شریفی در مصاحبه با خبرنگار "ورزش سه" در مورد وضعیت فعلی اش می گوید: بعد از جراحی، 6 ماه نیاز به زمان داشتم چون هر دو مچ پایم را عمل کردم.حتی می توانید در این مورد از پزشک جراحم سوال کنید اما خودم برنامههای تمرینی را فشرده تر کردم و از صبح تا شب درگیر بهبود مصدومیت بودم تا سرانجام بعد از دو تا دو ماه و نیم پا به توپ شوم.در این مدت خیلی از هواداران تراکتور نسبت به من لطف داشتند و به خاطر آنها تلاش کردم تا زودتر برگردم.
او ادامه می دهد:خودم دوست دارم زودتر از هفته پنجم بازی کنم ولی تابع تصمیم پزشکان و کادر فنی هستم.من باید یک تشکر ویژه هم از امیر قلعهنویی و دکتر صادقی داشته باشم که واقعا در سلامتی من نقش داشتند.من کاری به فوتبال ندارم و این دوعزیز واقعا تلاش کردند تا دوباره به شرایط خوب برسم و سلامتی ام برایشان مهم بود.حالا هم تلاش می کنم تا خیلی زود برگردم.
شریفی در قسمت دیگری از حرفهایش می گوید: بسیاری از هواداران تراکتور در این مدت به من لطف داشتند ولی مثل اینکه برای عده کمی سوءتفاهمی ایجاد شده است.برخی فکر می کنند من برای سپری کردن دوران نقاهت و انجام عمل جراحی به تراکتورسازی آمدم در صورتیکه اینطور نیست.من 7 یا 8 بازی برای تیمم انجام دادم و این در حالی است که وضعیت مچ پایم بسیار وخیم بود.
او تاکید می کند: یک آدم سالم که حتی فوتبال هم بازی نمی کند، اگر مچ پایش ایراد داشته باشد قطعا استراحت می کند یا به فکر درمان می افتد.من خیلی اذیت میشدم که یک روز امیر قلعه نویی به من گفت که رباط مچ تو پاره است و بهتر است به فکر درمان باشی.امیرخان گفت که 36 سال تجربه در فوتبال کسب کرده و عقیده او این بود که رباط مچ پایم مشکل دارد.من MRI گرفتم و در نهایت حرف قلعهنویی درست از آب درآمد.در واقع او تشخیص دارد که رباط مچم پاره است.
شریفی می گوید: اگر من می دانستم رباطم مشکل دارد هیچ وقت بازی نمی کردم و دیوانه نبودم که این کار را کنم تا فوتبالم نابود شود.حتی پزشک معالجم گفت که اگر یک 90 دقیقه دیگر بازی می کردم امکان داشت آشیل پایم پاره شده و آن وقت باید از فوتبال خداحافظی میکردم.هواداران تراکتورسازی بدانند که اگر می دانستم رباطم پاره است هرگز بازی نمیکردم.الان هم خیلی انگیزه دارم تا برگردم و بهترین عملکرد را داشته باشم.امیدوارم برخی در مورد من قضاوتهای نادرست نداشته باشند.من دوست دارم زود برگردم اما امیرخان گفت که باید به صورت کامل خوب شوم و زمانی بازی کنم که هیچ دردی نداشته باشم.