ادموند اختر در این باره به "ورزش سه" گفت: آندرانیک تیموریان فوتبالیست بسیار خوبی است که بازی های ملی اش دارد از مرز صد می گذرد. با توجه به آمادگی ای که دارد، او حالا حالاها می تواند کاپیتان تیمملی باشد و از نظر من بدون هیچ بحثی آندو بهترین بازیکن ارمنی تاریخ فوتبال ایران است.او ادامه داد: البته مهم ارمنی بودن یا نبودن نیست و مهم این است که هرکسی که پیراهن تیمملی را برتن میکند، بتواند بهترین عملکرد را داشته باشد. از نظر من پوشیدن پیراهن تیمملی افتخاری است که برای هر بازیکنی پیش نمی آید و مهم نیست که هر کسی چه دینی داشته باشد.مهاجم اسبق باشگاه استقلال در مورد اینکه سال هاست بازیکن ارمنی نتوانسته خودش را به سطح اول فوتبال معرفی کند هم گفت: دلیل آن این است که الان تیم آرارات نیروی انسانی ندارد و توجهی هم به آن نمی شود. از لیگ آسیا ویژن بازیکن خوبی درنمی آید. باید آرارات در لیگ های بالاتر شانس خود را امتحان کند.اختر دوران ناموفق حضور خودش در تیمملی را اینطور توضیح می دهد: به هر حال زمانی که ما در تیمملی بودیم، علی دایی حضور داشت که مسوولیت خود را بهترین شکل انجام می داد. در آن زمان تیمملی با تک مهاجم بازی می کرد و سیستم طوری نبود که به نفر دومی در خط حمله بازی برسد. در واقع ما پشت خط علی دایی ماندیم.او در پایان گفت: این را باید در پایان بگویم که گناه ما این بود که استقلالی بودیم چون محمد مایلیکهن فقط پرسپولیسی ها را دعوت می کرد. در انتخابی جام ملت های 1996 من تنها استقلالی تیمملی بودم که در آن زمان فیکس بازی می کردم اما در اتفاقی نادر برای بازی های نهایی حتی در لیست 22 نفره هم حضور نداشتم و پیراهن شماره 11 تیمملی را به خداداد عزیزی دادم، آن هم در سن 23 سالگی که اوج دوران فوتبالی ام بود. جالب این است که در انتخابی جام ملت های 96 من تنها استقلالی بودم و در بازی های نهایی ام علیرضا منصوریان. این در حالی بود که در آن زمان تیم استقلال مهره های بسیار خوبی داشت.