وبسایت رسمی برنامه نود - اغلب دوره حیات باشگاه ساسولو در لیگ های آماتور فوتبال ایتالیا سپری شده ولی آنها پس از صعود رؤیایی به بالاترین سطح فوتبال و حضور در سری A، تاریخ سازی کرده و به مسابقات اروپایی نیز راه یافتند. حالا آنها در زمره باشگاه های با پرستیژ ایتالیایی قرار گرفته و به همه یاد دادند که «خواستن، توانستن است».
به گزارش وبسایت نود، ساسولو پس از صعود به سری A و طی اولین فصل حضور در این رقابت ها، چندان جدی گرفته نمی شد. بسیاری از کارشناس ها گمان می کردند که این تیم کوچک نیز همچون بسیاری از تیم های دیگر در تاریخ سری A، به زودی به دسته های پایین تر برگشته و دیگر هیچ نامی از آن در بالاترین سطح فوتبال باقی نمی ماند. اما سرنوشت باشگاه ساسولو بسیار متفاوت بود با بسیاری از تیم های کوچک فوتبال ایتالیا. آنها آمده بودند تا بمانند، بجنگند و پیروز شوند. حالا همان ساسولوی کوچک و بی ادعا، نماینده کشور ایتالیا در لیگ اروپا است.
شروع داستان؛ دسته چهارم!
ساسولو شهری کوچک در شمال غربی ایتالیا و استان مودنا است. این شهر با 41 هزار نفر جمعیت، عادت چندانی به رویدادهای بین المللی مهم ورزشی ندارد اما در 15 سپتامبر 2016، ورزشگاه چیتا دل تریکولوره برای اولین شاهد برگزاری یک مسابقه اروپایی بود. اتلتیک بیلبائو اولین میهمان خارجی آنها از باسک به مودنا سفر کرد تا در چارچوب مرحله گروهی لیگ اروپا، به مصاف ساسولو برود. اگر 10 سال قبل به مردم ساسولو می گفتند که یک مسابقه فوتبال اروپایی در شهر شما برگزار خواهد شد، شاید باور آن برایشان بسیار دشوار بود.
اگر داستان صعود باشگاه ساسولو از پایین ترین رده های فوتبال ایتالیا تا بالاترین سطح مسابقات اروپایی را بشنوید، شاید به معجزه ایمان بیاورید. آنها در سال 2006 در دسته چهارم فوتبال ایتالیا دست و پا می زدند و هرگز در مخیله مردم شهر ساسولو نمی گنجید که به همین سرعت، مدارج ترقی را بپیمایند. گاهی اوقات، همه چیز زودتر از زمانی که شما منتظرش هستید، فرا می رسند.
یک ماه قبل و در یک بعد از ظهر فوق العاده، آرزوی بزرگ هواداران ساسولو به واقعیت پیوست و 7000 نفر در ورزشگاه محقر شهر به گرد یکدیگر جمع شدند تا روزی فراموش نشدنی را رقم بزنند. کلودیو پیستونی شهردار ساسولو می گفت:
چهره ای که باشگاه ساسولو کالچو به شهر ما داده، فوق العاده است و مایه غرور همگی ما حتی برای افرادی که علاقه ای به فوتبال ندارند.
ساسولو در آن بازی با نتیجه 3-0 پیروز شد تا ورود خویش به یک جام اروپایی را به بهترین شکل ممکن جشن بگیرد. بدین ترتیب، باشگاهی که در دهه های 1980 و 1990 میلادی بین سری C2 و D در رفت و آمد بود، تبدیل به یک باشگاه بین المللی شد.
ساسولو در سال 2006 در سری C2 (دسته چهارم فوتبال ایتالیا) حضور داشت و در همان تابستانی که تیم ملی ایتالیا به قهرمانی جام جهانی رسید، این باشگاه کوچک به سری C1 صعود کرد. پس از یک فصل که بابت تثبیت جایگاه آنها در این دسته گذشت، مسئولان باشگاه ساسولو تصمیم به استخدام ماکس آلگری سرمربی کنونی یوونتوس گرفتند.
آلگری در آگوست 2007 به ساسولو پیوست ولی بعد از قطعی شدن اولین صعود این تیم به سری B در ماه آوریل از ساسولو جدا شد. موفقیت آلگری روی نیمکت ساسولو، سکوی پرتابی بود برای او تا به سری A رفته و هدایت کالیاری را بر عهده بگیرد. آلگری که بخشی از مسیر تحقق رؤیایی «نرو وِردی» بود، بعدها به بالاترین مدارج مربی گری رسید و فاتح اسکودتو شد. (نرو وِردی لقب باشگاه ساسولو به معنای مشکی و سبزها)
بخش تراژیک داستان؛ زمین خوردن و برخاستن هر چند بار که لازم باشد!
ساسولو به سرعت در سری B جا افتاد و در فصل 09-2008 به رتبه هفتم رسید. فصل بعد، نرو وِردی تحت هدایت استفانو پیولی مدافع سابق یوونتوس و فیورنتینا، به پلی آف سری B راه یافت اما در مسابقه نیمه نهایی مقابل تورینو شکست خورد و نتوانست در سری A حضور یابد. آنها اهل نا امیدی نبودند و به سرعت از جای برخاستند تا به زندگی ادامه بدهند.
فصل بعد نیز، همان آش و کاسه بود. ساسولو در سری B به مقام سوم رسید و در پلی آف به سمپدوریا باخت. انگار که ساسولو چیزی کم داشت، یک رهبر تمام عیار که بتواند آنها را به سرزمین خوشبختی سری A برساند. جورجو اسکوئینتزی رئیس باشگاه و عضو هیئت مدیره شرکت صنعتی ماپی (حامی مالی باشگاه ساسولو) که یکی از هواداران مطرح باشگاه میلان محسوب می شود، این بار به یک مربی جوان اعتماد کرد. اوزبیو دی فرانچسکو مهاجم اسبق رم و تیم ملی ایتالیا، به عنوان سرمربی ساسولو انتخاب شد.
مقدمه ای بر اوج داستان؛ آقای دی فرانچسکو، زدنیک زمن زمان!
در ایتالیا، اوزبیو دی فرانچسکو را همیشه با یورگن کلوپ مقایسه کرده و حرکات هیجان انگیز و ابراز احساسات وی در کنار زمین را بسیار شبیه این مربی بزرگ آلمانی می دانند. حتی عینکی که به چشم می زند و یک وجهه مدرن گرایی به چهره اش می دهد، کت و شلوارهای خوش دوختی که به تن می کند و رنگ مو و چهره اش، همه و همه به یورگن کلوپ شباهت دارد.
نام کوچک او برگرفته از اوزبیو اسطوره فوتبال پرتغال است که الگوی او در دوران بازی بود اما الگوی مربی گری دی فرانچسکو، از جای دیگری می آمد. این مربی جوان، پیرو استاد خویش در عرصه مربی گری یعنی زدنیک زمن بود و سیستم تهاجمی هلندی ها یعنی 3-3-4 را می پسندید. این مربی عمل گرا، خوش بین و منضبط، اسکوئیتزی رئیس باشگاه ساسولو را به این باور رسانید که وی بهترین گزینه برای هدایت ساسولو به دروازه آرزوهای بلند پروازانه است.
نقطه عطف داستان؛ سرانجام قفل دروازه آرزوها باز شد
فصل 13-2012 نقطه عطف این باشگاه بود. ساسولو با ستاره هایی همچون دومینیکو براردی (که بعدها تبدیل به بهترین گلزن تاریخ این باشگاه در 21 سالگی شد)، سیمونه میسیرولی و فرانچسکو مانیانلی تحت هدایت اوزبیو دی فرانچسکو با حضور در صدر جدول سری B به آرزوی دیرینه نرو وِردی جامه عمل پوشانده و به سری A صعود کردند. در هفته آخر، ساسولو که در اغلب فصل در صدر جدول سری B جا خوش کرده بود، برای قطعی کردن صعود خویش، به یک برد مقابل لیوورنو احتیاج داشت.
در همان اثنا، شایعاتی به گوش می رسید که میلان و فیورنتینا به دنبال استخدام دی فرانچسکو هستند. سیمونه میسیرولی در دقیقه 6+90 دروازه لیوورنو را گشود تا شهر ساسولو از شدت شادمانی، به مرز انفجار برسد. دراماتیک ترین صعود ممکن به سری A و تحقق آرزویی که برای مردم شهر، حکم یک حسرت دو ساله و بلکه 10 ساله را داشت. چند روز بعد، مردم شهر در میدان «گاریبالدی» به دور یکدیگر جمع شده و جشن صعود بر پا کردند و در همان مراسم، شهردار ساسولو به این شهر لقب «شهر سری A» را داد تا جمعیت حاضر از شدت شور و شعف، در پوست خود نگنجند.
نکته نغز داستان؛ در نومیدی بسی امید است
اما اگر تصور کرده اید که داستان ساسولوی کوچک به پایان رسیده، سخت در اشتباهید. آنها خود را در آغاز یک مسیر پُر پیچ و خم می دیدند. در دسامبر 2013، کلیه املاک اطراف ورزشگاه ماپیی در رجو امیلیا توسط مالک و رئیس باشگاه ساسولو خریداری و بدین ترتیب، این باشگاه پس از یوونتوس و اودینزه، تبدیل به سومین باشگاه حاضر در سری A شد که یک مجموعه ورزشی اختصاصی دارد. سپس یک قرارداد 22 میلیون یورویی با حامی مالی این باشگاه برای تبلیغ روی پیراهن به امضاء رسید. ساسولو با دست پر و پشتوانه ای محکم، قدم به سری A گذاشت و دیگر، تماشای تیم های بزرگ از نزدیک و یا سفر به ورزشگاه های تاریخی ایتالیا برای هواداران ساسولو یک آرزوی محال نبود.
ساسولو در اولین فصل حضور در سری A به قدرت های سنتی فوتبال ایتالیا همچون لاتزیو، رم، یوونتوس و اینتر باخت. البته نرو وِردی انتقام شکست 7-0 به اینتر را از همشهری آنها یعنی میلان گرفت و یک پیروزی خاطره انگیز را مقابل روسونری با حساب 4-3 رقم زد. دومینیکو براردی هر 4 گل تیمش را در آن بازی تاریخی به ثمر رساند. اوضاع در مقاطعی از فصل بغرنج شد و پس از دو باخت پیاپی به تورینو و لیوورنو، باشگاه ساسولو اقدام به برکناری دی فرانچسکو کرد.
اسکوئیتزی رئیس باشگاه به دوستان خویش در میلان زنگ زد تا فیلیپو اینزاگی را برای نشستن روی نیمکت ساسولو متقاعد کند اما در نهایت، با آلبرتو مالزانی به توافق رسید. (همان مربی که با پارما به قهرمانی جام یوفا 1999 رسیده بود) دوران حضور این مربی در نرو وردی بسیار کوتاه بود، 5 بازی بدون حتی یک برد، هیچ راهی جز دروازه خروج را برای آلبرتو مالزانی باقی نگذاشت اما تصمیم عجیب اسکوئیتزی این بود که دوباره دست نیاز به سوی دی فرانچسکو دراز کرد و همان مربی را که خودش برکنار کرده بود، پس از 5 بازی دوباره به استخدام باشگاه در آورد. دی فرانچسکو از 12 بازی آخر، 17 امتیاز گرفت و ساسولو را از سقوط نجات داد تا داستان ماجراجویی ساسولوی کوچک در سری A، برای حداقل یک فصل دیگر ادامه یابد. (مصداق در نومیدی بسی امید است؛ آیا دی فرانچسکو هم فکر می کرد که پس از اخراجش از ساسولو، دوباره در همین باشگاه تبدیل به یک مربی مطرح شود؟)
اوج داستان؛ ساسولو دیگر کوچک نیست، بمب اعتماد به نفس!
فصل بعد، یک تیم متحد، مستعد و با روحیه بسته شد و از همان ابتدا، خوش بینی ها افزایش یافت. پائولو کاناوارو و فرانچسکو آچربی (پس از طی مراحل شیمی درمانی و بهبود بیماری سرطان)، فدریکو مانیانلی (کاپیتان قدیمی باشگاه از زمان حضور در دسته چهارم)، دومینیکو براردی و سیمونه زاتزا مهم ترین بازیکن های ساسولو در فصل 15-2014 بودند. اغلب بازیکن های ساسولو در آن فصل، ایتالیایی بوده که یک پدیده میمون و نادر محسوب می شد. علی رغم شروع ضعیف فصل و تکرار باخت تحقیر آمیز 7-0 مقابل اینتر، پایان خوشی برای ساسولو رقم خورد و آنها با 5 پله صعود، جایگاه دوازدهم جدول رده بندی سری A را تصاحب کرده و تیم های بزرگی همچون میلان و اینتر را شکست دادند.
در تابستان بعد، ستاره های با ارزشی همچون ماتئو پولیتانو، آلفرد دانکن غنایی و سیمه فرسالیکو ملقب به داریو سرنا جدید فوتبال کرواسی، به ساسولو پیوستند و نرو وردی از همان ابتدای فصل، شروعی موفق داشت. اقتدار ساسولو با شکست ناپولی، لاتزیو، یوونتوس، سمپدوریا، میلان و تورینو به اوج رسید. نرو وردی برای اینتر هم تنبیه بزرگی داشت و دو باخت 7-0 طی دو فصل گذشته را با شکست نراتزوری در هر دو بازی رفت و برگشت فصل 16-2015 جبران کرد. باورکردنی نبود که ساسولو بالاتر از میلان و لاتزیو، در رده ششم جدول سری A قرار گرفته باشد.
اما هنوز یک سورپرایز دیگر در پیش بود. اگر یوونتوس در فینال کوپا ایتالیا موفق به شکست میلان می شد، آن گاه ساسولو به سهمیه غیر مستقیم لیگ اروپا دست می یافت ولی در صورت قهرمانی میلان در کوپا ایتالیا، حسرت حضور در مسابقات اروپایی، بر دل ساسولو باقی می ماند. یوونتوس با رهبری آلگری سرمربی سابق ساسولو توانست به قهرمانی کوپا ایتالیا برسد ولی بیش از هواداران یووه، مردم شهر ساسولو خوشحال شدند زیرا با این نتیجه، سهمیه لیگ اروپا را به دست آوردند.
چه کسی باور می کرد که ساسولو طی 10 سال، از دسته چهارم به مسابقات اروپایی راه یابد؟ نرو وردی در مرحله مقدماتی لیگ اروپا با شکست لوزرن و ستاره سرخ بلگراد به مرحله گروهی لیگ اروپا رسید و تا پایان هفته سوم مرحله گروهی، با 4 امتیاز در رده دوم جدول گروه خود قرار دارد. شاید پول، تجربه، درایت مدیریتی، بازیکن های مستعد، مربی کارآمد و نیروی جوانی به مدد ساسولو بیاید و یک لستر سیتی را در سرزمین چکمه خلق کند. دیگر نمی توان به راحتی گفت؛ «ساسولوی کوچک»! آنها برای بزرگی کردن و بزرگ ماندن، هیچ چیز کم ندارند، آنها به همه یاد دادند که خواستن یعنی توانستن.
به روایت گاردین
4464
