وبسایت رسمی برنامه نود - پس از تصویب طرح برگزاری جام جهانی با 48 تیم، اخبار منتشر شده حکایت از آن دارد که سه کشور آمریکا، کانادا و مکزیک خواستار میزبانی مشترک بزرگترین جام جهانی تاریخ هستند.
به گزارش وب سایت نود، اعضای شورای فیفا روز سه شنبه به اتفاق آراء پیشنهاد افزایش تعداد تیم های جام جهانی از 32 به 48 تیم را تصویب کردند. طرحی که به گفته اینفانتینو باعث خوشحالی بسیاری از کشورها می شود؛ و فوتبال فقط متعلق به اروپا و آمریکای جنوبی نیست که همه چیز طبق خواسته آنها اجراء شود. طبق برنامه ریزی اعلام شده، در مرحله گروهی روزانه چهار بازی انجام می شود و قرار است کل مسابقات طی مدت زمان 32 روز به پایان برسد. تیم های فینالیست در این رقابتها هفت بازی انجام خواهند داد که تعداد بازی های این تیمها با تعداد بازی های فینالیست های دوره های قبل برابر است و از نظر تعداد بازی تفاوتی با دوره های قبلی ندارد.
تنها یک روز پس از تصویب 48 تیمی شدن بازی های جام جهانی 2026، خبر آمادگی سه کشور آمریکا، کانادا و مکزیک برای میزبانی مشترک این رقابتها منتشر شد. جام جهانی 2026 با شیوه جدیدی برگزار خواهد شد و قرار است تیمها در 16 گروه سه تیمی به رقابت بپردازند تا دو تیم برتر مرحله گروهی به دور بعدی رقابتها راه یابد. تغییر دیگری که احتمال دارد در جام جهانی 2026 اعمال شود اینست که هر بازی در مرحله گروهی حتماً باید یک برنده داشته باشد؛ در صورت تساوی دو تیم، ضربات پنالتی سرنوشت تیم پیروز را مشخص خواهد کرد. البته این مسئله هنوز قطعی نیست.
ایالات متحده آمریکا مایل است میزبانی بازی های جام جهانی 2026 به این کشور واگذار شود، اما این احتمال وجود دارد که میزبانی این رویداد بزرگ را به طور مشترک با کانادا و مکزیک بر عهده بگیرد؛ البته به نظر می رسد در صورت میزبانی مشترک بین این سه کشور، باز هم تعداد بازی هایی که در خاک این کشور برگزار خواهد شد، بیش از کشورهای مکزیک و کانادا خواهد بود. اما رئیس کنفدراسیون فوتبال کونکاکاف در این خصوص ابراز امیدواری کرد که فوتبال بر سیاست پیروز شود. ویکتور مونتاگلیانی کانادایی اینگونه اظهار نظر کرد:
میزبانی مشترک جام جهانی 2026 در سه کشور آمریکا، کانادا و مکزیک گزینه ای امکان پذیر است زیرا طبق قوانین فعلی، این امر امکان پذیر بوده و فرصت بزرگی برای منطقه کونکاکاف خواهد بود. در برخی مناطق، میزبانی مشترک نه تنها منطقی به نظر می رسد بلکه می توان گفت که تنها گزینه منطقی است. فقط مسئله 48 تیم نیست؛ بلکه باید بسیاری از تسهیلات و امکانات لازم برای تمرین تیمها و زیرساخت های مورد نیاز آنها را فراهم نمود.
آلمان از جمله کشورهایی بود که با طرح توسعه جام جهانی به شدت مخالف بود؛ اما مونتاگلیانی در پاسخ مخالفان اینگونه توضیح داد:
بر اساس ارقام و اطلاعات کاملاً واقعی چنین تصمیمی گرفته شد نه اینکه موافقت خود را فقط با علامت سر نشان دهیم و اصلاً نتوانیم مخالفت خود را نشان دهیم. در آن دوران اصلاً مخالفتی از سوی اعضاء وجود نداشت.
ویکتور مونتاگلیانی در ادامه در مورد برخی تغییرات و نحوه برگزاری جام جهانی 2026 هم توضیحاتی داد:
مرحله گروهی؛ تیمها در گروه های سه تیمی قرعه کشی می شوند و هر تیم در مرحله گروهی دو بازی انجام می دهد. دو تیم برتر از 16 گروه به مرحله بعدی راه پیدا خواهند کرد. اگر مسابقه ای با نتیجه مساوی به پایان برسد، برنده این دیدار در ضربات پنالتی مشخص خواهد شد تا سرنوشت تیم های صعود کننده گروهها به بازی آخر کشیده نشود. وقتی تیم های بیشتری در جام جهانی حضور داشته باشند، تعداد بازیها هم افزایش می یابد. تعداد بازیها از 64 بازی به 80 بازی افزایش خواهد یافت. اما تیم هایی که به فینال راه پیدا می کنند، همان هفت بازی را انجام خواهند داد و افزایشی در تعداد بازی های تیم های راه یافته به فینال وجود نخواهد داشت.
میزبان جام جهانی؛ هنوز مشخص نیست، اما پیش بینی می شود که ایالات متحده آمریکا پیشنهادی برای میزبانی ارائه کند. ممکن است آمریکا به تنهایی درخواست میزبانی را ارائه دهد و یا شاید پیشنهاد میزبانی مشترک با کشورهای کانادا و مکزیک را ترجیح بدهند.
علت اصلی تصمیم فیفا برای توسعه جام جهانی؛ زمانی که اینفانتینو برای انتخابات ریاست فیفا برنامه های خود را اعلام می کرد، بسیاری از کشورهای عضو فیفا از این طرح استقبال کردند. کشورهایی که خیلی از آنها نمی توانستند به جام جهانی صعود کنند. کنفدراسیون های خارج از اروپا سالها با این معضل روبرو بوده اند. البته هنوز مشخص نیست که 16 سهمیه ای که اضافه خواهد شد، چگونه بین قاره های مختلف تقسیم می شوند. و اینفانتینو هم به هیچ یک از کنفدراسیون ها وعده ای در این خصوص نداده است.
2081
