وب سایت رسمی برنامه نود- کیانوش رستمی مانند المپیک لندن که اولین مدال را برای کاروان ورزش ایران کسب کرد، در ریودوژانیرو هم کاری کرد کارستان و اینبار با دریافت اولین مدال طلا، تا حدودی فشار و استرس را از روی دوش سایر المپینهای ایرانی برداشت. در آخرین تمرین کیانوش در ایران که با حضور اصحاب رسانه برگزار شده بود، یک نکته توجه را در مورد تمرینات این وزنهبردار به خود جلب میکرد و آن به تنهایی تمرین کردن رستمی در طول یکی دو سال گذشته بود؛ اینکه قهرمان کرمانشاهی تیمملی تک و تنها و بدون استفاده از مربی تمریناتش را برنامهریزی میکرد. در آن جلسه تمرینی خبرنگاران هم بارها به کیانوش به خاطر تنها تمرینکردنش انتقاد کردند و گفتند که میدان المپیک جایی نیست که بتوان بدون مربی به توفیقی دست یافت اما هربار که این موضوع مطرح می شد کیانوش با صراحت بیشتری خبر از موفقیتش میداد. کیانوش به ریو رفت و به تمام وعدههایش عمل کرد، طلای دسته 85 کیلوگرم را بر سینه چسباند و رکوردهای دوضرب و مجموع المپیک را هم شکست تا حالا یک ایرانی در آستانه رسیدن به مجموع 400 کیلوگرم قرار داشته باشد؛ اتفاقی که کیانوش میخواهد در آیندهای نزدیک به آن تحقق بخشد. در ادامه گفتوگوی «سایت نود» را با این ورزشکار ملی بخوانید:
حق با شما بود، بدون مربی رفتی و قهرمان المپیک شدی...
(با خنده) آهان، پس شما بودی که هی به من میگفتی بدون مربی نمیشود. دیدی شد و کیانوش رستمی به وعدهاش عمل کرد. من به برنامهریزی تمریناتم ایمان داشتم و کاملا علمی آن را دنبال میکردم. باور کنید من با خونسردی کامل وزنههایم را حرفهای انتخاب کردم و مسلما اگر کس دیگری برایم این کار را انجام میداد، شکست میخوردم و نمیتوانستم از پس حریفان بهخصوص حریف چینی برآیم و قطعا نتیجهای معمولی میگرفتم و دست خالی به کشور برمیگشتم.
یکی از ویژگیهای مثبت تو در ریو، همین آرامش و خونسردی هنگام آمدن روی تخته و در ادامه وزنه زدن بود. چطور به این سطح از آرامش و در عین حال اعتمادبهنفس رسیده بودی؟
من در تمرینات سختیهای زیادی را تحمل کردم. میدانید که اگر کسی مقابل وزنهبردار قرار بگیرد، او نمیتواند وزنه بزند اما زمان تمرین تمام نفرات را از جلوی تخته بقیه ملیپوشان دور میکردند تا به آنها آسیبی نرسد و مقابل تخته من قرار میدادند. ریاضت زیادی را تحمل کردم و از اینرو توانستم قدرت تمرکز خود را بیشتر کنم. در روز مسابقه نیز با تمرکز بالا و کاملا خونسرد وزنهها را انتخاب کردم. واقعا وزنههای حرفهای را انتخاب کردم و شاید اگر مربی داشتم یا کس دیگری برایم وزنه میگرفت، دست خالی برمیگشتم.
در مسابقات آسیایی اینچئون بهطرز غافلگیرانهای مغلوب حریف چینی شدی. اینبار هم او حسابی اذیتت کرد و رقابت جذابی را با تو داشت. در این مورد توضیح میدهی؟
بالاخره چند سال در دسته 85 کیلوگرم رقابت کردهام و میتوانم رقبای خود را شناسایی کنم، بهگونهای که از آنها شکست نخورم. در سالهای گذشته کار دست خودم نبود و نمیتوانستم جدول را تحتتاثیر خودم قرار بدهم اما در المپیک ریو تمام کار دست خودم بود و با برنامهریزی حرفهای که داشتم وزنههای خوبی انتخاب کردم و در کنار آن تمرکزم را نسبت به وزنهزدن از دست ندادم.
قبل از آخرین حرکت دوضربت از حریف چینی عقب افتاده بودی. 217 کیلوگرم را درخواست کردی و موفق شدی. واقعا مطمئن بودی که میتوانی این وزنه را بالای سر ببری؟
مطمئن بودم که حداقل 10 کیلوگرم بالاتر از آن را میتوانستم بزنم. اگر حرکت اول دوضربم را از دست نداده بودم، در همان حرکت دوم 217 را میزدم و برای حرکت سوم، وزنهای را بالای سر میبردم تا ضمن رسیدن به مجموع 400 کیلوگرم، رکورد ماندگاری را در جهان وزنهبرداری ثبت کنم. با این خوشحالم که توانستم علاوهبر کسب مدال طلا، رکورد جهان و المپیک را نیز بشکنم.
در آنجا با این رکوردشکنی چه اتفاقی برایت افتاد؟ تاماش آیان بهطور جداگانه آمد و به شما تبریک گفت. در مجموع بازتاب این رکوردشکنی و طلایت چگونه بود؟
بازتاب خوب و زیادی داشت. این اتفاق در دنیا خیلی صدا کرد و اکنون من را بهعنوان یک وزنهبردار ششدانگ که مربی خودم بودهام، میشناسند. در دنیا تاکنون کسی نبوده که با برنامه خود بتواند قهرمان المپیک شود و مسلما این مهم است که ایرانیها بدون مربی هم میتوانند بهترین باشند.
حالا برنامهات برای آینده چیست؟ بازهم میخواهی بدون مربی کار کنی و اگر اینبار فدراسیون با خواستهات مخالفت کند، چه خواهی کرد؟
هر کسی مخالفت کند با این کشور مخالفت کرده و ایرانی نیست. اصلا من با چنین کسانی کاری ندارم که بخواهند در مورد زندگی شخصی من تصمیمگیری کنند.
جایزهات را گرفتی یا فقط همان بوسههای مسئولان پس از کسب مدال نصیبت شده است؟
هنوز که چیزی ندادهاند و حالا باید دید چقدر وعدهها عملی میشود. فدراسیون قبل از آغاز بازیها اعلام کرده بود یکی از بانکها به دارندگان مدال طلا یک دستگاه سانتافه میدهد و من نیز روی این موضوع حساب کردم. البته مرادی انسان بزرگی است و پیگیر خواهد بود تا ذهن ورزشکارش درگیر مساله خاصی نشود. باید از وزیر ورزش و جوانان، سجادی و رئیس کمیته ملی المپیک هم تشکر کنم که من را از لحاظ روحی حمایت کردند. میدانم آنها ورزشکاران مدالآور خود را فراموش نمیکنند.
سهراب مرادی، هم تیمیات هم بالاخره طلای المپیک را گرفت. چقدر برایش خوشحال شدی؟
من از مدال تمام ورزشکاران خوشحال شدم اما مدال طلای سهراب مرادی خیلی خوشحالم کرد بهطوری که خودم به زور مدال را به دهانش بردم تا عکس بگیرد. البته از اینکه مدال طلای قاسم رضایی در المپیک لندن به برنز تبدیل شد، خیلی ناراحت شدم. در مورد بهداد سلیمی هم دیدید چه شد. مطمئنم بهداد باقدرتتر از گذشته برمیگردد و حق خودش را از آنها میگیرد.
در مورد غیبت روسها در المپیک چه نظری داری؟
باور کنید بیشترین تبریک از سوی خارجیها، توسط روسها برایم ارسال شد. من با وزنهبردارهای روستبار رفیق هستم و دوست داشتم آنها هم در ریو حاضر بودند. قطعا رقابت با آنها میتوانست رکوردهای من را بهتر کند.
در همین 85 کیلوگرم ادامه میدهی؟
در خودم میبینم که در دستههای دیگر هم وارد شوم و برای آن دستهها نیز رکوردشکنی کنم. من به تواناییهای خودم ایمان دارم و حالاحالاها در وزنهبرداری دنیا به دنبال اهدافم هستم.
چرا برنامه استقبال در شهرت را لغو کردی؟
دوست ندارم کسی بهخاطر من به زحمت بیفتد، ضمن اینکه متاسفانه بسیاری از مسئولان در چنین اوقاتی دنبال اهداف خود هستند و من اجازه سوءاستفاده به آنها را نخواهم داد.
گفت و گو از پویان صفربیگلو