پایگاه خبری فوتبالی- باشگاه لیورپول تا سال ۲۰۲۱ عملاً یک هافبک بازیساز کلاسیک در ترکیبش نداشت.
به گزارش فوتبالی، اما در آن مقطع، مسئولیت خلق موقعیت و پیشبرد بازی نه بر دوش هافبکها، بلکه بر شانههای دو مدافع کناری افتاده بود: ترنت الکساندر-آرنولد و اندرو رابرتسون. زوجی که تعریف سنتی از نقش فولبک را بهطور کامل دگرگون کردند و به قلب تپنده بازی لیورپول تبدیل شدند.
در دو فصل، این دو بازیکن مجموعاً روی ۶۴ گل و پاس گل تأثیر مستقیم گذاشتند؛ آماری شگفتانگیز برای مدافعانی که عملاً نقش پلیمیکر را ایفا میکردند. سیستم یورگن کلوپ به شکلی طراحی شده بود که بازیسازی از کنارهها انجام شود و ترنت و رابرتسون، با دوندگی بیپایان و کیفیت ارسال خارقالعاده، این ایده را به اوج رساندند.
ترنت الکساندر-آرنولد در آن دوران رکوردهای متعددی را جابهجا کرد؛ از بیشترین پاس گل یک مدافع در یک فصل گرفته تا بیشترین پاس گل در مجموع مدافعان لیگ. او به نخستین مدافعی تبدیل شد که چنین اعدادی را ثبت میکند و حتی بهعنوان دومین خالق موقعیت کل لیگ جزیره شناخته شد؛ آماری که معمولاً مخصوص هافبکهای هجومی است. نقطه اوج این دوران، تبدیل شدن ترنت و رابرتسون به نخستین زوج مدافع با ۱۰ پاس گل یا بیشتر برای هرکدام بود.
در سوی دیگر، اندرو رابرتسون نیز کمنقشتر نبود. او عنوان بیشترین پاس گل در میان دفاع چپها را به دست آورد، بیشترین تعداد کراس دقیق را ثبت کرد و دومین مدافع برتر از نظر پاس گل شد. این هماهنگی کمنظیر باعث شد کنارههای لیورپول به خطرناکترین مسیرهای حمله در فوتبال اروپا تبدیل شوند.