وب سایت رسمی برنامه نود- چهار سال پیش و روزهای قبل از شروع المپیک 2012 لندن، از ورزشکار و مربی گرفته تا مسئولان و مردم علاقه‌مند به ورزش، خیال‌شان از یک مدال طلا در آن بازی‌ها راحت بود؛ اینکه بهداد سلیمی چشم‌بسته هم می‌تواند روی تخته برود و مدال طلای دسته سنگین‌وزن را برای خود و ایران به دست آورد. طبق یکی از شعارهای معروف المپیک که نگاه خاصی روی سریع‌ترین، بلندپرواز‌ترین و قوی‌ترین ورزشکار دارد، بهداد سلیمی توانست در ادامه و تکرار روزهای خوشش در آن بازه زمانی، حریفان را شکست دهد و عنوان قوی‌ترین المپین را به خود اختصاص دهد. اما بهداد سلیمی هم مانند سایر ملی‌پوشان وزنه‌برداری گرفتار مشکلات داخلی فدراسیون وقت شد و به دلیل اختلاف‌نظرهای شدید با کوروش باقری به‌عنوان سرمربی تیم‌ملی، یکی دو سالی از صحنه رقابت‌ها به‌دور بود. در ادامه با تغییرات در فدراسیون، بهداد هم به اتفاق هفت یاغی دیگر به صحنه مبارزه بازگشت اما یک مصدومیت بدموقع، سال قبل از المپیک را برای قوی‌ترین مرد جهان تباه کرد، ضمن اینکه بهداد در یک دوره از مسابقات جهانی هم مغلوب حریفان روس خود شد تا عنوان قوی‌ترین مرد دنیا را دیگر در اختیار نداشته باشد. با این حال و در روزهایی که کیانوش رستمی و سهراب مرادی موفق به کسب دو طلای خوشرنگ المپیک ریو شده‌اند، همگان انتظار دارند بهداد سلیمی هم هت‌تریک طلاهای ایران در وزنه‌برداری را کامل کند. (بدون احتساب و عدم آگاهی از عملکرد محمدرضا براری که بامداد امروز روی تخته رفته است) در ادامه گفت‌وگوی «سایت نود» را با بهداد سلیمی بخوانید:
شرایطت در این روزها چگونه است و چقدر به آمادگی و رکوردهای مدنظرت رسیده‌ای؟
خدا را شکر می‌کنم که با بهبود مصدومیتم، در این پنج ماه تمرینات خوبی داشتم. در حرکت یک‌ضرب به آنچه که مدنظرم بود رسیده‌ام و راضیم؛ اما در حرکت دوضرب عقب بودم و تلاش کردم تا جبران عقب‌ماندگی‌هایم را بکنم و به رکوردهایی که برای حضور موفقیت‌آمیز در المپیک لازم است، برسم.
شرایطت نسبت به چهار سال پیش چطور است؟
شرایط حال حاضرم با چهار سال پیش قابل مقایسه نیست. قبل از المپیک لندن و در مسابقات جهانی 2011 پاریس رکورد جهان را زده بودم و در پیک آمادگی برای حضور در لندن بودم. تمرینات بسیار خوبی داشتم و از آسیب‌دیدگی هم خبری نبود. اما شرایط این روزهایم را که نگاه می‌کنم، سال پیش را به‌خاطر مصدومیت از دست دادم و در حقیقت از عید 95 و از صفر برای ریو شروع کردم و برای رسیدن به صددرصد آمادگی، پنج ماه زمان در اختیار داشتم که فرصت کافی برای حضور آماده و سر حال در المپیک نیست؛ حداقل هشت ماه زمان لازم داشتم ولی با برنامه‌ریزی خوب کادر فنی، حمایت فدراسیون و همین‌طور کمیته پزشکی فدراسیون در مورد مصدومیتم خوشبختانه به شرایط خوبی برگشتم.
دوره قبلی المپیک هم خودت و هم مردم تو را شانس اول برای کسب مدال طلای کاروان ایران می‌دانستند. با علم به اینکه شرایطت با چهار سال گذشته تفاوت‌های فاحشی دارد اما می‌خواهیم بدانیم آیا بازهم می‌توان روی طلای بهداد سلیمی در ریو حساب باز کرد؟
وقتی کیانوش رستمی و سهراب مرادی قبل از المپیک رکوردهای جهان را زده‌اند معلوم می‌کند که شرایط‌شان از من بهتر است و طبیعتا باید نسبت به من جلوتر باشند اما می‌دانم که توقعات همواره از من بالاست، البته این موضوع طبیعی است. برای همین نهایت تلاشم را می‌کنم تا بهترین نتیجه را دوباره در ریو تکرار کنم.
کمی هم از حریفانت صحبت کنیم. خبر خوب این است که دو حریف قدرتمند روس تو در این رقابت‌ها به دلیل محرومیت حضور ندارند.
آلکس لوچف و روسلان آلبکوف بدون‌شک حریفان قدرتمندی برای من در طول سال‌های گذشته بودند. در دورانی که آماده بودم من آنها را شکست می‌دادم و در دوره‌ای که عملکردم رضایت‌بخش نبود از آنها شکست خوردم. با اینکه این دو نفر در ریو حاضر نیستند اما حریفان قدر دیگری دارم که به هیچ‌عنوان نباید آنها را دست‌کم گرفت.
کدام حریفان؟
راشا تالاخادزه جوان که به‌تازگی در رده بزرگسالان حاضر شده و حریف اصلی من در ریو خواهد بود، همین‌طور وزنه‌برداران کشورهای استونی و آلمان را نباید فراموش کرد. این را هم بگویم که حریفان این دوره‌ام نسبت به المپیک لندن قوی‌تر شده‌اند و رقابت سختی برای کسب طلا وجود خواهد داشت.
