وبسایت رسمی برنامه نود - یوونتوس و میلان در هفته 27 سری آ یک مسابقه بسیار جذاب و البته جنجالی را برگزار کردند. این بازی باعث شد تا پس از مدت ها، حواشی فوتبال ایتالیا به صدر اخبار دنیای فوتبال بازگردد.
به گزارش وبسایت نود، دیدار تیم های یوونتوس و میلان در چارچوب هفته 28 سری آ به جنجال کشیده شد. پنالتی بحث برانگیز دقیقه 90 به سود یوونتوس باعث گردید تا روسونری علی رغم درخشش جان لوئیجی دوناروما، مجبور به پذیرفتن یک شکست تلخ شود. پس از پایان این بازی، هواداران میلان واکنش های شدید اللحنی را علیه تیم یوونتوس نشان داده و باز هم بیانکونری را به بهره گیری از امدادهای پشت پرده متهم کردند تا پس از مدت ها، شاهد اوج گیری تب فوتبال و حواشی آن در ایتالیا باشیم.
به هر حال طبیعی است که جدال پر افتخار ترین های فوتبال ایتالیا، همواره جذاب بوده و حواشی زیادی را پیرامون خود داشته باشد اما چهارمین تقابل بیانکونری و روسونری در فصل جاری، حال و هوای دیگری داشت. در سال هایی که دو تیم شهر میلان، نه از لحاظ نتایج و نه از لحاظ مالی، حال و روز چندان خوشی ندارند، هنوز هم نبرد آنها با همسایه تورینی جذاب است. این دو تیم مجموعاً 109 جام را در تاریخ فوتبال به دست آورده اند!
«سوپر دربی» یا «دربی واقعی ایتالیا»؟
البته نباید نبرد تیم های یوونتوس و میلان را مطابق تعریف کلاسیک واژه «دربی»، واقعاً یک دربی دانست اما با توجه به کلاسیک بودن ذات این بازی، معمولاً در زمره دربی ها گنجانده می شود. شاید باورنکردنی باشد که در ایتالیا، دیدار تیم های فیورنتینا-امپولی به عنوان یک دربی، مهم تر و حیثیتی تر از مسابقه یوونتوس و میلان است. فراموش نکنیم که اغلب دربی های ایتالیا دارای شناسنامه و هویت مشخصی هستند همانند میلان-اینتر (دربی دلا مادونینا)، لاتزیو-رم (دربی دلا کاپیتاله)، رم-ناپولی (دربی دل سوله)، یوونتوس-تورینو (دربی دلا موله) و حتی یوونتوس-اینتر (دربی ایتالیا) اما مطابق عرف رایج در رسانه های ایتالیا، رویارویی یوونتوس و میلان به عنوان یک دربی خاص، تعریف نمی شود.
البته آدریانو گالیانی مدیر عامل باشگاه میلان در سال 2009 گفته بود که «دربی واقعی ایتالیا»، مسابقه تیم های میلان و یوونتوس است. [جانی بررا فوتبال نویس بزرگ ایتالیایی در سال 1967، مسابقه اینتر و یوونتوس را «دربی ایتالیا» نامیده بود] شاید بهترین نام را سایت رسمی فیفا برای مسابقه تیم های یوونتوس و میلان انتخاب کرده باشد. انتخاب عنوان «سوپر دربی» نشان می دهد که فیفا چندان هم بد سلیقه نیست!
تاریخ یوونتوس و میلان؛ رقابت اما رفاقت
ایتالیا سرزمینی است که نقشه ای شبیه به چکمه داشته و در شمال غربی این سرزمین، سه شهر بزرگ میلان، تورین و جنوا قرار گرفته است. از قدیم همواره رقابت های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و بعدها ورزشی بین این دو شهر وجود داشت. این سه شهر در شمال غرب به «مثلث صنعتی» ایتالیا معروف شده و طی گذشت سال ها، بزرگ ترین بار اقتصاد این کشور را بر دوش کشیدند. دو شهر میلان و تورین فقط 141 کیلومتر از یکدیگر فاصله دارند. اگر چه میلان در زمینه اقتصاد و فرهنگ تا حدود زیادی گوی سبقت را از تورین ربود اما در زمینه ورزش و به ویژه فوتبال، حکایتی متفاوت رقم خورد.
همواره بین هواداران یوونتوس و میلان یک احترام متقابل وجود داشته و شاید به همین دلیل است که نبرد این دو تیم در قالب یک دربی مشخص، تعریف نشده باشد. به جز روزهایی که بیانکونری و روسونری با یکدیگر مسابقه دارند، در بقیه روزهای سال همچون دو متحد اقتصادی عمل کرده و علاوه بر همکاری های تجاری و ورزشی، حتی هواداران دو باشگاه نیز با یکدیگر دوست هستند و رقابت در مستطیل سبز فوتبال باعث نفرت و دشمنی بین آنها نبوده است.
بازیکن های بزرگی همچون پیپو اینزاگی، روبرتو باجو، ادگار داویدز، زلاتان ابراهیموویچ، آندریا پیرلو و جان لوکا زامبروتا بین این دو باشگاه رد و بدل شده اند. از اولین مسابقه ای که بین یوونتوس و میلان در 22 مارس 1903 برگزار گردید و مردم برای تماشای آن بازی در «dell'Acquabella»، بر روی تپه ها و دوچرخه های خویش نشستند، همچنان این رقابت دوستانه ادامه یافته است. یوونتوس در آن بازی با حساب 2-0 پیروز شد اما 9 سال بعد در «Porta Monforte» میلان، سنگین ترین شکست تاریخ خود را با حساب 8-1 مقابل روسونری متحمل گردید. شاید تقابل دو تیم در 12 مارس 1989 و پیروزی 4-0 میلانِ آریگو ساکی مقابل یوونتوسِ دینو زوف را در نخستین سال های طلایی میلان به خاطر داشته باشید و یا حتی پیروزی 6-1 یوونتوس در 6 آوریل 1997 که تبدیل به سنگین ترین شکست تاریخ میلان گردید. حتی نبرد آنها در فینال لیگ قهرمانان 2003 نیز ذره ای از این رقابت جنتلمنانه را خدشه دار نکرد.
یوونتوس طی سال های اخیر و پس از برخاستن از زیر آوار «کالچو پولی»، ظهوری ققنوس وار در فوتبال ایتالیا داشت و در این فصل نیز به دنبال کسب ششمین قهرمانی پیاپی در سری آ است. اگر چه، سال های اخیرِ فوتبال ایتالیا را باید به نام بیانکونری نوشت اما روسونری نیز پس از حضور سیلویو برلوسکونی، سال های شکوهمندی را از اواسط دهه 1980 و سپس دهه 1990 میلادی داشت. در کمال تأسف طی سال های اخیر، کفگیر برلوسکونی نخست وزیر سابق و جنجالی ایتالیا و رئیس باشگاه میلان به ته دیگ خورد و این باشگاه در اوج بحران مالی، با حداقل بضاعت به حیات خویش ادامه می دهد. حال در همین اثنا، میلان ثابت کرده که هنوز هم تیم قدرتمندی بوده و ماهیت خود را حفظ کرده است.
10 مارس 2017؛ آیا رقابت جنتلمنانه خدشه دار شد؟
میلان در این فصل توانست مسابقه رفت مقابل یوونتوس را با پیروزی به پایان رسانده و سپس سوپر کاپ ایتالیا را نیز در دوحه از چنگ تورینی ها در بیاورد ولی شکست در کوپا ایتالیا، اولین گام برای انتقام گیری یوونتوس در این فصل بود. شاگردان ماسیمیلیانو آلگری برای تکمیل انتقام گیری، نیاز به یک پیروزی دیگر مقابل میلان در لیگ داشتند. هواداران یوونتوس به هیچ وجه نمی خواستند که نوار پیروزی های خانگی تیمشان در یوونتوس آرنا توسط میلان پاره شود.
وارث تاج و تخت جیجی بوفون در تیم ملی ایتالیا، همان پسر 18 ساله میلانی ها یعنی جان لوئیجی دوناروما بود که همچون یک سوپرمن، حملات یوونتوس را از چپ و راست خنثی می کرد. دوناروما به قدری درخشید که تقریباً هواداران یوونتوس هم پذیرفته بودند که باید برای اولین بار در این فصل سری آ، از 3 امتیاز کامل خانگی دست بشویند اما در دقیقه 6+90 دنیا بر سر میلانی ها خراب شد. داویده ماسا داور بازی پس از برخورد توپ به دست ماتیا دی شیلیو کاپیتان میلان، نقطه پنالتی را نشان داد و پائولو دیبالا گل برتری یوونتوس را زد. با پایان این بازی، تازه جنجال ها آغاز شد و دوباره همان اتهامات تکراری علیه یوونتوس.
اگر چه جو مسمومی در شبکه های اجتماعی بین هواداران دو تیم وجود دارد و سیلی از اتهامات که به سوی یکدیگر روانه می کنند، اما از یک جنبه، باید حوادث این بازی را برای فوتبال ایتالیا به فال نیک گرفت زیرا پس از مدت ها، شور و هیاهوی خاصی در فضای فوتبال این کشور حاکم شده و بسیاری از رسانه های معتبر بین المللی به جای قصه تکراری بارسلونا و رئال مادرید یا مسی و رونالدو، توجه کامل خویش را معطوف به مسابقه یوونتوس و میلان کرده اند.
باز هم پای یک پنالتی در میان است!
در مورد صحنه پنالتی نمی توان هیچ نوع بحثی را مطرح کرد زیرا تصمیم داور از آن نوع تصمیم هایی است که به جز کارشناس های مجرب داوری، کسی نمی تواند درباره آن بحث کند. هواداران یوونتوس معتقدند که توپ به دست دی شیلیو اصابت کرده و تصمیم داور صحیح است اما هواداران میلان می گویند این پنالتی به صورت مصلحت اندیشانه برای حریف گرفته شده تا این که آمار بازی های خانگی یوونتوس خراب نشده و این تیم به یک قهرمانی دیگر در سری آ دست یابد. ضمن احترام به هواداران هر دو تیم باید گفت که یک چیز قابل کتمان نیست. در تصاویر تلویزیونی و عکس های موجود، کاملاً واضح است که توپ به دست کاپیتان میلان برخورد کرده اما یک ابهام به درازای عمر فوتبال موجب گردیده که این صحنه، جای بحث داشته باشد. آیا هر توپی که به دست می خورد خطای هَند است؟ شاید پاسخ به این پرسش، از حل هر معادله n مجهولی هم دشوارتر باشد!
به هر حال این بازی با پیروزی 2-1 یوونتوس به پایان رسید اما این ابهام وجود دارد که آیا مسابقه 10 مارس 2017 بیانکونری و روسونری، یک نقطه عطف در تاریخ رقابت مسالمت آمیز دو باشگاه پُر افتخار ایتالیایی خواهد بود؟ آیا سرنوشت این پنالتی گرفته شده برای یوونتوس همچون سرنوشت آن پنالتی گرفته نشده مارک یولیانو به روی رونالدو نازاریو طی مسابقه یوونتوس و اینتر در فصل 98-1997 خواهد بود؟ آیا داویده ماسا نیز همچون پیرو چکارینی، تا ابد به حمایت از یوونتوس متهم می شود؟ آیا گسترش نفرت پراکنی بین هواداران یوونتوس و اینتر به علت آن اتفاق در فصل 98-1997 مجدداً تکرار شده و این بار نوبت نفرت پراکنی بین هواداران یوونتوس و میلان است؟ اگر چنین باشد، باید افسوس بخوریم برای این رقابت جنتلمنانه ای که شاید دیگر نباشد!
4464
یوونتوس 
