همه اسطوره های با وفای فوتبال؛ بزرگ ترین بازیکن های تک باشگاهی

وبسایت رسمی برنامه نود - در فوتبال مدرن روز که پول حرف اول را می زند، هنوز هم اسطوره های نادری وجود دارند که تعصب به پیراهن تیم خود را برای ما معنا می کنند.

به گزارش وبسایت نود، آخرین مدل از بازیکن های اسطوره ای تک باشگاهی، فرانچسکو توتی است. بزرگ ترین بازیکن هایی که فقط پیراهن یک تیم را بر تن کردند، چه کسانی هستند؟

فرانچسکو توتی

او طی 24 سال حضور در باشگاه رم، همچنان در 40 سالگی یک بازیکن تأثیرگذار است. توتی افسانه ای به قدری عشق پیراهن تیمش بود که حتی پیشنهاد رئال مادرید را رد کرد. 763 بازی و 306 گل در کارنامه توتی دیده می شود.

رایان گیگز

او طی 24 سال حضور در منچستر یونایتد، 963 بازی و 168 گل را به ثمر رساند و در سال 2014 با پیراهن تیم محبوبش، از مستطیل سبز خداحافظی کرد ولی تا همین چند ماه پیش، به عنوان دستیار، باز هم در خدمت این باشگاه بود. دوران اوج گیگز در دهه های 1990 و 2000 با افتخارات زیادی برای این بازیکن چپ پا همراه شد.

پائولو مالدینی

او طی 24 سال حضور در باشگاه میلان، طی 902 بازی توانست 33 گل به ثمر برساند. مالدینی را به نام دفاع چپ می شناسند اما او یک بازیکن دو پا است. مالدینی افسانه ای همراه با روسونری به 7 عنوان قهرمانی سری آ و 5 جام اروپایی دست یافت و رکورد بازی های ملی در تیم ملی ایتالیا را در هنگام بازنشستگی در اختیار داشت.

پل اسکولز

او طی 19 سال حضور در باشگاه منچستر یونایتد، 718 بازی و 155 گل را به ثمر رساند. اسکولز که عضو نسل طلایی یونایتد موسوم به «کلاس 92» بود، یکی از بهترین و گلزن ترین هافبک های تاریخ فوتبال است که طی 499 بازی در لیگ برتر، 107 گل به ثمر رسانده و 11 قهرمانی لیگ برتر، 2 لیگ قهرمانان اروپا و 3 جام حذفی در کارنامه وی مشاهده می شود.

تونی آدامز

19 سال حضور در آرسنال، 669 بازی و 48 گل برای این دفاع وسط افسانه ای. آدامز پس از 14 سال بستن بازوبند کاپیتانی آرسنال، در سال 2002 از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. او در مقاطعی از دوران ورزشی اش، اسیر مسائل حاشیه ای و اعتقاد به مشروبات الکلی بود. تونی آدامز تنها بازیکنی بوده که با بازوبند کاپیتانی یک تیم در سه دهه مختلف، به عناوین قهرمانی مختلف دست یافته است.

کارلس پویول

15 سال حضور در بارسلونا، 593 بازی و 18 گل برای این دفاع وسط کم نظیر اهل کاتالونیا. پویول که محصول لاماسیا بود و در سال 2014 پس از مصدومیت های پیاپی از فوتبال خداحافظی کرد، به 6 قهرمانی لالیگا و 3 لیگ قهرمانان اروپا دست یافت و سال بازوبند کاپیتانی آبی و اناری ها را بر دست بست.

لدلی کینگ

13 سال حضور در تاتنهام، 321 بازی و 15 گل برای این مدافع با هوش و پا به توپ. کینگ در ابتدا یک هافبک بود ولی پس از جدایی سول کمپل از تاتنهام، جای او را در قلب خط دفاعی این تیم پر کرد. او به عنوان کاپیتان تاتنهام، به قهرمانی جام اتحادیه دست یافت و پس از مصدومیت زانو، مجبور به خداحافظی از دنیای فوتبال در سال 2012 شد. لدلی کینگ هم اکنون سفیر باشگاه تاتنهام محسوب می شود.

میشائیل تسورک

17 سال حضور در دورتموند، 572 بازی و 159 گل برای این هافبک وسط که با لقب «زوزی» شناخته می شود. تسورک عضو همان تیم رؤیایی دورتموند بود که تحت هدایت اوتمار هیتسفلد به دو قهرمانی بوندس لیگا و یک لیگ قهرمانان در اواسط دهه 1990 میلادی دست یافت. او هم اکنون مدیر ورزشی همین باشگاه است.

گری نویل

19 سال حضور در منچستر یونایتد، 602 بازی و 7 گل برای این دفاع راست انگلیسی و عضو همان مسل رؤیایی شیاطین سرخ موسوم به «کلاس 92». نویل در سال 2011 از مستطیل سبز خداحافظی کرد و به جز دوران کوتاه و نا موفق مربی گری در والنسیا، همواره یک چهره تلویزیونی موفق بوده است. نویل در یک برنامه تلویزیونی مدعی شد که هیچ کودکی آرزو نمی کند که در پست دفاع راست قرار بگیرد!

آندرس اینیستا

14 سال حضور در بارسلونا، 598 بازی و 55 گل برای این هافبک با هوش تاکنون. اینیستا توانسته به 8 قهرمانی لالیگا و 4 لیگ قهرمانان با تیمش دست یافته ولی همچنان برای افزایش این موفقیت ها، فرصت دارد. او محصول لاماسیا و از سال 2002، عضو باشگاه بارسلونا است.

لف یاشین

22 سال حضور در دینامو مسکو بین سال های 1979 تا 1971، و البته 326 بازی برای بزرگ ترین دروازه بان تاریخ فوتبال ملقب به «عنکبوت سیاه» یا «پلنگ سیاه». یاشین دروازه بان اسبق و فقید تیم ملی فوتبال شوروی سابق بود که همیشه لباس های مشکی بر تن می کرد. وی در سال 1963 فاتح توپ طلا شد.

جیمی کرگر

17 سال حضور در لیورپول، 737 بازی و 7 گل برای این دفاع وسط افسانه ای تاریخ آنفیلد. کرگر در سال 2013 از دنیای فوتبال خداحافظی و تبدیل به یک چهره تلویزیونی شد. وی به همراه قرمزها به 2 قهرمانی جام حذفی، 2 جام اتحادیه، یک کامیونیتی شیلد، یک جام یوفا، یک سوپر جام اروپا و از همه مهم تر، یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا دست یافت. همان فینال سحر آمیز استانبول که به تاریخ پیوست ولی یک حسرت ابدی بر دل جیمی کرگر باقی ماند؛ لیگ برتر انگلیس

مانوئل سانچیس

18 سال حضور در رئال مادرید، 710 بازی و 40 گل برای این دفاع وسط و کاپیتان افسانه ای مادریدی ها. او عضو همان تیم رئال مادرید بود که با نام تیم «Ye-Ye» شناخته می شد. مانوئل سانچیس یکی از همان 5 بازیکن دست پرورده باشگاه رئال مادرید بود که موجب استیلای فوتبال اسپانیا در دهه 1980 میلادی بود که یکی از ژورنالیست های مشهور اسپانیایی در همان زمان، به آن نسل طلایی رئال مادرید، لقب «کینتا دل بیتره» داد. (مورد تاریخی کینتا دل بیتره را به طور مجزا و در آینده ای نزدیک، از سایت نود بخوانید) سانچیس به 8 قهرمانی لیگ اسپانیا و 2 جام اروپایی به همراه رئال مادرید دست یافت و در سال 2001 با پیراهن این باشگاه از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. پس از وی، بازوبند کاپیتانی رئال مادرید به فرناندو هیه رو رسید.

بیل فولکس

18 سال حضور در منچستر یونایتد، 688 بازی و 9 گل بین سال های 1952 تا 1969. او یکی از پسران سر مت بازبی کبیر بود که تحت عنوان «Busby Babe» به 4 عنوان قهرمانی لیگ، یک جام حذفی و یک قهرمانی اروپایی دست یافت. فولکس پس از آویختن کفش هایش، به مربی گری روی آورده و تیم هایی از نروژ تا آمریکا را هدیت کرده است.

مت لی تیسیه

16 سال حضور در ساوتهمپتون، 541 بازی و 209 گل طی سال های 1986 تا 2002. تفاوت لی تیسیه با سایر بازیکن های حاضر در این لیست اینجاست که اغلب آنها در باشگاه های بزرگی بازی کرده و نیازی به جدایی از تیم محبوبشان برای کسب افتخارات بیشتر نداشتند اما لی تیسیه با این که بازیکن سطح بالایی بود و می توانست در تیم های بزرگ تری بازی کند، به باشگاه کوچک ساوتهمپتون وفادار ماند و در نهایت به افتخار قابل ذکری دست پیدا نکرد. او پیشنهاد باشگاه هایی همچون تاتنهام و چلسی را رد و در بندر جنوبی انگلیس باقی ماند.

زپ مایر

15 سال حضور در بایرن مونیخ، 599 بازی طی سال های 1965 تا 1980. این دروازه بان افسانه ای اهل منطقه «آنسینگ» ایالت باواریا است و به دلیل واکنش های کم نظیر او درون دروازه بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان، به زپ مایر لقب «گربه ای از آنسینگ» را داده بودند. او به همراه بایرن در سال 1975 با شکست لیدز یونایتد، به قهرمانی اروپا دست یافت. وی در کنار فرانتس بکن باوئر و گرد مولر، عضو آن تیم رؤیایی بایرن مونیخ بود که در اواسط دهه 1970 میلادی، به 3 عنوان قهرمانی پیاپی در جام های اروپایی دست یافت.

فرانکو بارزی

20 سال حضور در میلان، 719 بازی و 33 گل طی سال های 1977 تا 1997. او نیز همچون پائولو مالدینی، همه عمر ورزشی اش را در باشگاه میلان سپری کرد و عضو تیم رؤیایی میلان در دهه 1990 میلادی بود که یک خط دفاعی بسیار قدرتمند داشت. 6 قهرمانی سری آ، 3 قهرمانی در جام باشگاه های اروپا و قهرمانی جام جهانی 1982 در ویترین افتخارات فرانکو بارزی افسانه ای و بی همتا مشاهده می شود.

جوزپه برگومی

20 سال حضور در باشگاه اینتر، 519 بازی و 23 گل طی سال های 1979 تا 1999. این مدافع مستحکم توانست سال ها رکورد تعداد بازی در باشگاه اینتر را در اختیار داشته باشد. برگومی به علت سیبیل های معروفی که داشت، با نام «عمو برگومی» شناخته می شد و به همراه تیم ملی ایتالیا، به قهرمانی جام جهانی 1982 دست یافت. یک قهرمانی سری آ، یک کوپا ایتالیا، یک سوپر جام ایتالیا و 3 جام یوفا در کارنامه افتخارات برگومی مشاهده می شود. او را یکی از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال می دانند.

برگرفته از squawka

4464