به گزارش "ورزش سه"، اینتر و بارسلونا در همان فصل یک بار دیگر و در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان سال 2010، به مصاف یکدیگر رفتند.
همان نمایش به یادماندنی مورینیو با اینتر، فلورنتینو پرز را بر آن داشت تا به هر قیمتی، "آنتی بارسای" آن روزهای فوتبال را به خدمت بگیرد تا به طریقی، پایه های امپراطوری بارسلونا را به لرزه درآورد.
تنها چند ماه قبل، بارسلونا فاتح اولین 6 گانه تاریخ فوتبال شد و با اضافه شدن زلاتان، تیمی رعب آور و غیرقابل شکست به نظر می رسید. برتری های بی چون و چرا در الکلاسیکو و مراحل حذفی لیگ قهرمانان، هواداران بلوگرانا را امیدوار ساخت که بارسا، اولین تیمی باشد که 2 بار متوالی فاتح لیگ قهرمانان می شود.
اینتر از گذرگاه سخت چلسی و آنچلوتی گذشته بود و بارسلونا با 4 گانه لیونل مسی برابر آرسنال، حریفی غیرقابل دسترس به نظر می رسید.
گواردیولا قبل از شروع بازی گفت: "می توانم حدس بزنم که رویکرد متفاوتی نسبت به بازی های مرحله گروهی شاهد خواهیم بود. حتما تیمی که به این مرحله رسیده است، کیفیت بالایی از خود ارائه داده است".
اما مورینیو، بر خلاف همیشه، کنفرانس آرامی را قبل از بازی گذراند و ضمن احترام به حریف، بازی برابر بارسلونا را دشوار خواند. انگار خود ژوزه هم می دانست طوفانی در راه است!
بازی با برتری قابل انتظار بارسلونا آغاز شد و روی همکاری دیدنی بازیکنان بارسا و پاس به بیرون تماشایی ماکسول، پدرو موفق شد گل اول بارسا را در همان 30 دقیقه ابتدایی به ثمر برساند. بازیکنان اینتر سراسیمه عمل می کردند و موقعیت ها، یکی از پس دیگری از دست می رفت.
اما تنها چند دقیقه بعد روی همکاری اتوئو، میلیتو و اسنایدر، ستاره هلندی اینتر بازی را به تساوی کشاند و طوفان اینتر در نیمه دوم، با گلهای مایکون و میلیتو، پیروزی دور از انتظار 1-3 را برای مورینیو و شاگردانش رقم زد. بسیاری از نراتزوری ها، نمایش نیمه دوم این تیم را باشکوه ترین اینتر سالهای اخیر می دانند.
اگرچه هواداران بارسا تکل کریستین چیوو روی دنی آلوز را پنالتی می دانند، اما حتی تغییر نتیجه نیز نمی توانست برتری تاکتیکی آن شب مورینیو بر گواردیولا، در سومین تقابل این دو سرمربی نامدار را انکار کند. شاید آن شب، همگان دلیل اصرار مورینیو به جا به جایی زلاتان و اتوئو، که بسیاری آن را بهترین انتقال باشگاه اینتر در تمامی ادوار می دانند، مشخص شد.
اتوئو برای اولین بار زیر نظر مورینیو در پست وینگر به میدان می رفت و مثلث او، میلیتو و اسنایدر، در 45 دقیقه دوم نسخه گواردیولا را در هم پیچید. نمایش ضعیف زلاتان در دو بازی رفت و برگشت را می توان آخرین میخ بر تابوت روابط او و بارسلونا قلمداد کرد.
بعد از صعود اینتر به فینال برنابئو بعد از 45 سال دوری، بسیاری از هواداران بارسا، از آنجا لقب "اتوبوس" را برای دفاع همه جانبه اینتر در بازی برگشت نیوکمپ برگزیدند. شاگردان مورینیو که با اخراج دقیقه 26 تیاگو موتا بیش از 70 دقیقه با یک یار کمتر بازی کردند، تنها یک بار در مقابل گل دقیقه 84 پیکه تسلیم شدند که این گل هم برای صعود کافی نبود.
عکس العمل عجیب مورینیو در ابتدای نیمه دوم و زمانیکه گواردیولا در کنار زمین در حال تفهیم آخرین مسائل تاکتیکی به زلاتان بود، اولین جرقه های اختلافات شدید این دو سرمربی نامدار طی سالهای آینده شد.
حتی مالکیت توپ بالای 85 درصد بارسلونا در نیمه دوم نیز منجر به ایجاد موقعیت های خیلی خطرناک در 30 دقیقه ابتدایی نیمه دوم نشد و انگار گواردیولا، در مقابل دفاع منطقه ای و چندلایه حریف آچمز شده بود. بعد از ناامیدی از روی آوردن به توپ های بلند، زلاتان در دقیقه 63 جای خود را به بویان داد تا تمام امید پپ به سرعت پایین مدافعان اینتر و سن نسبتا بالای آنها باشد.
لقب "دفاع اتوبوسی"، بدون شک برای اولین بار آن شب در توصیف تاکتیک های مورینیو استفاده شد. لقبی که البته شاید سوژه یکی از به یادماندنی ترین کنفرانس مطبوعاتی های آقای خاص نیز شد.
مصاحبه طعنه آمیز مورینیو، بعد از اعطای لقب اتوبوس اینگونه بود: "قایق، اتوبوس یا هواپیما، فرقی نمی کند. ما با هر وسیله ای، خود را به فینال رساندیم. بارسلونا، بهترین تیم دنیاست، البته زمانی که صاحب توپ باشد. آنها مالکیت توپ را بردند و ما بازی را. حالا، ما در فینال مادرید هستیم. زمانی که دقایق زیادی با 10 نفر در مقابل چنین تیم با کیفیتی بازی می کنید و پیروز از میدان خارج می شوید، بدان معناست که کار شگفت انگیزی انجام داده و تاریخ سازی کرده اید".
مورینیو، همچنین در مورد بی اثر بودن مسی در دو دیدار رفت و برگشت با طعنه به ونگر و آرسنال، که در مرحله قبل 4 بار در یک بازی مغلوب مسی شده بودند گفت: "بر خلاف دیگر تیم ها، ما دفاع نفر به نفر ( من تو من ) را منسوخ دانسته و برای مهار مسی، از دفاع منطقه ای استفاده می کنیم".
گواردیولا نیز ادامه بازی را به آینده موکول گرد و گفت: "نمی دانم ما دوباره کی با هم روبرو خواهیم شد. اما اطمینان دارم که شرایط تغییر خواهد کرد".
جشن اغراق آمیز مورینیو در میان فواره های آب ورزشگاه نیوکمپ در بازی برگشت، بی شک بزرگترین پیروزی مورینیو در برابر گواردیولا و بارسلونا لقب گرفته است. البته، اعتراض ویکتور والدس نیز نتوانست جشن باشکوه نراتزوری ها را در میانه میدان نیوکمپ به هم بزند.
مورینیو گفت: "چیزی از دلیل عکس العمل والدس نمی دانم. من در حال جشن گرفتن با طرفداران تیم اینتر بودم و نمی دانم ریشه این عکس العمل چه بود".
بعد از قهرمانی در لیگ قهرمانان، مورینیو سرمست از پیروزی تصمیم به مهاجرت به مادرید گرفت و آنها تنها 5 ماه بعد نیز در نیوکمپ و در قامت الکلاسیکو با یکدیگر روبرو شدند. هجرتی که البته فاصله بهترین پیروزی و سنگین ترین شکست مورینیو در برابر پپ را به کمتر از 6 ماه تقلیل داد.
منبع: اسکای اسپورت
مترجم: آریا فاطمی مقدم
منچستریونایتد 
