به گزارش فوتبالی و به نقل از ایرنا، «احمد منشی زاده» اولین گلزن تاریخ شهرآورد محسوب میشود. او در بیست و ششم مرداد ۱۳۴۸ در ورزشگاه شیرودی توانست با گلی که برابر پرسپولیس به ثمر رساند نام خودش را برای همیشه در تاریخ فوتبال ایران ثبت کند.
«احمد منشی‌زاده» حرف‌های جالبی را بر زبان آورد.
همیشه پیش از شهرآوردها نام شما در خاطره‌ها زنده میشود، به طور حتم اتفاقی جالب برای شما است.
این یک افتخار بزرگ برای من است که با کار بزرگی که انجام دادم در شهرآورد نام من جاودانه شد و هر وقت این مسابقه بزرگ نزدیک میشود همه به یادم می‌افتند.
حتما آن روز خاطره انگیز را به خوبی به خاطر دارید.
بیست و ششم مرداد ۱۳۴۸بود، در ورزشگاه شیرودی به مصاف پرسپولیس رفتیم. دقیقه ۸ بازی بود، داریوش مصطفوی توپ را به من پاس داد و از فاصله ۲۰ متری توانستم دروازه پرسپولیس را باز کنم. گلر پرسپولیس مهدی عسگرخانی بود اما نتواست کار خاصی انجام دهد و توپ به زیبایی وارد دروازه این تیم شد.
آن شهرآورد را سه بر صفر بردید.
استقلال با گل من و دو گل علی جباری و کارو حق وردیان در مقابل تک گل مرحوم ناظم گنجاپور به برتری سه بر یک رسید.
برای آن گل پاداش گرفتید؟
مدیران استقلال به هر کدام از بازیکنان تیم نفری ۵ هزار تومان پاداش دادند. من با آن پاداش یک پیکان خریدم.
شادی بعد از گلتان چطور بود؟
به سمت هواداران استقلال رفتم و دو تا دستان را باز کردم. همه بازیکنان نیز آمدند و خوشحالی‌مان را با آن‌ها تقسیم کردیم.
مثل این که قبل از این شهرآورد مصدومیت شدیدی داشتید؟
با آسیب دیدگی سختی روبرو شده بودم و ۶ ماه از فوتبال دور بودم. برای آن مسابقه تازه مصدومیتم تمام شده بود و علی دانایی فر مرا در ترکیب ثابت قرار داد. او اعتماد زیادی به من داشت. قبل بازی گفت احمد برای این مسابقه حساب ویژه ای روی تو باز کردم.
مرحوم دانایی فرد بعد از بازی حرفی به تو نزد؟
گفت می‌دانستم جواب اعتماد مرا خواهی داد. خدا روحش را شاد کند علی آقا علاوه بر مربی فوتبال معلم بزرگی بود. مثل یک برادر و پدر دلش برای بازیکنان می‌سوخت.
می‌خواهیم از شما بپرسیم اولین شهرآورد به اندازه امروز از اهمیت زیادی برخوردار بود یا خیر؟
اگر بگویم شهرآورد آن روزها از امروز اهمیت زیادی برخوردارتر بود زیاد بیراه نگفته‌ام،آن روزها در فوتبال پول نبود اما بازیکنان با جان و دل برای تیم‌هایشان بازی می‌کردند. تعصب حرف اول و آخر را در فوتبال می‌زد اما متاسفانه امروز همه چی در مسائل مالی خلاصه شده است. من بعضی وقت‌ها از فوتبالی که امروز جوان‌ها بازی می‌کنند دلم می‌گیرد.
چطور؟
ما هر آنچه داشتیم در زمین رو می‌کردیم، سرمان را جلوی توپ می‌گذاشتیم. اصلا برایمان مهم نبود مصدوم می‌شویم یا نه. اما متاسفانه امروز می‌بینم برخی از بازیکنان برای آن‌که مصدوم نشوند پایشان را می‌کشند. این واقعا برای ما قدیمی‌ترها عذاب آور است.
سقف قرارداد شما در آن روزها چقدر بود؟
استقلال چون نام فرهنگی را یدک می‌کشید بازیکنان آن زمان ۱۵۰ تومان حقوق می‌گرفتند. این در حالی بود که بازیکنان تیم رقیب یعنی پرسپولیس یک ریال هم پول نمی‌گرفتند. حالا بازیکنان قرارداد میلیاردی می‌بندند اما یک دهم بازیکنان گذاشته بار فنی ندارند.