
پلان هفتم- گذشتن از کنار شکست‌های آسیایی شکست‌های پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا موجب شد که ابهت پرسپولیس تا حد زیادی از بین برود و اعتبار برانکو زیر سوال. با این حال، این امر موجب ناکامی آنها در لیگ برتر نشد. پرسپولیس در بازیهای لیگ برتر خود حریفان را با همان ریتم سابق (پیروزی بدون گل خورده) از میان بر می‌داشت و طارمی در این راه درخشش فصل قبل را تکرار کرد. او در جدول گلزنان خود را بالا کشید تا اینکه در روز قهرمانی با ساسان انصاری در صدر جدول گلزنان برابر شود.
پلان هشتم– دیسیپلین به سبک پروفسور برانکو ایوانکوویچ هیچگاه اسکلت تیمش را برای دستیابی به هدف از دست نداد؛ عبور از ساسان انصاری در ابتدای فصل به دلیل اعتراض به تداوم نیمکت نشینی و سهم خواهی از ترکیب اصلی، عبور از نام محمدامین آرام طبع با توجه به عدم سازگاری‌اش با پرسپولیس و در ادامه بی‌توجهی به جدایی امید عالیشاه و احمد نوراللهی که هر مربی دیگری را می‌توانست برآشفته کند در نهایت با تصمیم قطعی او در کنار گذاشتن رامین رضاییان همراه شد. عبور از 4 ستاره‌ای که می‌توانست شاکله تیمش را برهم بزند اما او با دیسیپلین خاص خود توانست شرایط را به سود پرسپولیس به پایان برساند. هیچکس اکنون تصمیمات او برای عبور از نام این بازیکنان را دچار چالش نمی‌کند و همه به او و تصمیماتش ایمان دارند.
پلان نهم- ساختن ذهنیت قهرمانی برای بازیکنان تلاش، تلاش و تلاش و دستیابی به موفقیت و هدف؛ این مساله‌ای بود که برانکو بارها در گوش شاگردانش خواند و آنها را بر این اساس برای قهرمانی مهیا کرد. بازیکنانی کاملا از نظر ذهنی و بدنی آماده که بر طبق اصول مدیریت برانکو باید تمام وقت در اختیار باشگاه قرار داشته باشند و بر این اساس برای آنها محیطی برای تمرین و استراحت در نظر گرفته شد تا در راستای حرفه‌ای‌گری تحت کنترل قرار گیرند. بازیکنی که عطش رسیدن به موفقیت نیز باعث می‌شد تا در روزهای تعطیلی تمرین نیز پا به استادیوم شهید کاظمی بگذارند و به دنبال بالا بردن شرایط بدنی خود با کادرفنی و بدنسازی تیمش باشند. ذهنیتی برای برتری جویی نسبت به دیگران.
پلان دهم- قهرمانی مثل آب خوردن سرانجام برانکو نام خود را در تاریخ پرسپولیس ثبت کرد. قرعه‌ی فال به نام تبریز افتاد تا سرخ‌ها هم پس از یک دهه قهرمان شوند و هم ماشین‌سازی را به لیگ یک بفرستند. پرسپولیس در فصلی که رقیب نداشت قهرمان شد. این هم نمودار ضعف رقبا است هم قدرت آنها. با این حال، تیم برانکو یک چیز را ثابت کرد: آنها با سایر تیم‌ها اختلاف دارند. جدول در این مورد بهترین شاهد است. 11 امتیاز اختلاف با استقلال و قهرمانی در فاصله‌ی سه هفته مانده به پایان رقابت‌ها.
پرسپولیس 
