به گزارش "ورزش سه"، اگر حضور ایتالیا، آلمان و فرانسه در این مرحله را بسیاری می توانستند پیش بینی کنند، صعود ولز، ایسلند و حتی لهستان به جمع 8 تیم پایانی رقابت ها را کمتر کسی تصور می کرد. تا پیش از شروع جام، رسیدن به این مرحله برای تیم هایی مانند لهستان، ولز، پرتغال و حتی بلژیک، دستاورد قابل قبولی بود اما آنها حالا رویای فینال را واقعی تر از هر زمان دیگری می بینند؛ پس می توان انتظار داشت که دو دیدار ابتدایی مرحله یک چهارم نهایی جدال هایی نفسگیر و تماشایی باشند.
اما بی تردید جذاب ترین دیدار این مرحله، رویارویی ایتالیا و آلمان است؛ دیداری که از همین حالا می توان آن را به جمع سایر دیدارهای کلاسیک دو تیم در 6 دهه اخیر اضافه کرد.
و در نهایت میزبان که باید در این مرحله با شگفتی ساز بزرگ رقابت ها روبرو شود؛ ایسلند؛ تیم گمنامی که نشان داده جنگاوری و اتحاد می تواند هر حریف بزرگی را از پای دربیاورد.
لهستان-پرتغال
" مراقب باش چه آرزویی می کنی، چون ممکن است برآورده شود!" احتمالا آرکادیوش میلیک، مهاجم لهستان، این جمله معروف را نشنیده بود که در یکی از آخرین مصاحبه هایش پیش از یورو، در پاسخ به این سوال که دوست دارد در این رقابت ها مقابل چه کسی بازی کند، گفت:" کریس رونالدو، چون او بهترین الگو در جهان است که ثابت کرده با سختکوشی می توانید به همه چیز برسید."
البته پرتغال سخت ترین حریفی نیست که لهستانی ها می توانستند با آن روبرو شوند اما تیمی که کریس رونالدو را در اختیار دارد، نمی تواند حریف ایده آلی باشد.
رونالدو که در آخرین دیدار مرحله گروهی، با نمایشی درخشان و زدن دو گل، پرتغال را به مرحله بعد رساند، در دیدار با کرواسی 70 دقیقه طول کشید تا اولین ضربه اش را به سمت چهارچوب دروازه حریف بزند اما در نهایت گل پیروزی بخش ریکاردو کوارشما، از دفع ناقص سوباشیچ روی شوت CR7 به دست آمد؛ به این ترتیب، فرناندو سانتوس بار دیگر پاسخ حمایتی که بارها از کاپیتان تیمش داشته را بگیرد؛ اتفاقی که هنوز در آن سمت برای آدام ناوالکا رخ نداده است.
سرمربی فعلی لهستان از زمانی روی نیمکت این تیم نشسته، بارها روبرت لواندوفسکی را به عنوان بازیکن کلیدی تیمش معرفی کرده اما ستاره بایرن در یورو چندان درخشان ظاهر نشده و در 4 دیدار گذشته، نتوانسته دروازه حریفان را باز کند؛ هرچند تمرکز مدافعان حریف برای مهار او، فرصت های گلزنی زیادی برای میلیک و یاکوب بلاژیکوفسکی فراهم کرده است.
در این دیدار هم بیشتر نگاه ها به درخشش رونالدو و لواندوفسکی است اما احتمالا مانند دیدارهای قبلی، بازیکنان دیگری هستند که سرنوشت بازی را رقم می زنند و البته وقتی پای رسیدن به نیمه نهایی در میان باشد، مهم نیست که پیروزی به نام چه کسی رقم بخورد؛ موضوعی که حتی ستاره مغروری مانند رونالدو هم به راحتی با آن کنار خواهد آمد.
بلژیک- ولز
ولزی ها که 58 سال برای رسیدن به تورنمنت های بزرگ انتظار کشیدند، اکنون تنها یک 90 دقیقه برای رسیدن به مرحله ای فاصله دارند که در ربع قرن اخیر، پای هیچ تیم بریتانیایی به آن نرسیده است؛ نیمه نهایی؛ جایی که برای رسیدن به آن اِبایی از ارائه یک "نمایش زشت" دیگر ندارند:" می دانستیم که بازی زشتی خواهد بود. واضح است که هیچ بی احترامی ای به ایرلند شمالی نمی کنیم. آنها کار را برای ما دشوار کردند. این را از ابتدا می دانستیم." این را گرت بیل بعد از بردی گفت که تیمش بار دیگر مدیون او و البته اشتباه مدافع حریف بود.
ولز هم مانند بسیاری از تیم های دیگر یورو 2016، تمرکز در کارهای دفاعی را در اولویت قرار داده و استفاده از توانایی های آرون رمزی و گرت بیل مهمترین حربه کریس کولمن برای باز کردن دروازه حریفان است.
برخلاف ولز که در 4 دیدار قبلی نمایش های یکدستی داشته، بلژیک بازی به بازی بهتر شده و در دیدار قبلی برابر مجارستان، در اندازه های یک مدعی قهرمانی ظاهر شد. بعد از شکست مقابل ایتالیا، انتقادات از مارک ویلموتس به اندازه ای بالا گرفت که او از ایجاد یک کمپین علیه خودش صحبت کرد و حتی منتقدانش را به ایجاد تفرقه قومی، موضوعی که در بلژیک بسیار ریشه دار است، متهم کرد.
اما بلژیک از دیدار مقابل ایرلند متحول شد و در سه دیدار، 8 بار دروازه حریفان را باز کرد و اگر بی دقتی مهاجمان این تیم نبود، این آمار می توانست دو رقمی باشد. اگر بلژیک همین روند خوب را در دیدار مقابل ولز ادامه بدهد، احتمالا در بین 4 تیم پایانی این جام هم نام هیچ تیمی از بریتانیا دیده نخواهد شد.
ایتالیا- آلمان
چهار سال قبل وقتی آلمان در نیمه نهایی یورو 2012 باید مقابل ایتالیا قرار می گرفت، یکی از روزنامه های آلمانی پرسیده بود:" آیا کاری که اووه زیلر و کارل هاینس شنلینگر، بکن بائر و گرد مولر، پل برایتنر و رومینیگه و در نهایت ماتیاس سامر و یورگن کلینزمن نتوانستند انجام بدهند، باستین شواین اشتایگر و مسوت اوزیل از پس آن برخواهند آمد؟" البته جواب منفی بود. آن ماموریت ناکام، شکست دادن آتزوری بود که شواینی و اوزیل هم در به سرانجام رساندن آن توفیقی نداشتند. ایتالیا با درخشش ماریو بالوتلی، ریکاردو مونتولیوو و آنتونیو کاسانو، آلمان را شکست داد و راهی فینال شد اما شاگردان لوو خوش شانس تر از نسل های گذشته هستند که می توانند آن شکست را جبران کنند؛ هرچند ایتالیای کونته با تیمی که دو ماه قبل مقابل آن قرار گرفتند و 4-1 شکستش دادند، تفاوت های زیادی دارد.
از ترکیب اصلی ایتالیا در یورو، تنها 4 بازیکن در آن شکست کذایی از ابتدا به میدان رفتند؛ بوفون، بونوچی، فلورنزی و جاکرینی. در حالی که ژرمن ها 7 بازیکن اصلی شان را در ترکیب داشتند. عملکرد ایتالیا در آن دیدار به اندازه ای ناامید کننده بود که بسیاری حتی احتمال حذف شدن آنها در مرحله گروهی را مطرح کردند اما از همان اولین دیدار مقابل بلژیک، همه ایتالیای متفاوتی را دیدند؛ تیمی منسجم در کارهای دفاعی و باهوش در حملات.
ایتالیا در چهار دیدار فقط یک گل خورده و آن هم در دیداری که کونته به بازیکنان اصلی اش استراحت داده بود و این برای تیم آلمان که در خط حمله هنوز با آزمونی جدی مواجه نشده، می تواند شب سختی رقم بزند. آلمان در 4 دیدار قبلی با اوکراین، لهستان، ایرلندی شمالی و جمهوری ایرلند، 6 بار موفق به گلزنی شده و که دو تای آن توسط مهاجمان (هر دو توسط ماریو گومز) به ثمر رسیده است.
در واقع گومز در هر دو دیداری که از ابتدا به میدان رفته، موفق به گلزنی شده اما هنوز تردیدهای در مورد کارآمدی او در دیدارهای سرنوشت ساز وجود دارد.
آلمان در 4 دیدار قبلی گلی دریافت نکرده و بهترین آمار دفاعی را به جا گذاشته اما بخشی از این دستاورد، حاصل ضعف مهاجمان تیم های حریف هم بوده است. 4 سال قبل هم تا پیش از رویارویی با ایتالیا، مدافعان آلمان و به ویژه متس هوملس با تحسین های زیادی روبرو شده بودند اما دریبل راحتی که او، روی گل اول، از کاسانو خورد، همه را شگفت زده کرد و موجب شد تا الیور کان آن جمله به یاد ماندنی اش را بگوید:" مقابل ایتالیا، بدون اینکه خبردار شوید، شکست می خورید."
فرانسه- ایسلند
بعد از درخشش وایکینگ‌ها در سال 1992 و خدایان المپ در سال 2004، به نظر می رسد این بار نوبت جنگجویان ایسلندی است که شگفتی یورو را رقم بزنند. بسیاری حضور ایسلند در یورو را حاصل 24 تیمه شدن این رقابت ها دانستند و حتی وقتی با شکست دادن اتریش، بالاتر از پرتغال، راهی مرحله یک هشتم نهایی شدند، بسیاری این را حاصل خوش شانسی انگلیسی ها دانستند اما وقتی در پایان "نبرد نیس"، جشن پیروزی ویژه ایسلندی ها چشم ها را خیره کرد، این دیدیه دشان و شاگردانش بودند که از اینکه باید برای رسیدن به نیمه نهایی با چنین حریف سرسختی روبرو شوند، نگران شدند.
به ویژه اینکه برخلاف ایسلند که با 11 بازیکن ثابت در هر 4 دیدار به میدان رفته، دشان در هر دیدار ترکیب و آرایش متفاوتی را امتحان کرده است. تردید سرمربی خروس ها بین 3-3-4 و 1-3-2-4 و همین طور پست های ستاره های تاثیرگذار تیمش باعث شده تا فرانسه تقریبا در هر 4 دیدار گذشته برای دقایقی طولانی به دردسر بیفتد و با بخت و اقبال پای به یک چهارم نهایی بگذارد.
دشان پیش از آغاز رقابت ها امیدوار بود که ستاره هایی مانند پل پوگبا، دیمیتری پایت، آنتوان گریزمان و آنتونی مارسیال، صعود آسان تری را برای شان رقم بزنند اما نمایش این بازیکنان، علی رغم بازی های خوب شان در مقاطعی از یکی دو مسابقه، آنقدر درخشان نبود که جنگجویان ایسلندی را نگران کنند؛ بازیکنانی که کریس رونالدو آنها را متهم به داشتن "ذهنیت کوچک" کرده بود، نشان دادند که آرزوهای بزرگی در دارند.
بهنام جعفرزاده
