وبسایت رسمی برنامه نود - مجله FourFourTwo داستان زندگی رونالدینیو شاعر فوتبال را روایت کرده است.
به گزارش وبسایت نود، پس از جدایی دیوید بکام از منچستر یونایتد در سال 2003، شایعاتی مبنی بر حضور ستاره سلبریتی انگلیسی در بارسلونا و جانشینی وی توسط رونالدینیو در اولدترافورد به گوش می رسید. بر خلاف این شایعات، بکام به رئال مادرید پیوست تا بارسلونا مجبور به جستجوی یک ستاره دیگر باشد.
نه به منچستر یونایتد؛ آری به بارسلونا
در همان تابستان، خوان لاپورتا پس از مجادلات فراوان بر کرسی ریاست باشگاه بارسلونا تکیه زد. یار همراه وی یعنی ساندرو راسل همان کسی بود که سابقاً به عنوان مدیر اجرایی کمپانی نایکی در برزیل، روابط نزدیکی با رونالدینیو داشت. پس از انتخاب لاپورتا و حضور بکام در سانتیاگو برنابئو، تلاش های راسل برای متقاعد کردن رونالدینیو جهت پیوستن به بارسلونا به ثمر نشست. رونالدینیو ترجیح داد تا به جای پوشیدن پیراهن منچستر یونایتد، راهی نیوکمپ شود. روی کین کاپیتان وقت منچستر یونایتد گفته بود که هر کسی تمایل به حضور در این باشگاه را نداشته باشد، باید در سلامت عقلی اش شک کرد!
سر الکس فرگوسن برای به خدمت گرفتن رونالدینیو ستاره جوان پاریسن ژرمن به پایتخت فرانسه سفر کرد تا با این نابغه برزیلی و روبرتو آسیس مدیر برنامه و برادر بزرگ تر وی گفتگو کند. در نهایت این معامله پا نگرفت و چند هفته بعد، کریستیانو رونالدو به منچستر یونایتد پیوست. رونالدینیو هرگز از این انتخاب پشیمان نیست و تنها چیزی که آزارش می دهد، این واقعیت بوده که گزینه نخست بارسلونا در آن تابستان، دیوید بکام بود و نه رونالدینیو!
رونالدینیو در مصاحبه با خبرنگار مجله می گوید که دوستی اش با ساندرو راسل نقش بسیار پر رنگی را ایفا کرد و او پیراهن بارسلونا را به سایر تیم ها از جمله منچستر یونایتد ترجیح داد. در آن زمان، بارسلونا تیم ششم لالیگا و منچستر یونایتد مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر بود. البته اوضاع برای کاتالان ها با حضور لاپورتا و سپس رونالدینیو، در حال تغییر و تحول به نظر می رسید.
رونالدینیو در این باره می گوید:
همه چیز در بارسلونا در حال تغییر بود. یک تیم بسیار جوان و متفاوت که برای رقابت با کهکشانی ها آمده و داستان را تغییر داد. من هرگز در آن زمان نگران چیزی نبودم.
بارسلونا در نخستین فصل حضور رونالدینیو شروع خوبی نداشت. 6 برد طی 18 بازی نخست لالیگا و حضور در رده دوازدهم جدول در ایام کریسمس، نتایج مفتضحانه ای بود. رونالدینیو حتی در آن روزهای سخت نیز هیچ نگرانی نداشت. او از اتحاد و هم دلی بازیکنان بارسلونا در آن روزها سخن گفته و اعتقاد دارد که همه هم تیمی هایش طرز تفکر مشابهی داشته و به دنبال یک هدف مشترک بودند. چگونه رونالدینیو می توانست از پوشیدن پیراهن تیمی پشیمان باشد که همه اسطوره های زندگی اش در آن تیم بازی کرده اند؟
درخشش رونالدینیو، طلوع بارسلونا
با گذشت هر چه بیشتر فصل، اوضاع به تدریج تغییر کرد و بارسلونا طی 20 بازی آخر لالیگا به 15 برد دست یافت تا پس از والنسیا، در مکان دوم جدول قرار بگیرد. فرانک رایکارد هلندی اندکی پیش از حضور رونالدینیو، روی نیمکت بارسلونا نشسته بود. رونالدینیو روابط بسیار گرم و صمیمانه ای با رایکارد داشت و هنوز هم او را بهترین مربی دوران فوتبال خود می داند. بنا به گفته شاعر فوتبال، همه بازیکنان بارسلونا به رایکارد احترام گذشته و برای او با تمام وجود بازی می کردند.
بارسلونا در نیم فصل نخست، 18 امتیاز کمتر از رئال مادرید داشت و طی 3 فصل گذشته نیز پایین تر از رقیب همیشگی خود در جدول لالیگا قرار گرفته بود. در فاصله 5 هفته مانده به پایان فصل، هنوز هم بارسلونا 7 امتیاز کمتر از رئال مادرید داشت که به سانتیاگو برنابئو سفر کردند همان جایی که 7 سال در حسرت پیروزی می سوختند.
وقتی سانتیاگو سولاری دروازه بارسلونا را گشود، به نظر می رسید که یک پیروزی دیگر برای کهکشانی ها در راه است. البته اوضاع بر وفق مراد مادریدی های پیش نرفت و پاتریک کلایورت گل مساوی را به ثمر رساند. سپس رونالدینیو از فاصله 30 یاردی یک پاس خارق العاده را برای ژاوی فرستاد که در حال دویدن به سوی محوطه جریمه رئال مادرید بود. ژاوی این توپ را گل کرد و بارسلونا 2-1 پیروز شد. هنوز هم ژاوی راجع به آن پاس زیبای رونالدینیو با هیجان صحبت می کند. آن پاس گل رونالدینیو بسیار معروف شد. به هر حال صحنه عجیب و نادری بود زیرا بر خلاف همیشه، این بار ژاوی تبدیل به بازیکن هدف و گلزن شده بود.
رونالدینیو درباره آن روز می گوید:
وقتی گل را زدیم در لحظه اول به کمک داور نگاه کردم چون مشکوک به آفساید بودم. آن بازی یک تحول اساسی را در تیم ما به وجود آورد. وقتی به فرودگاه رسیدیم و استقبال مردم را دیدیم، گویی که قهرمان شده بودیم. اصلاً انتظار دیدار با این همه جمعیت را نداشتیم.
آن روز را روز «طلوع بارسلونا» نامیدند و ژاوی را عامل اصلی این رنسانس بزرگ در بارسلونای فرانک رایکارد و البته رونالدینیو. بارسلونا در ادامه نخستین فصل حضور رونالدینیو، بالاتر از رئال مادرید ایستاد و دوباره ترازوی قدرت در فوتبال اسپانیا را متوازن کرد. پس از جدایی رافا بنیتز از والنسیا و حضور در باشگاه لیورپول، عملاً دوران حاکمیت دوباره تیم های رئال مادرید و بارسلونا بر فوتبال اسپانیا آغاز شد. بارسلونا در این رقابت توفیق بیشتری به دست آورد و به دو قهرمانی پیاپی لالیگا رسید.
در آن زمان شایعاتی به گوش می رسید که رئال مادرید پیش تر به دنبال خرید رونالدینیو از پاریسن ژرمن بود اما یکی از مقامات ارشد این باشگاه گفته که رونالدینیو بسیار زشت است و نمی تواند یک برند مناسب برای این باشگاه باشد! درخشش رونالدینیو در بارسلونا باعث شد تا جایزه بازیکن برتر سال فیفا را در سال های 2004 و 2005 به دست بیاورد.
زیباترین لحظه زندگی رونالدینیو در ال کلاسیکو نیز در همان روزهای اوج رقم خورد. شاید سرخیو راموس یکی از آن بازیکنانی باشد که هنوز هم کابوس رونالدینیو را به خاطر بیاورد. او در نخستین ال کلاسیکوی خود به عنوان یک مدافع بسیار جوان، مقابل رونالدینیو ناکام بود. ابر ستاره برزیلی بارسلونا با دریافت توپ از نیمه زمین خودی دوید و به طرز خرامانه ای از سد سرخیو راموس و سپس ایوان الگرا گذشت تا یک گل خاطره انگیز را در سانتیاگو برنابئو به ثمر برساند.
17 دقیقه بعد، باز هم رونالدینیو از سد راموس عبور کرد و یک گل دیگر را درون دروازه کهکشانی قرار داد. بارسلونا در آن شب به پیروزی 3-0 در سانتیاگو برنابئو رسید و به قول سرخیو راموس، در آن بازی رونالدینیو «غیر قابل توقف» بود! اما جالب ترین و ماندگارترین اتفاق آن بازی، تشویق رونالدینیو از سوی هواداران رئال مادرید بود. این اتفاق نادر هنوز هم یکی از بزرگ ترین عجایب تاریخ فوتبال محسوب می شود.
رونالدینیو درباره آن شب تاریخی می گوید:
آن هنگام که مورد تشویق هواداران مادریدی قرار گرفتم، چندان برای من اهمیتی نداشت چون به بازی فکر می کردم اما حالا که به آن اتفاق بر می گردم، سه برابر خوشحال تر می شوم. بسیاری از دوستانم ویدئوی گل های مرا در آن بازی فرستادند. آنها می دانند که من گل های خودم را به طور آنلاین نمی بینم و فقط تماشای لایی های که می زنم، برای من جذاب است!
آندرس اینیستا در کتاب اتوبیوگرافی خود فاش کرده که رونالدینیو پیش از شروع آن بازی به بازیکنان بارسلونا گفته بود که در پایان فصل با دریافت دستمزد بسیار بیشتر به رئال مادرید می رود ولی از آنها خواست که این راز را بر ملا نکنند. البته رونالدینیو پیش از شروع بازی به یاران خود متذکر شد که این حرف، صرفاً یک مزاح است. مطابق نوشته این کتاب، رونالدینیو در این باره گفت:
آن یک شوخی بود. آن راز را هیچ کدام از بازیکنان بارسلونا فاش نکردند و همین نشان می دهد که چه اتحاد و هم دلی بین ما وجود داشت.
البته رونالدینیو در مصاحبه با خبرنگار مجله می گوید که چنین صحبت هایی را به خاطر نمی آورد. هنوز در صحت این اتفاق و یا ترجمه صحیح کتاب اتوبیوگرافی آندرس اینیستا نیز تشکیک های وجود دارند هر چند که خود رونالدینیو نیز اعتراف کرده که از این نوع شوخی ها زیاد انجام می دهد!
رونالدینیو در ادامه گفت:
گاهی از این نوع شوخی ها برای افزایش انگیزه هم تیمی هایم استفاده می کنم به ویژه مقابل رئال مادرید. به هر حال آنها بهترین بازیکنان جهان و یا حتی برخی از بهترین بازیکنان تاریخ را در اختیار داشتند. یادم می آید که یک بار قصد زدن یک ضربه ایستگاهی را داشتم. در دیواره دفاعی رئال مادرید، بازیکنانی همچون لوئیز فیگو، زین الدین زیدان، دیوید بکام و رونالدو قرار گرفته بودند. برای بازی در ال کلاسیکو باید کمی از استرس به دور باشید. نمی توانم این نوع شوخی ها را بگویم. بهتر است که این شوخی های من همچنان محرمانه بمانند!
از پاریس تا پاریس؛ قهرمانی اروپا، رؤیایی که دیگر محال نبود
یکی از مهم ترین دستاوردهای رونالدینیو با پیراهن بارسلونا، فتح لیگ قهرمانان اروپا بود. پیش از حضور وی در نیوکمپ، فقط یک بار چنین افتخاری نصیب این باشگاه شده و هواداران بارسلونا برای فتح مجدد آن بی تابی می کردند. رونالدینیو در بازگشت به پاریس در سال 2006، جشن قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا را با پیراهن آبی و اناری بر پا کرد. بارسلونا با هنرمندی شاعر فوتبال، دومین قهرمانی خود در لیگ قهرمانان اروپا را در سال 2006 جشن گرفت.
بارسلونا هر سال از لحاظ فنی و مالی بهتر و قوی تر می شد. به قوال رونالدینیو، بازیکنان بارسلونا به پیروزی اعتیاد پیدا کرده و قادر به توقف آن نبودند. بارسلونا با حضور وی و البته ستاره های آماده ای همچون دکو و ساموئل اتوئو، توقف ناپذیر به نظر می رسید.
بارسلونا در فینال 2006 به مصاف آرسنال رفت و بر خلاف انتظار، از روش همیشگی خود برای این بازی استفاده نکرد. اخراج زود هنگام ینس لمن و سپس گلزنی سول کمپل کار را برای آبی و اناری ها دشوار ساخت ولی ساموئل اتوئو گل تساوی را به ثمر رساند و ژولیان بلتی دفاع راست برزیلی بارسلونا، قهرمانی را برای این تیم به ارمغان آورد. رونالدینیو درباره دیدار با آرسنال می گوید:
هرگز شک نداشتیم که آن بازی را با پیروزی به پایان می رسانیم حتی وقتی که عقب افتادیم، باز هم به این مسئله ایمان داشتیم. فقط باید حمله می کردیم و بازی همیشگی خودمان را انجام می دادیم. بلتی یک گل حیاتی را زد تا ما 2-1 پیروزی شویم. این تنها گل بلتی با پیراهن بارسلونا بود! آن شب، میهمانی زیبایی در پاریس داشتیم. من دوستان زیادی در آنجا دارم و با آنها شروع به شادمانی کردم. سپس هم تیمی هایم نیز به این جشن و سرور اضافه شدند. آن شب واقعاً عالی بود.
وقتی مسی ظهور کرد
لیونل مسی جوان آن بازی را به علت مصدومیت از دست داد ولی هر روز در دنیای فوتبال مشهورتر می شد. رونالدینیو نیز بارها وی را مورد تحسین قرار می داد. لیونل مسی طی مصاحبه ای با مجله در سال 2005، از رونالدینیو به عنوان یک پدیده نام برده بود. لیونل مسی درباره رونالدینیو گفته بود:
او به من چیزهای زیادی را یاد داد و مرا نصیحت کرد. رونالدینیو مدام مرا مورد تحسین قرار می داد. به توانایی های او در کنترل توپ حسادت می کنم. او در یک لحظه قادر است که یک کار ویژه ای را انجام داده و از مسابقه به عنوان یک برنده بیرون بیاید. این همان هدفی است که من هم باید به دنبال آن باشم.
لیونل مسی به سرعت پیشرفت کرد و اندکی هم در مسیر پیشرفت خود از رونالدینیو آموخت. یکی از نخستین گل های مسی برای بارسلونا، با پاس گل رونالدینیو در بازی مقابل آلباسته رقم خورد. رونالدینیو درباره مسی می گوید:
او از همان ابتدا یک بازیکن بسیار جالب بود. من می خواستم کاری را با او انجام بدهم که دیگران با من انجام دادند. مسی استعداد ویژه ای بود و می خواستم به او کمک کنم تا در تیم اصلی بارسلونا جا بیافتد. وقتی که در گرمیو شروع به بازی کردم، بازیکنان بزرگی همچون گیلرمه و بتو به من آموزش دادند. در بارسلونا، کارلس پویول برادر و کاپیتان من بسیاری از چیزها را به من آموخت. من هم می خواستم چنین کاری را برای مسی انجام دهم.
آغازی بر پایان دوران طلایی در نیوکمپ
رونالدینیو در فصل 07-2006 توانست طی 32 مسابقه لالیگا برای بارسلونا، 21 گل را به ثمر برساند که بهترین آمار گلزنی وی محسوب می شد اما آبی و اناری ها کورس قهرمانی را به رئال مادرید واگذار کردند. هر دو تیم هم امتیاز بودند و بارسلونا تفاضل گل بسیار بهتری نسبت به حریف مادریدی داشت ولی مطابق قوانین، بازی های رو در رو مهم بود و نه تفاضل گل. بنابراین رئال مادرید به علت برتری در مجموع دو بازی رفت و برگشت ال کلاسیکو در آن فصل، فاتح لالیگا شد. این اتفاق، آغازی بر پایان دوران رایکارد و رونالدینیو بود.
هر چه که مسی رشد می کرد و بزرگ تر می شد، به تدریج آثار رونالدینیو در بارسلونا کم رنگ تر می گردید. اخباری به گوش می رسید که رونالدینیو بیش از آن که روی فوتبال متمرکز باشد، به فکر مهمانی ها و جشن های جور واجور است. او در فصل 08-2007 تنها 8 گل را به ثمر رساند و بارسلونا پایین تر از رئال مادرید و ویارئال، به مقام سوم لالیگا نزول پیدا کرد.
در تابستان بعد، فرانک رایکارد از بارسلونا جدا شد تا پپ گواردیولا روی نیمکت همان تیمی بنشیند که سال های برای آن بازی کرده بود. رونالدینیو نیز پس از مدت کوتاهی، در 28 سالگی تصمیم به جدایی گرفت و راهی میلان شد. او شایعات مبنی بر نارضایتی بارسلونا از سبک زندگی شخصی اش را نادرست می داند. البته در آن روزها شایعاتی نیز وجود داشت مبنی بر این که درخشش فوق تصور مسی، عملاً رونالدینیو را از مدار توجهات خارج کرده بود.
رونالدینیو درباره آخرین روزهای حضور در بارسلونا می گوید:
من نیاز به تغییر داشتم و این تصمیم را گرفتم ولی هنوز هم دوستان زیادی در آنجا دارم. پیش از ترک بارسلونا با پپ صحبت کردم. او می خواست که من بمانم ولی خودم به دنبال چیزهای متفاوتی بودم. نه تنها پپ بلکه برادرش نیز از دوستان من بود و ما از هنگام کار در آکادمی، با یکدیگر ارتباط داشتیم. ما همواره با هم دوست بوده ایم اما هدف هم جدایی از بارسلونا بود. من و رایکارد با هم به نیوکمپ آمدیم و باید با یکدیگر از آنجا می رفتیم. رایکارد هم باید از آنجا می رفت زیرا به دنبال یک زندگی کاملاً متفاوت می گشت. او زندگی بی سر و صدایی دارد و از این سبک زندگی نیز لذت می برد. هنوز هم که به بارسلونا می نگرم، بسیاری از چیزهایی را می بینم که ما در آنجا خلق کردیم. هنوز همان سبک بازی، مالکیت توپ و بازیکن خاصی که در کناره ها بازی می ند. از لحاظ فنی، چیز زیادی تغییر نکرده است.
رونالدینیو در قلب دگرگونی باشگاه بارسلونا در اوایل قرن 21 قرار داشت. آن سال ها را باید نقطه عطف تاریخی باشگاه و رونالدینیو دانست. به قول کارلس پویول، «او کاری کرد که ما دوباره در بارسلونا بخندیم!»
پایان قسمت دوم
اسطوره ای به نام رونالدینیو؛ از رونالدوی کوچک تا رونالدینیوی بزرگ (بخش اول)
مجله FourFourTwo
4464
بارسلونا 
