رییس اسبق دپارتمان داوری به اظهارات ریییس فعلی این دپارتمان پاسخ داد.
به گزارش کاپ،رضا غیاثی در پیامی خطاب به حسن کامرانی فر نوشت:
اگرمنظور کامرانی‌فر از آن افراد پیام دهنده به داوران که منجر به خراب شدن روحیه واعصاب داوران شده است من ویا دوستان بنده هستیم، خدمت مسئولان مربوطه عرض میکنم بنده نیازی به مخفی کاری ندارم، آنقدر رک وصریح الهجه هستم و شهامتش را دارم که حرف‌ها و نظراتم را در رسانه‌های معتبر با تیراژ بالا منتشر کنم. از طرف دیگر دوستی و ارتباط کاری بنده با اکثریت داوران از گذشته وجود داشته وهنوز هم ادامه دارد وکار محرمانه ای نیست. بنده آنقدر شعور دارم که درکار قضاوت آن‌ها دخالتی نکنم، چه حرفهای من و چه فرمایشات آن‌ها هیچگاه روی اعصاب دو طرف راه نمی رود. اتفاقاً درخواست من از آقای حمیسی، مسئول محترم حراست فدراسیون هم رسیدگی جدی به این ادعای ایشان است تا دروغگو سیه رو شود. من پیش هرکه روسیاه باشم پیش زننده این تهمت روسفیدم بنابراین اعلام میکنم این‌گونه ادعاهای کذب فقط از مغز ادمهای متوهم وعقده ای ومریض ترواش می‌کند، یکی نیست به ایشان بگوید اینکه چشم داورخطای هند رخ داده را نمی‌بیند چه ربطی به کارشناس ومنتقد داوری دارد؟ آیا او هم مثل مسئولان دپارتمان به دروغ باید بگوید همه چیز خوب است اما بعضی ها اعصاب داوررا خراب میکنند؟ عزیز من کارشناس اعصاب داور راخراب می‌کند یا چیدمان غلط دپارتمان؟برای رفع شبهه یک شاهد مثال می‌آورم؛ زرگر پس از قضاوتش در هفته چهاردهم لیگ برتر بدون هیچ مشکلی تا هفته هجدهم داوری نگرفت، خب او در شهر نه چندان بزرگ سمنان دوستانی دارد که به او مراجعه میکنند ومی پرسند مگر محرومی که به تو داوری نمی‌دهند؟ می‌رود ورزشگاه برای تمرین با داوران، داوران جوان از او می‌پرسند مگر محرومی که بازی نداری؟ او با اعصابی خرد شده می‌رود منزل، هنوز به خانه نرسیده که پسرش هم عین همین سوال دوستان وهمکارانش را مطرح می‌کند؟ خب زرگر جز اینکه این فشار های کاری را در خودش بریزد چه کار دیگری از دستش بر می‌آید؟ تا اینکه یک دفعه هیئت استان به او خبر می‌دهد در هفته هجدهم بازی دارد و باید به تهران برود. زرگر با همان اعصاب وروان خراب راهی قضاوت بازی سایپا- سیاه جامگان می‌شود و از ترس آنکه نکند بعد از این بازی بازهم چهار هفته خانه نشین شود می‌لرزد چون می‌بیند سخت‌گیرترین ناظر لیگ یعنی حسین عسگری را گذاشته اند ناظر او! ودر طول بازی آنچه نباید اتفاق بیفتد در ثانیه ای رخ می‌دهد. آیا بهتر نیست دپارتمان کلاه خود را قاضی قرار دهد و از او بپرسد رفتار ما با این داور با تجربه علت اشتباه بزرگ او بوده است یا پیام های واهی ساخته ذهن مشوش خودمان که به کارشناسان یا دیگران نسبت می‌دهیم؟این امر در مورد سایر داوران وکمک داوران هم اتفاق افتاده است ایا واقعاً کسی به صالحی پیغام داده بود که برو در بازی پرسپولیس با گسترش فولاد دو پنالتی نگیر و یا دو بازیکن را اخراج نکن؟ همه جامعه داوری می‌داند علت اعصاب مغشوش ایشان چیدمان غلط شما بوده است. به قول فالکر روت رئیس پیشین کمیته داوران آلمان، یوفا و عضوکمیته داوران فیفا که من او را پانزده روز برای کلاس‌های شروع فصل به ایران آورده بودم، چطور می‌شود که همه تماشاگران ودوربین‌های تلویزیونی خطای بازیکن را می بینند ومی دانند که داور خطای چه بازیکنی را گرفته و به چه بازیکنی اخطارداده الا خود داور که شماره بازیکن خطا کار را اشتباه یادداشت کرده است؟ بقیه اعضای تیم داوری در ان لحظه حواس‌شان کجا بوده ودر چه فکری بوده‌اند؟ آیا آن‌ها هم مثل رئیس واعضاء دپارتمان دنبال قاتل بروس لی بوده اند تا با زیر سوال بردن کارشناسان خدوم و آگاه به مسائل داوری صورت مسئله را پاک کنند و پاسخ بی ربطی را به افکار عمومی و فوتبال دوستان بدهند. شایان ذکر است من برای حضور در جلسه پیشنهادی ایشان لحظه شماری میکنم تا مشخص شود مشکل امروز داوری ما چیست.
