وبسایت رسمی برنامه نود - نتایج تیم پرامید تکواندو در ریو مانند پتکی بود که بر سر جامعه ورزش ما خراب شد اما با بررسی این شکست متوجه می‌شویم مسئولان این فدراسیون خودشان باعث رقم خوردن این نتایج ضعیف شدند.
به گزارش سایت نود، پس از پایان دیدار "رادیک عیسی‌اف" آذربایجانی و "ماهاما چو" بریتانیانی که نتیجه آن حذف آخرین نماینده تکواندو ایران بود، حتی بدبین‌ترین منتقدان تکواندو اتفاقات رخ داده را باور نمی‌کردند. نتایج تیم پرامید تکواندو در ریو مانند پتکی بود که بر سر جامعه ورزش ما خراب شد. قبل از مسابقات اگر از مسئولان ورزش سوال پرسیده می‌شد پرامیدترین تیم‌های کاروان ایران چه تیم‌های هستند، قطعا تکواندو در میان سه گزینه آنها قرار داشت.
به راستی چه بر سر نفرات ما آمده بود که عملکردی اینگونه را به نمایش گذاشتند. وقتی فرزان عاشورزاده که در دو سال اخیر به سونامی تکواندو دنیا مشهور شده بود در دیدار اول مقابل عمر الحجامی تکواندو کار ناشناخته مراکشی شکست خورد، شوک اول به تکواندو ایران وارد شد. پس از این شکست کادرفنی تیم ملی غفلت و حادثه را دلیل حذف او نامید و وعده روزهای بعد را دادند اما وقتی مهدی خدابخشی مقابل میلاد بیگی آنگونه حذف شد مشخص شد که تکواندو ایران المپیکی آماده نشده است.
کادرفنی تیم ملی دلیل باخت او را نیز عقب افتادن از حریف و ریسکی بازی کردن عنوان کردند اما مگر خدابخشی، تکواندوکار تازه‌ای کاری بود که 5 ضربه صورت بخورد و بعد از 3 امتیاز عقب افتادن بدون برنامه بازی کند. عملکرد مردانی نیز شب گذشته نشان داد مشکلات این تیم ریشه‌ای‌تر از این حرف‌ها بوده است.
مقانلو که بعد از موفقیت در بازی‌های آسیایی اینچئون و جهانی مسکو هیچ کدام از منتقدان خود را بی‌نصیب نگذاشت و با بدترین ادبیات به انتقادها واکنش نشان داد بهتر است حالا و پس از شکست، فنی صحبت کند. مگر بارها او از بی‌اطلاعی مربیان ایران از سیستم رنکینگ سیستم صحبت نکرد و خواستار سکوت منتقدان در مقابل تصمیمات خود نشد. زمانی که همه به او ایراد گرفتند چرا ملی‌پوشان نباید در لیگ شرکت کنند با این جواب روبرو شدند که به او اجازه بدهند کار خودش را بکند و صبور باشند. مقانلو در یک سال اخیر نشان داد بسیار بی‌طاقت شده است و خود را بالاتر از مجموعه تکواندو ایران می‌داند اما آیا حالا جواب سکوت منتقدان را می‌دهد.
او حتی حاضر نشد به مربیان تیم آسیایی بابت قهرمانی در مسابقات قهرمانی آسیا تبریک بگوید و سعی کرد این موفقیت را نیز به نام خود کند. او در تمام مصاحبه‌های خود بعد از این مسابقات و حتی در مواجه با سوالاتی که هیچ ارتباطی به مسابقات آسیایی نداشت از نقش بازیکنانی در این قهرمانی گفت که او چند ماه بود آنها را به اردو دعوت نکرده بود. مقانلو هیچگاه بابت اعتماد به جوانانی مانند میرهاشم حسینی، علیرضا علیاری و سعید رجبی سخن نگفت و فقط از خودش و نقشش در تکواندو ایران گفت.
کم‌طاقتی مقانلو به حدی رسیده بود که دستیاران او نیز نگران مصاحبه‌های خود و تذکرات مقانلو بودند. چرا که مقانلو به هر حرفی واکنش عصبی نشان می‌داد و نتیجه آن نیز عملکرد پراسترس از سوی تکواندوکاران در ریو بود. مقانلو خودش با اشتباهاتش کاری کرد که تمام افتخارآفرینی‌هایش در دو سال اخیر زیر سوال برود و هیچ کس به یادش نباشد که او با عملکرد موفق در مسابقات اخیر یکی از موفق‌ترین مربیان تکواندو ایران بوده است.
او با رفتارش مربیان ایرانی را بر علیه خودش کرد در حالی که با مقداری تعامل قطعا این فشار روانی را در المپیک تحمل نمی‌کرد که به بازیکنان نیز منتقل شود و نتیجه آن دست خالی ترک کردن المپیک باشد. البته بی‌انصافی است تمام این ناکامی را به گردن مقانلو بیاندازیم چرا که مسئولان فدراسیون تکواندو و در راس آنها رئیس فدراسیون و مدیر سازمان تیم‌های ملی باید در ابتدای راهی که او از مسیر خود خارج شد او را کنترل و باعث فاصله او با جامعه تکواندو نمی‌شدند. مقانلو همانطور که شب گذشته در یک تصمیم درست و منطقی از مردم عذرخواهی کرد و از آنها خواستار بخشش به خاطر عملکرد موفق در سالیان اخیر شد، بهتر نبود در مواجه با همکارانش نیز اینگونه منطقی رفتار و براشتباهاتش تاکید نکند. البته باید امیدوار بود با وجود رفتارهای اشتباه مقانلو، موفقیت‌های او و زحماتش فراموش نشود و تسویه حساب‌های شخصی با او صورت نگیرد تا او نیز مانند مهماندوست از تکواندو ایران دلسرد و دور شود.
در کنار عملکرد ضعیف تکواندو ایران باید از شکست دوم و اصلی در ریو نیز صحبت کنیم . شکستی که بعد از مسابقه خدابخشی اتفاق افتاد. جایی که پولادگر به جای قبول عملکرد ضعیف با شدیدترین الفاظ مهماندوست و میلاد بیگی، سرمربی و بازیکن تیم آذربایجان را مورد هجوم قرار دارد. پولادگر با مزدور قلمداد کردن این نفرات نشان داد که هنوز جنبه شکست را پیدا نکرده است.
مهماندوستی از سوی پولادگر به عنوان مزدور قلمداد شد که در هشت سال جنگ تحمیلی برای این مملکت جنگیده بود و افتخارات بسیاری را در زمانی مربیگری برای تیم ملی رقم و باعث خوشحالی مردم شده بود. مهماندوستی که با وجود داشتن دو فرزند معلول، حضور در تیم ملی تکواندو و افتخارآفرینی برای این مملکت را به خانواده خود ترجیح داد و در آخر نیز یکی از فرزندانش را از دست داد. مهماندوست بعد از اتفاقاتی که منجر به جدایش شد، ترجیح داد برای ادامه زندگی ورزشی خود، حضور در کشورهای دیگر را انتخاب و هیچ کس نیز نباید به خاطر این تصمیم او را مجازات کند.
چرا رئیس فدراسیون تکواندو بعد از سالیان سال ریاست، مناسبات ورزش را نمی‌داند و توقع دارد مهماندوست و بیگی در دیدار با نماینده ایران شکست بخورند تا ایرانی بودن خود را نشان بدهد. بهتر نبود قبل از صحبت با این ادبیات در میدانی که برای صلح جهانیان است، مانع از مهاجرت ورزشکارانمان شویم.این درست که در فرهنگ ما و به دلیل تعصبات میهن پرستانه حضور در یک کشور دیگر و تلاش زیر پرچم آن کشور مذموم بوده اما ورزش حرفه‌ای در سالیان اخیر به ما نشان داد تابوها در حال شکسته شدن است.
آیا پدرانه پای دلایل مهاجرت بیگی نشستید که اگر این کار را کردید چرا هیچ وقت شفاف صحبت نکردید. آیا فراموش کردید که پس از مهاجرت بیگی اعلام کردید که او با وجود حضور خدابخشی و حجی‌زواره احساس کرد شانسی برای حضور در تیم ملی ندارد که البته درست نیز اعلام کردید اما این را هم گفتید که بیگی در هر کجای دنیا باشد به عنوان تکواندوکار ایرانی شناخته می‌شود و این نشان از قدرت تکواندو ما دارد. پس چرا حالا او را مزدور خطاب می‌کنید؟ آیا حالا که او یک نماینده ایران را شکسته داده است هم از قدرت تکواندو ما سخن خواهید گفت. حالا که مهماندوست در آذربایجان موفق به کسب یک مدال طلا و یک برنز در المپیک شده است باید او را مزدور بدانیم یا یک ایرانی که باعث نشان دادن قدرت تکواندو ایران شده است؟
شکست در طبیعت ورزش است و ما نیز فراموش نکردیم که شما در سالیان اخیر زحمات بسیاری برای اعتلای تکواندو ایران کشیدید و نباید با این شکست تمام دستاوردها را زیر سوال ببریم اما چه بهتر بود به جای آن مصاحبه این بار از مردم عذرخواهی می‌کردید و صادقانه ازدلایل شکست می‌گفتید. باور کنید قطعا مردم راحت‌تر با این شکست کنار می‌آمدند و این شکست را در مقابل لیست بلندبالای موفقیت‌های شما و تکواندو ایران می‌پذیرفتند.
مهدی منصرف - نسیم
