وب سایت رسمی برنامه نود- اگر بگویم که محمدعلی (کاسیوس کلی) را مانند پهلوان‌های ایرانی دوست داشته‌ام، حرفی به گزاف نزده‌ام. محمدعلی به لحاظ فنی از نوابغ ورزش دنیا بود و در زمینه‌های خارج از رینگ هم یک الگو و در حقیقت یک اسطوره به تمام معنی بود.
هنگامی که علی در مواجهه با نظام توتالیتر آمریکا از حضور در میدان جنگ ویتنام سر باز زد و در جملاتی به‌یادماندنی گفت: «چطور می‌توانم هزاران مایل از آمریکا دور شوم و بروم بر سر ویت‌کنگ‌های بیگناهی که نه به من کاکاسیاه گفته‌اند و نه مانند سگ با من برخورد کرده‌اند، بمب و موشک بیندازم؟» نشان داد که اعتقاداتش می‌تواند حتی بر آن نظام تا به دندان مسلح پیروز شود. از او قهرمانی‌های جهانش را پس گرفتند، علی را به زندان انداختند، اما شخصیتی مانند «عالیجاه محمد» از او یک مسلمان راستین ساخت و نقش پررنگی در باورها و عقاید محمدعلی ایفا کرد.
متاسفم که باید بگویم در این روزگار چوب حراج بر القاب اسطوره و افسانه زده‌ایم و اینچنین اسطوره‌هایی در مقابل محمدعلی «هیچ» هم نیستند. شجاعت و جسارت محمدعلی را می‌توان در فیلم مایکل مان ببینیم و جوانان امروزی می‌توانند با مراجعه به این فیلم، حقیقت‌های زندگی او را بیش از پیش متوجه شوند.
این پهلوان و قهرمان مسلمان در روزگار قهرمانی‌اش آنچنان محبوبیتی در کشورهای مختلف داشت که دنیای ورزش تاکنون چنین محبوبیتی را بین ورزشکارانش در نواحی مختلف دنیا به خود ندیده است.
مسابقه ماندگار محمدعلی با جورج فورمن که در کشور زئیر برگزار شد، سند روشنی است از آنچه که در ایران نسبت به محمدعلی احساس می‌شد. مسابقه سحرگاهی که در راند هشتم با ناک‌اوت فورمن به پایان رسید؛ اما چه کسی است که یادش رفته باشد پس از آن پیروزی تاریخی در ایران جشن و پایکوبی شد. آیا شما چنین محبوبیتی را بین ورزشکاران دنیای جدید و قدیم سراغ دارید؟
محمدعلی هیچ‌گاه به مساله‌ای که اعتقاد نداشت عمل نکرد و شاید یکی از رمزهای ماندگاری این بوکسور اعجوبه همین خصیصه بوده است. فی‌الواقع با مرگ علی، دنیا یکی از اسطوره‌ها و افسانه‌های حیرت‌انگیزش را از دست داد.
