آن‌طرف کماکان ونگر ایستاده؛ جنتلمن فرانسوی که سر بزنگاه هواخواهان آرسنال را مأیوس می‌کند. عملکرد سینوسی آرسنال که انگار همیشه یک چیزی یک جایی برای قهرمانی کم دارد. قهوه فرانسه خوش طعم است، عطر معرکه‌یی دارد، رنگش چشم‌نواز است اما هیچ‌وقت به اندازه‌یی که باید داغ نیست. مثل تیم ونگر که جذاب است، برای هر پست ستاره‌های درجه یکی دارد، با تاکتیک شناورش به سبک فرانسه و خط آتش مهارناپذیر، اما هیچ‌وقت به اندازه‌ی قهرمانی قوی نیست یا باور نمی‌کند که قویست.
«چیزی که شما می‌خواهید این است که ما برنده باشیم، من خودم ناامید می‌شوم وقتی نمی‌بریم. بازیکنانم باید از این نبردن‌ها درس بگیرند و جوابی خیلی خوب، خیلی سریع و کاملاً متفاعدکننده داشته باشند.» این حرف‌های قشنگِ آرسن ونگر اما، از بدى باخت به واتفورد کم نمى‌کند.
آنتونیو کونته در وضعیتی کاملاً متفاوت از ونگر است؛ «بهتر است فقط به خودمان نگاه کنیم و به بقیه کاری نداشته باشیم. ما صدر جدولیم و این دستاورد فوق‌العاده‌یی ست، البته نباید تمرکزمان را بهم بزند. آرسنال تیم بزرگی‌ست که هنوز شانس جنگیدن را برای قهرمانی دارد.» این مسابقه فرصت خوبی برای چلسی ست تا نشان دهد که شرایط نسبت به بازی رفت چقدر تعییر کرده. برای این هدف دست کونته باز است، بازی در استمفوردبریج و لیستی که جز چارلی موسوندا، که گرفتار مصدومیت زانو ست، کامل است. عکسِ ونگر که جداى محرومیت خودش فهرستش هم نصف و نیمه است. از آرون رمزی، الکس چمبرلین، گرانیت ژاکا تا محمد الننی، که جای لندن یک پای فینال آفریقا ست، غایب اند.
مسابقه «چلسی - آرسنال» در لندن معروف است به تایتانیک کِلش؛ تصادف غول مغرور با کوه یخ. این انتخاب که از بین چلسی و آرسنال کدام‌یک کشتی تایتانیک است با شماست، البته انتخاب سختی نیست. بین مسافرهای تایتانیک دیگو کاستا، الکسیس سانچز و الیویه ژیرو را فراموش نکنید، گل‌های با کلاسی در صف به ثمر رسیدنند.
رامتین جباری
آرسنال 
