وب سایت رسمی برنامه نود- می‌خواهم نگاهی به دوران مدیریت هشت‌ساله علی کفاشیان بیندازم. متاسفانه در دوران ریاست هشت‌ساله کفاشیان بزرگ‌ترین ضعف فوتبال ایران مشکلات ساختاری بود؛ مشکلاتی که به قول معروف الفبای فوتبال است اما در این فدراسیون از جزئیات تا کلان به‌طور صحیحی اداره نمی‌شد. کافی است نگاهی کنیم که در این مدت چه مسائلی مانند کیفیت لباس‌های تیم‌های ملی، لغو سفرها و مسابقات تدارکاتی، عدم صدور روادید، عدم تدارکات کافی و... وجود داشت که البته تمام آنها را نباید تنها به ضعف مدیریت علی کفاشیان اختصاص داد، اما بخش عمده‌ای از آنها مربوط به عملکرد فدراسیون او بود. به‌طور مثال علی کفاشیان در بسیاری از تصمیمات مهم مماشات می‌کرد و قاطعانه عمل نمی‌کرد مانند بحث اختلاف ایران و عربستان در میزبانی‌ها که کفاشیان خیلی قاطعانه برابر حکم AFC ایستادگی نکرد و این موضوع را پذیرفت و معمولا با مشکلاتی از این دست کنار می‌آمد.
در انتخابات شنبه 18 اردیبهشت یک نفر به‌عنوان جانشین علی کفاشیان انتخاب شد. البته من کلیت پتانسیل مدیریتی فوتبال ایران را سه نامزد فعلی نمی‌دانستم که اگر واقعا موجودیت مدیران فوتبال ما همین افراد باشند که وامصیبتا. قطعا بسیاری از مدیران فوتبال ما توانایی این را دارند، اما به طرز هوشمندانه‌ای از شرکت در انتخابات انصراف دادند زیرا پیش‌بینی می‌کردند که شاید صلاحیت‌شان تایید نشود یا نتوانند در شرایط موجودی رای جمع کنند.به همین دلیل بود که مهدی تاج در نهایت رئیس فدراسیون فوتبال شد.
در هر حال کسی متوجه نشد موضع وزارت ورزش در قبال انتخابات چطور است و آیا از کاندیدای خاصی حمایت شد یا نه؟ به نظر من همان‌گونه که در AFC و FIFA برخلاف شعارهایشان فوتبال با سیاست گره خورده است در فدراسیون فوتبال ایران هم نمی‌توان فوتبال را جدا از سیاست دانست. شاید بشود گفت که سیاست پوتین- مدودوف در فدراسیون آینده هم به وجود آمده و علی کفاشیان به‌نوعی در انتخابات نقش داشت و صحنه را برای حضور خود در فدراسیون آینده طراحی کرده است. البته همه اینها فقط در حد پیش‌بینی است و قاطعانه نمی‌شود در شرایط موجود پیش‌بینی دقیقی انجام داد.
