آرزوی دیرینه منصوریان برآورده شد و او سرمربی تیم محبوبش، استقلال شد. کمتر از ۲ فصل سرمربی این تیم بود. همه چیز خوب شروع شد ولی خوب پیش نرفت. باخت ۶ گله مقابل العین و شروع ضعیف در لیگ هفدهم باعث شد تا خیلی زود حمایت سکوها از بین برود و منصوریان پیش از هفته هشتم، کنار رفت. تیم بعدیِ منصوریان ذوب‌آهن بود. جایی که باید ریکاوری می‌کرد و خودش را به مسیر برمی‌گرداند اما این اتفاق رخ نداد. منصوریان در ذوب دوام نیاورد و در اواسط لیگ نوزدهم برکنار شد.
در لیگ بیستم نوبت به تراکتور رسید. حضور در یک تیم بزرگ که اصلا خوب استارت نخورد و «علیرضا منصوریان» با سختگیری، در هفته پنجم برکنار شد. حالا آلومینیوم حکم آخرین برگه شانس را برای منصوریان دارد. او اگر بتواند با این برگه، خوب بازی کند می‌تواند دوباره نامش را احیا کند و برچسب بازنده را از روی خودش بردارد اما ناکامی در اراک، می‌تواند شماره ۱۰ اسبق استقلال را به لیست سیاه اضافه کند. لیست سیاهی که پر شده از نام مربیانی که دیگر کارایی لازم را ندارند و به نتیجه نمی‌رسند.
منصوریان تیمی را تحویل گرفته که از ۱۷ بازی ۲۳ امتیاز گرفته است و در رده نهم جدول رده‌بندی قرار دارد. آلومینیوم با منطقه سهمیه آسیایی هفت امتیاز فاصله دارد و با منطقه سقوط ۱۳ امتیاز. عملکرد «رسول خطیبی» به گونه‌ای بود که نماینده اراک لقب آسانسور را به خود نگیرد و در لیگ برتر باقی بماند اما همان عملکرد، حسابی انتظارات را از نماینده استان مرکزی بالا برده و هواداران و مسوولان بعد از مزه کردن طعم شیرین شکست مدافع عنوان قهرمانی، به بقای صرف در لیگ قانع نیستند.
اولین آزمون منصوریان در مرحله یک شانزدهم نهایی جام حذفی، در خانه مقابل تیم دسته یکی هوادار بود. در آن دیدار، منصوریان به سختی و در ضربات پنالتی توانست بر یک استقلالیِ دیگر یعنی «رضا عنایتی» چیره شود و این شروعی امیدوارکننده برای کسی بود که معمولا برای رسیدن به اولین برد، باید چند هفته صبر کند. حالا اما مسیری سخت و دشوار پیش روی بازیکن اسبق تیم ملی فوتبال ایران است.
7474