به گزارش "ورزش سه"، شاگردان فرناندو سانتوس در دیدارهای دوستانه اخیرشان چندان امیدوار کننده ظاهر نشدند اما امیدوارند شروع قدرتمندانه ای در این رقابت ها داشته باشند. پرتغالفرناندو سانتوس که در ستامبر 2014 هدایت پرتغال را برعهده گرفت، در 7 دیدار مرحله مقدماتی که روی نیمکت این تیم نشست، به 7 پیروزی رسید و یک رکورد جدید در پیروزی های پیاپی به عنوان مربی تیم ملی پرتغال به جا گذاشت. هر چند تیم او بی نقص نیست اما همین آمار امیدواری زیادی به هواداران پرتغال می دهد.آرایش سنتی پرتغال 3ـ3ـ4 است و فرناندو سانتوس در بسیاری از دیدارهایی که هدایت پرتغال را برعهده داشت، از این سیستم استفاده کرد اما به دلیل فقدان سنترفوروارد با کیفیت و در مقابل تعداد زیاد هافبک میانی با استعداد، بسیاری از او خواسته‌اند تا سیستم تیمش را به 2ـ4ـ4 تغییر بدهد یا از سیستم اسپانیا در یورو 2012 که در آن از شماره 9 کاذب استفاده می‌شد، بهره ببرد؛ سیستمی که در آن برناردو سیلوا می‌تواند به عنوان شماره 9 کاذب بازی کند. اما نبود زمان لازم برای چنین تغییر تاکتیکی رادیکالی، این احتمال را افزایش داده که کریس رونالدو به عنوان سنترفوروارد به کار گرفته شود. هر چند شواهد زیادی وجود دارد که او در این پست از تاثیرگذاری کمتری نسبت به زمانی که به عنوان بال چپ به کار گرفته می‌شود، برخوردار است؛ هر چند پرتغال فاقد مهاجم با کیفیت دیگری است. فرناندو سانتوس در چند دیدار از مثلث نانی، دنی و رونالدو در جلوی زمین استفاده کرد اما همکاری بین این 3 به خوبی شکل نگرفت. او احتمالا در این رقابت ها نیز از ترکیب مشابهی استفاده خواهد کرد اما این مثلث این‌بار از برناردو سیلوا، رونالدو و یک نفر از بین نانی یا رافا سیلوا شکل خواهد گرفت. چندان عجیب نخواهد بود اگر سانتوس در زمان بازی تاکتیک تیمش را تغییر دهد کاری که در مرحله مقدماتی معمولا انجام می‌داد و رونالدو را به پست سنترفوروارد در آرایش 3ـ3ـ4 یا 2ـ4ـ4 می‌فرستاد. تغییری که به چندین گل مهم در دقایق پایانی برای پرتغال منجر شد. اگر پرتغال بتواند به مراحل بالاتر جام برسد، ممکن است سانتوس از زوج با کیفیت دانیلو و ویلیام کاروالیو به عنوان هافبک‌های دفاعی در سیستم 1ـ3ـ2ـ4 استفاده کند، سیستمی که بیشتر به درد رویارویی با مدعیان رقابت‌ها می‌خورد.ایسلنداز زمانی که لارس لاگربک در اکتبر 2011 هدایت ایسلند را برعهده گرفت از سیستم 2ـ4ـ4 در تیم استفاده کرد؛ همان سیستمی که سال‌ها در تیم کشورش، سوئد استفاده کرده بود. در تیم سوئد تاکید اصلی او روی انسجام و بازی تیمی، چه در دفاع و چه در حمله بود. در طول سال‌ها ایسلند بازیکنان خوبی پرورش داده بود که بعضی از آنها بازیکنان فوق‌العاده‌ای بودند. اما از نظر تعداد بازیکنان خوب در یک دوره معین، آنها در حال حاضر در بهترین شرایط قرار دارند. برای اولین‌بار همه بازیکنان ایسلند یا حداقل آنهایی که در تیم ملی بازی می‌کنند، در حفظ توپ راحت هستند و می‌توانند در زمان مناسب با سرعت و قدرت بالا حمله کنند. این نقل قول قدیمی که بگوید یک زنجیر هیچ وقت قوی‌تر از ضعیف‌ترین حلقه‌اش نیست را همه در این تیم تایید می‌کنند. همه بازیکنان پذیرفتند که باید با صددرصد توان بازی کنند. برای تیمی مانند ایسلند که قرار است در یک تورنمنت بزرگ بازی کند، 95 درصد توان هم کافی نیست. در این تیم هیچ بازیکنی خیلی ستاره نیست. نمونه بسیار خوب هافبک تیم ژیلفی سیگوردسون است که در مرحله گروهی با 6 گل بهترین گلزن تیمش بود و در عین حال با دوندگی فوق‌العاده یکی از بهترین بازیکنان تیم در فاز دفاعی نیز محسوب می شود. سیگوردسون و آرون گونارسون زیرنظر لارس لاگربک نقش‌های مهمترین در تیم برعهده گرفتند. مانند برکر بیارناسون، یوهان گودموندسون و مهاجم تیم کولبین سیگتورسون که هرچند در این فصل در رقابت‌های باشگاهی در گلزنی ثبات نداشته اما مطمئنا در فرانسه در ترکیب اصلی ایسلند خواهد بود زیرا آمارگلزنی او با تیم ملی بسیار خوب است؛ در واقع یک گل در هر دیدار.ترکیب احتمال دو تیم:
پیش بازی پرتغال- ایسلند
