به گزارش "ورزش سه"، بی شک اگر ایران در دقایق ابتدایی بازی به گل می رسید راحت تر به بازی احاطه پیدا می کرد و در ادامه می توانست قدرت تاکتیکی خود را برحریف دیکته کند. تعداد موقعیت هایی که نصیب ایران شد برای پیروزی در این دیدار کافی بود.
انتقاداتی به شکل بازی تیم ملی وارد است. اما باید به این نکته توجه داشت فاز تهاجمی هر سیستمی سخت تر از فاز دفاعی اش است و در گذر از تاکتیک دفاع به حمله نیازمند تمرینات بیشتر و هم چنین گذران زمان هستیم. البته کی روش می تواند از شاگردانش بخواهد در خط حمله کمی با تمرکز و آرامش بیشتری بازی کنند و زود پاس آخر ندهند.
1 تیم ملی باید در فاز حمله باید با تمرکز بیشتری بازی کند. این محسوس است که تیم ملی تلاش می کند فاز حمله سیستم 1-3-2-4 را بهتر به نمایش بگذارد. هر چند که باید به این نکته اشاره کرد در هر سیستمی دفاع کردن راحت از طراحی حمله است. در این صحنه بازیکن صاحب توپ سه بازیکن برای پاس دارد اما ترجیح می دهد که سردار آزمون را در روزنه ایجاد شده صاحب موقعیت کند و این توپ به راحتی از دست می رود. بی شک اگر توپ برای یکی از این سه بازیکن پاس می شد کار ترکیبی بهتری شکل می گرفت.
2 رامین رضائیان در حضور پرتعداد بازیکنان حریف سانتر می کند. این نمونه دیگری از بازی پرشتاب بازیکنان تیم ملی در خط حمله است! تلاش می شود زود پاس آخر داده شود! این برای زمانی است که تیم ملی نتیجه را عقب است و فرصتی برای جبران ندارد. لزوما هر توپی هم به کنار می رود نباید سانتر شود. در این صحنه رامین رضا ئیان می توانست پاس به داخل بدهد و حتی جهت حمله را عوض کند. هر چه تعداد پاس هایمان در منطقه یک سوم دفاعی حریف بیشتر شود روحیه خواهیم گرفت و حریف هم قافیه را خواهد باخت.
3 این درست که سیستم 1-3-2-4 سیستم بازی از کناره هاست اما همان طور که اشاره شد لزومی نیست هر توپی که کنار می رود سانتر شود. می توان توپ کنار را پاس به بیرون داد و یا بعد از باز کردن خط دفاعی حریف توپ را به داخل زد تا موقعیت های عمقی ایجاد شود. مثل این صحنه که سردار آزمون به خوبی به داخل می زند. اگر در تایمینگ پاس کمی دقت می شد و یا سردار آزمون با سرعت بیشتری به سمت عمق حرکت می کرد با دروازه بان حریف تک به تک می شد.
4 کی روش می گوید تیم ملی استحقاق بیشتری برای رسیدن به گل داشت. این به خاطر وضوح موقعیت هایی بود که نصیب ایران شد. مثل این صحنه که شجاعی به خوبی جهانبخش را صاحب توپ می کند و ضربه این بازیکن می توانست کار را تمام کند. علیرضا می توانست دروازه چین را به خوبی نشانه بگیرد اما لحظه آخر تمرکز او روی توپ و هم چنین دروازه حریف جالب نبود و توپ به آسمان رفت. چنین موقعیت ها و گل های سخت است که علیرضا را متمایز می کند. همانند گلی که در بازی با قطر به ثمر رساند.
5 با همه موقعیت هایی که در بازی ایران نصیب چینی ها شد باید گفت خط دفاعی تیم کی روش هم چنان پر صلابت بازی می کند. بازی بسته مردان ایرانی در منطقه یک سوم دفاعی چندان فرصت هنرنمایی را به بازیکنان چینی نداد! البته قابل تکرار است فاز دفاعی هر سیستمی راحت تر از فاز تهاجمی اجراء و پیاده می شود و شاید فقط دو سه قاعده کلی داشته باشد اما حمله پیچیده است و حتی می توان برای آن فرمول های نانوشته ای را به روی کاغذ آورد. ایران دو بازی بدون گل های خورده پیش می رود.
6 این صحنه یکی از صحنه های خوبی بود که چینی ها روی دروازه ما خلق کردند. وقتی دو هافبک تدافعی ما پشت توپ نباشند طبیعی است که بازیکن مهاجم عمق خط دفاعی را نشانه بگیرد. در چنین صحنه هایی مدافع به بازیکن صاحب توپ و پاسی که می دهد نگاه می کند و مهاجم به عمق. جهت های بدن نسبتا عکس است و طبیعی است که مهاجم زودتر از مدافع به توپ برسد. شاید این صحنه پاسخگوی این سوال باشد که چرا در ابتدای بازی سید جلال حسینی بازی را از روی نیمکت دنبال کرد؟
علی بنی شیخ الاسلامی
